Vroeg naar Schiphol want het kan best druk zijn in de mei-vakantie. De drukte valt wel mee, geen lange rijen maar wel een grondige securitycheck. De bagageafhandeling gaat nu geheel automatisch, er komt geen baliepersoneel meer aan te pas en we moeten de ruimbagage zelf inchecken. Het blijkt achteraf helemaal niet nodig om vroeg op Schiphol te zijn, want het vliegtuig naar de Azoren heeft een vertraging van ongeveer 2 uur. We worden hiervoor gecompenseerd met een consumptie twv 5 euro. De vertraging loopt verder op tot 3 uur en pas om half zes vertrekken we. Oorzaak waren geen stiptheidsacties maar technische problemen bij het vertrek vanuit de Azoren. Aan boord krappe stoelen zoals we gewend zijn van de lowcostairlines, de consumpties zijn niet gratis en er is geen film aan boord. Het vliegtuig oogt al oud en afgedankt, het gaat duidelijk niet goed met TUI. Het is verder mooi zonnig weer en bij het opstijgen hebben we een mooi uitzicht op het centrum van Amsterdam, Utrecht en in de verte is ook Amersfoort te herkennen. Even later vliegen we boven Parijs. Verder verloopt de vlucht voorspoedig en om half acht ’s avonds plaatselijke tijd landen we op São Miguel, het grootste eiland van de Azoren. We laten Pedro van Greenbiker weten dat we al geland zijn en als we even later de bagage hebben opgehaald ontmoeten we hem in de vertrekhal. Hij heeft de huurfietsen meegenomen en brengt ons met zijn auto een stukje buiten het vliegveld, waar we een verlaten parkeerterreintje de huurfietsen rustig kunnen opzadelen en fietsen richting het centrum dat maar een paar kilometer van het vliegveld is gelegen.
Het is feest in de stad, 'Festa do Senhor Santo Cristo dos Milagres', het festival rond Christus der Wonderen. We fietsen via de rondweg om het centrum heen want in de binnenstad is het nog erg druk en zijn de straten afgesloten. Na een twintigtal minuten komen we aan bij Almeidas Apartment. Even later komt onze gastheer Carlos die een tijdje in Nederland heeft gewoond en nog een paar woorden Nederlands spreekt. In het appartement staat echter maar één bed, door een misverstand was niet duidelijk dat we twee aparte bedden wilden maar dat was geen probleem, de bank in de huiskamer zou hij later wel op kunnen maken. Het misverstand komt omdat in de beschrijving op Booking.com sprake is van twee slaapkamers, maar de tweede was nog niet gereed omdat er nog een trap geplaatst moest worden. Enfin, hij moest eerst nog wat eten met zijn vrouw in de stad en daarna nog langs zijn huis (in een andere stad, Ribeira Grande) en raadde ons aan om in de tussentijd naar de festiviteiten te gaan kijken. De vier uur durende processie is echter net achter de rug, maar de binnenstad is nog gezellig druk en een tapijt van bloemen bedekt de feestelijk verlichte nauwe straatjes. In de binnenstad komen we Carlos en zijn vrouw weer tegen en ook Pedro en Serge van Greenbiker. Als we rond half twaalf weer moe geslenterd door het leuke centrum weer terug in het appartement komen, komt Carlos even later ook langs om de bedbank op te maken. Al met al is het weer ver na middernacht voordat we in bed liggen.
Maandag 7 Mei: Ponta Delgada-Sete Cidades vv (68 km, 1329 hm)
Vandaag staan de kratermeren van Sete Cidades op het programma. We gaan met de huurfietsen van Greenbiker.Pt. Luddo heeft een blauwe Raleigh Royal en ik een Spezialized Sirrus Expert. De huurprijs bedraagt €24 per fiets per dag. In deze prijs is inbegrepen de Ortlieb tassen, helm, reparatiekit en zelfs kampeeruitrusting. We geven echter de voorkeur aan onze eigen tassen en helmen en de kampeeruitrusting hebben we niet nodig omdat we van plan zijn te overnachten in hotelletjes of guesthouses. De Specialized fiets heeft wat dunnere banden (32mm voor, 37mm achter) een carbon voorvork, radiaal gespaakte wielen en slechts twee voortandwielen. Duidelijk een asfaltfiets voor het snellere werk. De Raleigh is een meer hybride fiets met drie voorbladen en dikkere banden.
Het is erg mooi weer. Meteen vanaf Ponta Delgada klimt de weg omhoog door nauwe straatjes van nauwelijks één auto breed. Ik word bijna aangereden door een auto die vlak voor me de bocht afslaat. Ben ik meteen gewaarschuwd voor de rijstijl van de Portugezen...
In Arrifes, een voorstadje van Ponta Delgada, komen we nog langs een grote supermarkt die gelukkig op zondag open is en waar we de nodige proviand inslaan. Buiten de stad wordt de natuur steeds fraaier, grazende koeien op groene alpenweiden, veel vergezichten op de groene vulkaankegels en de Atlantische Oceaan. De klim wordt ook steeds steiler en mijn Specialized blijkt versnellingen tekort te komen, zodat ik harkend naar boven klim. De eerste stop maken we bij het aquaduct 'Muro das Nove Janelas' (muur van negen vensters) . Deze diende vroeger voor de watervoorziening van Ponta Delgada. Iets verder bereiken we het hoogste punt van de dag bij het uitzichtspunt Miradauro da Boca do Inferno. Hier hebben we een mooi uitzicht op de vulkaanmeertjes van Sete Cidades en het is erg druk.
Volgende hoogtepunt is de ruïne van het failliete Monte Palace Hotel aan de rand van de krater bij het Vista do Rei uitzichtspunt. Ofschoon er borden met verboden toegang en levensgevaar staan, zijn er veel toeristen in de ruïne van dit vervallen hotel dat maar één jaar open is geweest, dus wij gaan er ook maar naar binnen. Erg apart, er ligt zelfs nog hoogpolig tapijt op de trappen en boven op het dak hebben we een fraai uitzicht op de vulkaankratermeren. Wel is het oppassen want de liftschachten zijn grote gapende gaten waar je meters diep kan vallen.
Na het bezoek aan het hotel fietsen we omlaag via een steile bochtige afdaling naar de twee kratermeren (Lagoa Azul en Lagoa Verde) en het dorpje Sete Cidades. We lunchen aan de waterkant van het azuurblauwe meer in het gras, het is een heerlijk zonnige dag. Na de lunch fietsen we weer langs een andere weg omhoog naar de kraterrand. Oorspronkelijk was het plan over de kam van de krater te fietsen maar deze gravelweg is te hoog gegrepen voor mijn Spezialized fiets met zijn te dunne bandjes en slecht werkende remmen, dus dalen we weer af richting Ponta Delgada over een goede en rustige asfaltweg langs de kust. Het eerste stuk is wel aardig, maar naarmate we Ponta Delgada naderen wordt het wat eentoniger.
Vlakbij het vliegveld nemen we een mooi binnenweggetje die pal langs de kust en achter het vliegveld loopt. De weg is afgesloten voor verkeer dus lekker rustig. Bij het bereiken van de stad blijkt waarom deze weg is afgesloten, er zijn wegwerkzaamheden aan de gang. Via het voetpad kunnen we er echter moeiteloos langs en fietsen de drukke stad binnen. In de stad is het nog steeds erg druk, want de festiviteiten duren nog tot en met Hemelvaartsdag. Vlakbij het appartement vinden we een grote SolMar supermarkt waar we boodschappen doen voor het avondeten, want we willen zelf gaan koken. In het appartement krijgen we echter met veel moeite de inductiekookplaten aan de praat, maar als er twee pannetjes op het “vuur” staan slaan opeens alle stoppen door. We zijn ook een wasje aan het draaien maar ook de wasmachine krijgen we ook niet meer open. Dus Carlos maar weer bellen. Na een telefoontje komt ie langs en verontschuldigt zich, het was dan ook niet de bedoeling om meer dan één kookplaat tegelijk aan te zetten want dan slaan de stoppen door! Verder werkt het internet niet goed of erg traag. Kortom, allemaal kinderziekten bij dit appartement dat nog helemaal nieuw is. Carlos doet echter zijn best en verhelpt de meeste klachten. Volgende week is dit appartement nog vrij en ondanks alle kinderziekten boeken we die dan ook voor de laatste dag, dat scheelt weer zoeken. Morgen trekken we verder oostwaarts.
Dinsdag 8 Mei Ponta Delgada – Maia (51 km, 1524 hm)
Na het ontbijt fietsen we eerst langs de fietsenmaker in Ponta Delgada voor nieuwe V-brakes en wat olie op de ketting. De remblokjes blijken tot op het metaal versleten en de ketting staat erg droog. Dit bezoekje aan de fietsenmaker maakt een wereld van verschil, alsof ik op een andere fiets rijd! De klim naar de Fogo vulkaan blijkt erg zwaar, continu 10%, maar goed te doen op de Specialized en ondanks de wat zwaardere versnelling kan ik redelijk klimmen. Het weer is broeierig warm. Na een korte afdaling richting Ribeira Grande maken we nog een aardige wandeling naar de Salto Cabrito waterval. De zijweg richting waterval gaat steil op en af met percentages tegen de 30%. Vanaf de waterval maken we een korte maar mooie wandeling, via ladders en bruggen langs de kloof tot aan de waterkrachtcentrale door een subtropisch regenwoud. Daarna weer terug naar de fietsen en dalen nog een klein stukje verder af tot het kustplaatsje Ribeira Grande. Via een fraaie rit door de heuvels trekken we verder naar het oosten. We verlaten de hoofdweg en dalen steil af naar de kustweg via Porto Formosa. Deze blijkt echter bijzonder steil, een soort rollercoaster op en af, continu meer dan 10%. Deze kustroute loopt helaas ook niet langs de theeplantages want anders hadden we over de snelweg gemoeten. Na zo'n 51 km bereiken we Maia’s guesthouse in het gelijknamige plaatsje. Het is een gezellige hostel met douches beneden op de gang, maar goedkoop, €32,50. ‘s Avonds lekker verse vis gegeten in het dorp in restaurant O Sagitarío.
Het is iets minder warm dan gisteren maar nog wel aangenaam zonnig weer. Meteen vanaf Maia klimmen we naar een plateau van Lomba de Maia op een hoogte van 240m waar de oude hoofdweg loopt. Deze is door de aanleg van de snelweg lekker rustig. Na Salta proberen we een glimp op te vangen van de Salto da Farinha waterval maar die blijkt helaas te ver van de weg te liggen en voor een lange wandeling hebben we helaas te weinig tijd. Iets verderop, even ten zuiden van Achada bevindt zich echter nóg een fraaie waterval bij het mooie natuurpark Ribeira dos Caldeirões en deze ligt pal langs de weg. Via de kustweg dalen we verder af tot Nordeste waar we een lunchsstop in het stadsparkje maken. Het is al weer één uur in de middag. Het oorspronkelijke plan om in één dag van Ponta Delgada naar Nordeste te fietsen, was ondanks de afstand van slechts 85 km, inderdaad veel te hoog gegrepen. Veel te bergachtig en te veel bezienswaardigheden onderweg, waarvan we gisteren al een aantal hebben moeten overslaan, zoals de hete bronbaden bij Caldeira Velha en de theeplantages van Porto Formoso. Vóór de aanleg van de snelweg was Nordeste een moeilijk te bereiken plaats, zelfs met de auto deed men er al een hele dag over. De door Pedro van Greenbiker aangeraden gravelweg vanaf Nordeste door de Serra da Tronqueira laten we links liggen en kiezen voor de kustroute. Deze kustweg is ook erg fraai, veel draaien en keren door steile hellingbossen van de Serra da Tronqueira met weelderige vegetatie, metershoge varens en kamerplanten die hier gewoon in het wild groeien. Het is hier prettig fietsen, de kustweg is verkeersarm, het asfalt van goede kwaliteit en overal mooie vergezichten boven de steile klifkust. We klimmen tot een hoogte van ongeveer 500m. Verder veel picknickplaatsen langs de weg, de ene nog mooier dan de andere, met bloeiende bloemenperken. Na Aqua Retorta volgt een 8km lange afdaling tot het kustplaatsje Povoação. Hier checken we in bij Hotel Del Mar aan de boulevard en krijgen een mooie kamer. We eten in het restaurant Cantinho do Churrasco PianoBar & Grill dat tegenover het hotel is gelegen. Verwacht hier geen culinaire hoogstandjes: frieten met rijst, de mixed grill bevat erg veel vlees en bovenop Luddo's steak zoals hier gebruikelijk een spiegelei.
Donderdag 10 Mei Povoação – Furnas (15 km fiets, 10 km wandelen)
Bij het uitgebreide ontbijtbuffet maken we kennis met de lekkere bolos lêvedos, zoete broodjes uit de regio (Furnas). We verlaten Povoação en via een steile klim en na 7 km bereiken we een hoogte van 400m. Daarna volgt een korte afdaling naar Furnas, 3 km verder. Het is al met al slechts een kort fietsritje. In Furnas hebben we in Hotel Vista do Vale al een kamer geboekt maar aangezien het nog vroeg in de ochtend is bezoeken we eerst de geothermische velden in het dorp. Het lijkt een beetje op Yellowstone maar dan in het klein. We fietsen wat rondjes in dit toeristische plaatsje, want pas om 13 uur kunnen we inchecken. Na te hebben ingecheckt laten we hier de fietsen met bagage achter en wandelen terug naar het centrum. Hier begint de lange klim naar Pico do Ferro, een hoog uitzichtspunt boven het meer van Furnas. Eerst over een smal weggetje door glooiende Alpenweiden met Hollandse koeien en daarna volgen we een zigzaggend pad door een tropisch aandoend regenwoud. De klim is niet al te lastig en al gauw bereiken we de parkeerplaats met fraai uitzicht op het kratermeer Lagoa da Furnas. Via een ander pad dalen we weer steil af door het weelderig begroeide regenwoud tot we het overwoekerde landhuis Casa da Gréna bereiken. Langs het meer bereiken we de Caldeiras da Lagoa da Furnas, een iets kleiner geothermisch veld waar dé lokale stoofpot (Cuzido) wordt bereid voor de restaurants. Grote pannen die een hele dag in de hete aarde liggen te sudderen. Na een korte afdaling zijn we weer terug in Furnas na een wandeling van ongeveer 4 uur (plm 10 km). 's Avonds uit eten in het dorp. De cuzido restaurants (schijnt een vette hap/tourist trap te zijn) laten we links liggen en gaan naar Summer Breeze, een eenvoudige hamburgertent. Soepje vooraf, mijn hamburger smaakt prima, maar de zwaardvis van Luddo lijkt meer een veredelde visstick. Ook geen haute cusine maar voor €32 mag je ook niet veel verwachten. De regionale wijn komt uit Pico en smaakt echter prima. Morgen keren we weer terug naar Ponta Delgada, waar we om 16 uur de fietsen inleveren op het vliegveld en om 17:30 vertrekt de binnenlandse vlucht naar Pico, onze volgende bestemming.
Vanochtend ontbijt op de kamer met bolos lêvedos, de regionale broodspecialiteit. Een rond plat broodje met zoete smaak, kruising tussen een eierkoek, muffin en pizza, erg lekker. Na het ontbijt verlaten we het hotel en fietsen we nog eerst langs de bakker om nog meer van deze heerlijke broodjes in te slaan voor de lunch. We klimmen zo'n 100m tot het meer van Furnas. De asfaltweg verandert in een kasseienpad, erg hobbelig op de Specialized met z’n carbon voorvork en smalle bandjes. De Raleigh met veel dikkere banden komt hier beter tot zijn recht. We maken wat fotos bij de ruïne van het kerkje Nossa Senhora das Vitórias aan het meer en klimmen weer verder tot een hoogte van 400m. Het is vrij fris en bewolkt. Via een steil binnenweggetje verlaten we de hoofdweg en dalen steil af tot de ruige zuidkust. Bij Vilafranca da Campo worden de wegen weer wat breder en minder steil. Een uur of twee fietsen we Ponta Delgada binnen en kijken wat rond. Om half vier fietsen we naar het vliegveld waar we op een parkeerterrein hebben afgesproken met Greenbiker om de fietsen weer in te leveren. Pedro komt stipt op tijd en laadt de fietsen in zijn auto en zet ons af bij de terminal. We zijn ruim op tijd. Bij de security check wordt in mijn handbagage de haring in beslag genomen die ik gebruik om mijn statief in de grond te prikken. Vergeten over te hevelen naar mijn ruimbagage. Na een korte vertraging kunnen we boarden in een klein propellorvliegtuig.
De vlucht duurt maar een half uurtje. Bij het landen mooie uitzichten op Pico eiland en de gelijknamige vulkaan. Op het kleine vliegveld van Pico hebben we ook snel onze bagage en in de aankomsthal worden we al opgewacht door de eigenaresse van het apartement. We maken eerst nog een rondje door Magdalena en daarna naar het apartement. We krijgen een duurder apartement op de derde verdieping (ipv de goedkopere op de begane grond die we oorspronkelijk hadden geboekt). Het is allemaal zeer nieuw, mooi uitzicht op Pico en Faial, met twee aparte slaapkamers. Na een wasje te hebben gedraaid bestellen we een XL pizza bij Cantinho Da Emilia even verderop in de straat en verkennen we het dorp.
Zaterdag 12 Mei: Rondje Pico, wandeling Gruta das Torres (44 km, 775hm)
Vandaag eerst langs Pico447 bike rental om fietsen te huren. Ze hebben Specialized Rockhopper 29 MTB's te huur waar ook een rekje op gemonteerd kan worden. Da's handig want dan hoeven we niet met rugzakjes te fietsen. Luddo heeft SPD schoenen en zijn fiets krijgt ook SPD pedalen. Een van de rekjes zit nog in de verpakking en moet nog in elkaar gezet worden. Een klusje die we het beste zelf doen. Nadat we alle rekjes op de fietsen hebben gezet is het al weer elf uur. De fietsen kosten €15 per dag (voor de rekjes en SPD pedalen moet €2/dag extra betaald worden). We besluiten ze 3 dagen te huren en de laatste dag zien we wel of we Pico op gaan fietsen of een taxi nemen. Eerst maar even de omgeving verkennen. Het eerste stuk Madalena uit worden de fietsen meteen op de proef gesteld, slechte kasseien en lavagruis paden worden door de mountainbikes moeiteloos genomen. We volgen een stukje de ruige kust en fietsen langs de wijnranken die met lavastenen ommuurd zijn, de zgn Currais de Vinha, een UNESCO World Heritage site. Het is er prachtig en totaal anders dan São Miguel, nauwelijks verkeer. Via een onverhard pad gaat de route steil omhoog tegen de flanken van de Pico vulkaan. Gruta das Torres is ons volgende doel, een grot gevormd door vulkaanuitbarstingen, de lavastromen hebben hier kilometerslange tunnels gevormd. We zijn net op tijd voor de rondwandeling van half twee. Onder leiding van gids Ivo gaan we met een klein groepje toeristen (vnl Nederlanders) een anderhalf uur durende rondleiding in het grottenstelsel maken. We krijgen helmpjes op en een zaklamp mee. De gids spreekt erg goed Engels en is erg grappig en informatief. De grot is anders dan druipsteengrotten. Er de stalagtieten en stalagmieten zijn erg kwetsbaar en klein, omdat de grot relatief jong is (enkele eeuwen oud). Ook komen er geen vleermuizen voor omdat hun sonar orientatie niet werkt door de poreuze lava. Na de interessante rondleiding fietsen we nog een stuk verder richting zuidkust over steile gravelwegen. De MTB's bevallen prima. Voor de terugweg naar Madalena pakken we de geasfalteerde rondweg en zijn om een uur of zes weer op het appartement. Het avondeten bestaat uit leftovers van de XL pizza.
Vanochtend vroeg op om de boot naar Horta op Faial van 08:15 te halen. De haven van Madalena ligt slechts op 5 minuten fietsen van ons appartement. Een retourtje kost €7,20 pp plus €10 voor de fiets. De overtocht van ca. 8 km duurt slechts 30 minuten. Aangekomen in Horta bezoeken we eerst de jachthaven. Hier bevindt zich een openluchtexpositie van zeezeilers die op de grond en muren hun aandenken hebben achtergelaten in de vorm van tekeningen. Het is bewolkt en fris. Horta ziet er leuker en gezelliger uit dan het saaiere en moderne Madalena. We fietsen langs de kustweg westwaarts, richting vulkaan Capelhinho, nog een vrij jonge vulkaan. Onderweg komen we een bakker tegen waar we broodjes en wat lekkers willen kopen maar hebben pech dat er net een bus met toeristen is aangekomen dus we moeten lang in de rij staan.
Even verderop verlaten we de saaie kustweg en dalen steil af naar Varadouro, waar we een parallel lopende gravelweg nemen. Deze gravelweg eindigt bij de vulkaan. We stallen ergens de fietsen en gaan een stukje lopen rond de vulkaan. Na een fraaie wandeling die eindigt bij de vuurtoren fietsen we weer terug naar Horta om op tijd de boot weer terug te halen. We kiezen nu niet voor de kustweg maar voor een ander gravelweggetje wat meer in het binnenland. Deze is een stuk korter, redelijk verhard en volgt de hoogtelijnen dus niet al te steil. Vlak voor Horta dalen we af naar Flamengos (gesticht door Vlaamse kolonisten) over een bijzonder steile asfaltweg. Oorspronkelijk was het de bedoeling deze route in omgekeerde richting te doen, maar hier waren we nooit fietsend boven geraakt. De naam Horta is overigens ook van Vlaamse oorsprong, namelijk afgeleid van de oprichter van de stad, van Huerter. We zijn ruim op tijd, dus nog tijd over om het schiereiland Monte de Guia te verkennen, een klein vulkaantje met de krater in zee. Via een paar steile haarspeldbochten bereiken we een kapelletje waarvandaan je een mooi uitzicht hebt op de stad. Om kwart over vijf vertrekken we weer met de laatste veerpont naar de overkant. ‘s Avonds bereiden we de maaltijd in het apartement en kijken naar de ontknoping van de Vlaamse Mol.
Maandag 14 Mei: Noordkust / Planalto da Achada, Pico (81 km 1569 hm)
Het is vanochtend zwaar bewolkt dus een wandeling naar de top van de Pico vulkaan zit er vandaag niet in. We besluiten een deel van de noordkust van het eiland te verkennen. Eerst langs de tourist info om wat informatie in te winnen over de wandeling naar de top, misschien is het beter weer morgen. Daarna langs de bakker voor wat broodjes voor onderweg. Via de kustweg verlaten we Madalena. De wegen zijn in vergelijking met Faial erg rustig. Bij het kustplaatsje Cachorro, pal onder het vliegveld gelegen, maken we een stop bij de Arcos do Cachorro. Hier loopt een mooi wandelpad langs de lavarotsformaties en -tunnels direct aan de kust. Er loopt ook een pad over een natuurlijke brug maar die is helaas afgesloten vanwege instortingsgevaar. Na een lunchtstop in São Roque verlaten we de kust en beginnen we aan de lange klim naar het centrale plateau, een flinke col van zo'n 20 km lang en gemiddeld 5% steil. Eerst klimmen over een rustig asfaltweggetje via een aantal haarspeldbochten tot een hoogte van 500-600 meter. Dit weggetje blijft een tijdje parallel aan de kust lopen met fraaie vergezichten op het naburige langgerekte eiland São Jorge en de dorpjes langs de steile noordkust van Pico. Uiteindelijk bereiken we de Planalto da Achada (hoogvlakte van Achada). Dit centrale plateau is ruim 900 meter boven zeeniveau gelegen. Via de Estrada Transversal die over de bergkam loopt fietsen we weer terug westwaarts. Ook deze weg heeft fraaie vergezichten op zowel de noord- als de zuidkust en loopt langs diverse vulkaankegels. Uiteindelijk bereiken we de hoofdweg die richting Pico vulkaan loopt een kilometerslange kaarsrechte asfaltweg valsplat omhoog. Tijdens de 15 km lange afdaling belanden we in een kudde koeien die midden op de weg lopen. Van schrik rennen ze de verkeerde kant op, wat tot vermakelijke taferelen leidt die uiteraard op de actioncam worden vastgelegd. Na een snelle afdaling over perfect asfalt fietsen we rond vijf uur Madalena binnen waar we de fietsen nog net voor sluitingstijd kunnen inleveren bij Pico447.
Zonder een beklimming van de hoogste berg van Portugal zou een bezoek aan Pico niet compleet zijn. Vanaf het appartement zien we dat de berg er helemaal onbewolkt erbij ligt, dus een mooie gelegenheid om een wandeling naar de top te maken. Om uur of acht wandelen we naar het Kerkplein waar een taxistandplaats is en pakken een taxi die ons in een half uurtje bij de berghut brengt à €25. De taxichauffeur is daarnaast ook nog slager. Veel inwoners hebben dubbele banen om het laagseizoen goed door te komen. Hij heeft zelfs nog een derde baan, waarbij hij spulletjes zoals lotions verkoopt.
Voorafgaande aan de beklimming van de Pico moet je je verplicht registreren. Er is een limiet van 160 bezoekers op het pad. In het laagseizoen is dit geen probleem maar wel iets om rekening mee te houden in het hoogseizoen. De registratie vindt plaats in de berghut en kost €15 pp. We krijgen ieder een gpstracker mee die we in geval van nood kunnen gebruiken om geëvacueerd te worden. Ook moeten we €25 borg betalen voor de tracker. Ook verplichte kost is een korte voorlichtingsfilm. Daaruit blijkt dat je wel mag overnachten op de top maar geen vuur mag maken en ook niet naar boven fietsen. Dat waren we ook niet van plan omdat de klim maar liefst 1200 hoogtemeters in 4 kilometer bevat. De geschatte tijd is drie tot vier uur enkele reis. De afdaling schijnt nog lastiger te zijn dan de klim wordt er gewaarschuwd. Een gids is niet verplicht en ook niet echt nodig.
Na de voorlichtingsfilm verlaten we de berghut en via een steil pad wandelen we omhoog. De bewolking komt helaas snel opzetten maar al gauw lopen we boven het wolkendek in een stralende zon. Het is hier zelfs warmer dan beneden dus al gauw moeten de jasjes uit. Na 3 uur zwoegen bereiken we de kraterrand waar al veel andere wandelaars zijn. In de krater bevindt zich nog een vulkaankegel genaamd Piquinho (Little Pico), een lastig steil klimmetje naar de top van 2351 meter. Het laatste stuk kunnen we alleen met handen en voeten bedwingen. Ik heb mijn fietshandschoenen aangetrokken wat wel zo fijn is vanwege het scherpe vulkanische gesteente. Het is erg druk op de top. Tussen de rotsspleten komen zelfs nog zwaveldampen naar boven, het is duidelijk dat deze vulkaan nog leeft! De laatste uitbarstingen dateren echter van de 18e eeuw. Hoewel in geologisch opzicht dit vrij recent is, is het geen reden om ons druk te maken. We bevinden ons geheel boven de wolken, helaas geen mooi uitzicht op de andere eilanden. Na het maken wat foto's en videos dalen we weer af naar de krater en maken een lunchstop in het zonnetje.
Om 13 uur dalen we weer af, de afdaling is veel lastiger dan de klim. Los lavagruis en keien maken de afdaling erg zwaar, gelukkig heb ik mijn selfie/wandel/tentstok bij me, dat scheelt enorm bij het afdalen. Na 2 1/2 uur bereiken we weer de berghut. We houden een taxi aan die zojuist een wandelaar naar boven heeft gebracht. Dit ritje kostte slechts €10, omdat die toch al naar beneden (Madalena) moest. Hij zet ons af bij het appartement, waar we ons opfrissen en een laatste wasje doen. 's Avonds uit eten bij Caffe Cinq in het centrum. Luddo bestelt een Steak van het huis en ik Tonijn Steak. Na een smakelijke maaltijd lopen we weerterug naar het apartement. Morgenochtend weer vroeg op om het vliegtuig te halen. De host van het apartement Basalto, Joao, zal ons wegbrengen naar het vliegveld.
Woensdag 16 Mei, Ponta Delgada, walvis- en dolfijnexcursie
Om iets over acht worden we door Joao, de "CEO" van Basaltos opgehaald en naar het vliegtuig. Het gaat goed met de zaak, alles is volgeboekt in de zomer en hij is van plan om nog een nieuw apartement bij te bouwen achter Basalto. Zoals zovelen uit de Azoren heeft hij meerdere baantjes, zo is hij van huis uit electriciën maar is het beheren van de apartementen een full time job geworden. Het toerisme op Pico is booming, hij kan amper personeel vinden om de huisjes schoon te maken. Op het vliegveld (best we grote terminal voor zo'n eiland) verliep het inchecken vrij snel. Er vertrokken twee propellorvliegtuigjes naar Ponta Delgada. De vliegtuigjes waren een stuk kleiner dan op de heenreis. Bij het opstijgen mooie uitzichten op de noordkust van Pico waarlangs we gefietst hebben. Ook Pico is goed zichtbaar zonder bewolking. De vlucht is wederom kort en na vijftig minuten (10 uur) landen we al in Ponta Delgada. We hebben ook heel snel onze ruimbagage en na een kort taxiritje zijn we bij Almeida's apartement. Ze zijn net bezig een trap aan te leggen in het apartement wat we vorige week hadden, dat was dus de extra slaapkamer die al wel op booking.com vermeld stond maar nog niet beschikbaar was. We krijgen nu een apartement op de begane grond, maar die is nog niet schoongemaakt dus we laten onze tassen achter in de hal en gaan de stad in. Eerst bezoeken we het kerkje Ermida da Mae de Deus dat op een hoge heuvel vlakbij het appartement is gelegen en waar we een fraai uitzicht over de stad hebben. Het is pas half elf dus we hebben nog een hele dag en besluiten een walewatch cruise te maken. Die boeken we in de haven bij Futurismo (€55 pp), en begint om half twee. Voldoende tijd om nog boodschappen te doen en wat foto's te maken in de stad. Na de lunch gaan we aan boord van de Catamaran. Er ging ook een Zodiac (rubberbootje), misschien wel spectaculairder, maar wij kiezen voor de comfortabeler jacht waarop je tenminste rondlopen aan dek en hoef je geen zwemvest aan. De hele tocht duurt ruim drie uur. Eerst krijgen we een uitgebreide instructie van twee marinebiologen over de fauna die we hopelijk krijgen te zien. Daarna vertrekt de boot uit de haven van Ponta Delgada en vaart een stukje langs de fraaie kust. Al gauw stuiten we op een grote groep bottlenose dolphins die om de boot zwemmen, een prachtig gezicht. Het volgende zeedier dat we te zien krijgen is een zeeschildpad. Verderop zien we de eerste walvis, de vinvis. Later zijn er nog een paar te zien. Ze zijn moeilijk vast te leggen op de foto, op de blog van Futurismo zijn betere foto's te zien.
Om een uur of vijf keert de boot terug in de haven van Ponta Delgada en wandelen we terug naar het appartement. Deze blijkt nog groter dan op de 3e etage en heeft twee slaapkamers. Nadeel van dit appartement is dat er maar weinig daglicht is, slechts één raampje bij de slaapkamer aan de straatzijde. Even later komt Carlos langs en laat ons trots zijn nieuwe trap naar de tweede slaapkamer zien op de derde etage. Een architect is er aan te pas moeten komen om de trap in de nauwe ruimte te krijgen, erg apart maar niet al te praktisch (erg steil met scherpe uitstekende delen). ‘s Avonds eten we verse vis bij Restaurante Gastrónomo, volgens Tripadvisor het beste visrestaurant van de stad. Een gastvrije tent, iedereen krijgt bij binnenkomst een handje van de eigenaar of obers. We bestellen de verse catch of the day, Boca Negro. Die smaakt voortreffelijk, alleen de oogbollen laten we staan ;-) Daarnaast krijg je zoete en gebakken aardappelen en rijst. Ook een grote schaal met salade hoort bij het gerecht en na afloop krijg je nog een apperatief van de zaak. Een echte aanrader en het beste restaurant op de Azoren tijdens ons 10 daagse verblijf. We wandelen terug naar ons appartement via de heuvel Alto da Mãe de Deus waar we nog nagenieten van de zonsondergang over Ponta Delgada en deze geslaagde tocht. Morgen om half tien komt de taxichauffeur die ons van het vliegveld wegbracht ons weer ophalen naar het vliegveld.
Donderdag 17 mei Ponta Delgada-Schiphol
Volgens afspraak komt de taxichauffeur ons om half tien s ochtends ophalen. Voor het retourtje van en naar het vliegveld rekent hij €18 euro. We zijn erg vroeg op de luchthaven en zo ingecheckt. Security doet deze keer niet moeilijk. Om 11 uur vertrekken we voor de ruim vier uur durende vlucht. Het toestel is iets minder basic als op de heenvlucht. De vlucht verloopt vlotter dan de heenreis, tijdens de landing mooi uitzicht op Zeeland en Rotterdam. Om half zes geland, de bagage terminal is een heel eind lopen maar de bagage arriveert snel en de uitgang ligt vlakbij het station.
