[Terug]

Deel 3: Washington/Oregon

Slecht geslapen in de jeugdherberg. Constant kwamen er gasten binnen van een nachtje stappen en vroeg in de ochtend vertrokken er weer andere gasten.
Ik fiets naar downtown om de broodnodige stadsplattegronden en statemaps te halen in het visitor information center. In de bibliotheek kan ik even terecht op een internet computer, om het volgende bericht op te sturen.

Date: Thu, 29 Aug 1996 09:19:39 ­0700
From: Minko
To: all
Subject: Groeten uit Seattle...

Hoi!
Ik zit nu even in de bieb van Seattle, waar ik wel mail kan
zenden maar niet ontvangen. :­(
Gisteravond om half vijf geland, onderweg veel bewolking dus
helaas niet veel kunnen zien vanuit het vliegtuig. Ik heb nog
geprobeerd contact op te nemen met ma's vriendin (Pamela),
maar hun telefoonnummer is niet bereikbaar, telkens in gesprek.
Ze staan niet in het telefoonboek en hun adres heb ik niet kunnen
vinden. Vreemd... Ik ben daarom maar naar downtown gefietst, ondanks
het drukke verkeer is het veel aangenamer hier te fietsen dan
Anchorage, waar luid wordt getoeterd, je word uitgescholden en
bijna in de berm word gedrukt door woedende automobilisten die
vinden dat fietsers op de stoep thuishoren. Verder is het weer
hier een stuk aangenamer, temperaturen rond de 25C, erg warm in
vgl. met Alaska. Gisteravond in een backpackers hostel geslapen
in een alternatieve buurt (gay district). De stad lijkt erg op
Vancouver of San Francisco, erg gezellig. Wel veel steile heuvels.
Ok, vandaag denk ik dat ik maar richting zuidoosten fiets (Mt
Rainier en verder). Groeten,
Minko

Daarna besluit ik de 2nd Avenue gewoon zuidwaarts af te rijden totdat ik op het adres van Pamela stuit. De straat loopt echter dood tegen een rivier en autosnelweg. Ik moet levensgevaarlijke toeren uithalen om over 1st Avenue Bridge te komen. De fietsroute staat pas (te) laat aangegeven en fietsers worden omgeleid over de stoep aan de andere kant van de brug. Ik volg de smalle stoep de brug op, maar de stoep heeft geen zin meer verder te gaan dan tot bovenop de brug. Omkeren is nauwelijks mogelijk. Ik steek de autosnelweg (verboden voor fietsers en voetgangers) over en loop langs een smalle richel naar beneden. Uiteindelijk kan ik heelhuids de snelweg af en vervolg de 2nd avenue die gewoon verder loopt. Meerdere keren loopt de straat dood op een freeway of industrieterrein, maar uiteindelijk vind ik het adres in een wijkje omringd door autowegen en industrieterreinen. Lee is thuis en belt zijn vrouw Pamela op, die tijdens de lunchpauze me even komt groeten. Ik mag bij hun overnachten, wat ik natuurlijk niet afsla. Ik laat mijn bagage bij hen achter en fiets in de middag via fietspaden en road contructions langs de kust en het strand. Het is warm en ik waan me ergens langs de kust van LA.

Lee brengt me met de pickup truck een eindje buiten de stad. Ik word gedropt in Auburn en fiets vervolgens tussen de buien door via Enumclaw naar Ohanapecosh campground in Mount Rainier National Park. Onderweg ontmoet ik een fietser die van Seattle op weg is naar Florida. De klim naar Cayuse pass is heel geleidelijk en niet al te zwaar. De bochtige afdaling is erg fraai met ruige vulkanische rotsen. Alhoewel ik vlak langs Mount Rainier fiets, is de vulkaan vanwege het bewolkte weer echter helaas niet zichtbaar...De camping is vol, maar er is genoeg plek om naast een RV mijn tent op te slaan.

Vanaf de camping begint een lange klim naar het visitor center van Mt. Rainier National park. Het is zwaar bewolkt weer en zelfs vanaf de flanken van de vulkaan is geen moment de top zichtbaar. Af en toe zie ik slechts een glimp van de gletsjers. Teleurgesteld daal ik af naar Morton. Het is al laat als ik een zijweggetje naar een uitzichtspunt op Mount St Helens insla. Misschien kan ik boven op de heuvel ergens kamperen. De klim is echter bijzonder steil en bij het uitzichtspunt aangekomen is er nergens een plek om mijn tent op te slaan. Vanaf het uitzichtspunt klimt de nu onverharde weg nog een stuk hoger. Ik loop/fiets verder naar boven totdat het duister wordt. Omdat ik geen geschikte kampeerplek kan vinden sla ik mijn tent maar op vlak naast het pad, met uitzicht op de krater van Mt. St Helens.

Highway 12 is saai en druk, maar gelukkig met brede shoulders. Na het passeren van de '5' freeway sla ik linksaf (zuidwaarts). De smalle highway via Winlock, Vader en Castlerock is gelukkig weer een fraaie fietsroute, waar ik nogal wat fietsers tegenkom. Deze weg is ook opgenomen in de route van Seattle-Portland bikerace, een toertocht waaraan ook Chuck onlangs heeft deelgenomen. Na Castlerock kies ik voor een smal en heuvelachtig binnenweggetje naar Cathlamet, om de stadsdrukte van Longview en Kelso te vermijden. De laatste kilometers gaan langs de Columbia river over de zeer drukke en smalle '4'. Cathlamet is een aardig plaatsje met in het park picknickfaciliteiten en een grazig weitje, waar ik mijn tent na zonsondergang opzet. Geen idee of dit wel was toegestaan, maar er stonden in ieder geval geen verbodsborden.

Vroeg in de ochtend pak ik mijn tent in om lastige vragen te voorkomen. In een café in het dorp ontbijt ik met vele bakjes koffie en een enorme pannenkoek. Om 9 uur vertrekt de veerpont over de Columbia River. Ik waan me bijna weer in Nederland op het pontje over de Rijn bij Amerongen...Het visitor information center in Astoria is op labor day gelukkig open, voor de (gratis) wegenkaart van Oregon. Na een bezoek aan de laundromat fiets ik over een smalle brug de stad uit, over de US101 langs de kust. Het is erg druk onderweg, veel vakantieverkeer. De route gaat heuvel op heuvel af met af en toe fraaie uitzichten over de kust. De fietsroute is zelfs goed bewegwijzerd en bij de Cape Arch Tunnel is zelfs een waarschuwings signaal voor fietsers. In Nehalem Bay State Park kampeer ik op de hiker­biker campsite met douche (sinds Seattle geen douche meer gezien!), Hier kom ik weer veel vakantiefietsers tegen, zoals een Canadees, een Zwiterse en een drie Duitsers. Op de hiker-biker campsite heeft men vergeten een kraantje aan te sluiten. Merkwaardig, er is wel een kraan helemaal aan de andere kant van de parkeerplaats, waar geen kampeerplaatsen zijn...

In de ochtend valt er erg veel regen, waardoor ik na telkens 10 kilometer fietsen weer een uurtje moet schuilen in een café in een van de kustplaatsjes. Wanneer ik Tillamook nader valt de regen zelfs met bakken uit de hemel. Ik heb geen oog meer voor de kaasfabriek. Wel voor een Fred Meyers supermarkt, waar ik kan schuilen terwijl ik mijn inkopen doe en van een lunch geniet. Na de buien richting bibliotheek, waar ik helaas geen internet terminal aantref.

Na Tillamook verlaat ik de US101 voor de Three Capes Scenic Route. Het is nu gelukkig zonnig en droog, maar langs de kust hangen nog hardnekkige mistbanken, waardoor er van de kust vrijwel niets te zien valt! Cape Lookout State Park heeft een fraaie camping aan het strand. De hiker-biker sites liggen echter weer weggestopt in een zompig, donker bos vol dode boomstammen. Ondertussen komen andere fietsers een voor een weer binnen, Serge uit Montreal en Monica uit Zwitserland en een Duitse vrouw uit Bremen waren ook op de vorige camping. Tegen de avond komen er nog meer Duitsers (drie studentes uit Hamburg) op de bikersite. Monica blijkt bijna een jaar door de States aan het fietsen, van New Orleans is ze door het westen van de VS ook naar Banff en Jasper gefietst en zelfs helemaal naar de Yukon (Haines Junction). Hierna weer naar het zuiden via de Inside Passage veerboot via Prince Rupert. Nadere bestudering van onze notitieboekjes leert dat ik slechts een dag later in Prince Rupert aankwam! De meeste andere fietsers beperken zich 'slechts' tot de kustroute Seattle-San Francisco, LA of San Diego. Uit nadere inspectie van mijn fiets blijkt dat mijn crank is losgeraakt en niemand heeft het juiste gereedschap. Even buurten bij de Backroads groep, een groep georganiseerde vakantiefietsers met materiaalwagen. Helaas, de wagen is nog onderweg. Ook 's avonds hebben ze het even te druk met zichzelf, dan maar de volgende ochtend proberen.

Het regent enorm hard in de ochtend. Het water stroomt onder mijn tent en mijn grondzeil blijkt allerminst waterdicht. Ik pak mijn spullen gauw in en verhuis alles naar de overdekte picknickplaats om het te laten drogen. Tegen de middag houdt de regen gelukkig op. De Backroads groep is inmiddels weer wezen fietsen, maar gelukkig heeft de park ranger een dopsleutel om mijn crank weer vast te zetten. Meteen na de camping begint een steile klim, waarop ik het groepje Duitse meiden passeer die iets eerder zijn vertrokken. Na de afdaling is er in Pacific City een mooi strandje met een fraaie rots te bewonderen. Nabij Otis volgt de fietsroute een erg fraai smal slingerend asfaltweggetje door het donkere regenwoud. In het langgerekte Lincoln City ontmoet ik Serge weer, die zijn tent en kampeerspullen in het zonnetje te drogen heeft gelegd. Goed idee, ik besluit hetzelfde te doen, want misschien is de biker site op de volgende camping ook alleen maar schaduw. Intussen is Monica ook in Lincoln City gearriveerd, zij besluit hier een rustdag te nemen. De bibliotheek in Lincoln heeft een internet terminal, die echter bezet is. Ik heb geen zin te wachten en fiets door naar Beverly Beach, 20 mijl verder. Rond Otter Rock verlaat de fietsroute de 101 en volgt de fraaie steile rotskust.

Op de hiker-biker site van Beverly Beach kampeer ik in gezelschap van Serge en het Duitse stel die ook in Nehalem kampeerden. Net als alle andere Duitsers zijn ze op weg naar San Francisco. Het wordt al vroeg en snel donker. Als ik de douches verlaat is het duister en zonder zaklantaarn is het vinden van de hiker-bikersite een lastige klus.

Eindelijk is het de gehele dag droog en zonnig. De kustroute is fraai, maar nog steeds druk. Ik kom nou andere fietsers tegen, zoals twee Duitsers uit Munster, die fietsend uit Anchorage zijn vertrokken. Eindbestemming uiteraard San Francisco. In Florence kan ik in de bibliotheek eindelijk achter een internet computer, maar helaas, de verbinding met de server in Salem is down! De nabijgelegen camping in Jesse Honeyman State park heeft een erg fraaie hiker-biker site op een open plek midden in het bos. Het is er bijzonder druk. Naast de twee Duitsers die ik onderweg al tegenkwam is er een ander Duits duo, ook vanuit Anchorage gestart, 2 Amerikaanse stellen en een echtpaar uit Oostenrijk. Onder het genot van Wein und Bier wordt het samen met de Duitsers en een Amerikaans echtpaar nog een gezellige avond.

Ondanks de fraaie kust en de gezellige hiker-bikersites besluit ik de kustweg toch maar te verlaten. Het is erg vermoeiend fietsen, constant op en af en erg veel autoverkeer.

Het volgende doel is nu Crater Lake en dan weer terug naar Eugene, waar ik de bus of trein zal pakken naar Seattle. Na Reedsport verlaat ik de kustweg en over een vrijwel vlakke highway 38 en 138 door het smalle beboste dal van de Umpqua river is het met een rugwind en nauwelijks autoverkeer een verademing om te fietsen. Zonder enige moeite fiets ik 130 km landinwaarts tot Sutherlin. Het landschap heeft wat weg van de Zuid Franse gorges. Na Wilbur volg ik een fietsroute die echter behoorlijk zwaar is na zoveel kilometers in de benen. Langs dorre graslanden, helling op en af en nergens een geschikte plek om wild te kamperen kom ik weer uit op de highway 138. Gelukkig vind ik voorbij Idleyld Park in het Swiftwater park een overdekte picknickplaats met wc's en drinkwater. In het omringende bos kan ik langs een afgelegen bospaadje uit het zicht mijn tent opzetten.

Door bosbranden hangt er een vieze deken van rook in het bos. De 138 stijgt langzaam maar zeker, na de afslag naar Lemelo Lake wordt het sereius klimmen. Bij de ingang van het park hoef ik niet te betalen. Ik zie op de gratis kaart van het park dat de camping aan de andere (verkeerde) kant van de vulkaan is gelegen. Dat wordt dus weer ergens wild kamperen.

Uiteindelijk bereik ik de kraterrand van Crater Lake. Van zeenivo tot 2165 meter geklommen in twee dagen! M'n inspanningen worden beloond met een spectaculair uitzicht op het fraaie vulkaanmeer en de wijde omgeving! In de verte is de witte piek van Mount Shasta, een meer dan 4 km hoge vulkaan in Noord California te zien.

Helaas, de camping is aan de andere (zuid)zijde van de vulkaan, en ik moet de volgende dag weer via de zelfde (noord)zijde weer terug! Het lukt me echter niet voor donker een goede plek te vinden, zodat ik maar besluit tegen de avond mijn tent bij een picknickplaats op te zetten, in de buurt van het visitorcenter. 's Avonds word ik echter door een parkranger betrapt in mijn illegale kampeeraktiviteiten. Ik leg echter m'n situatie uit en krijg toestemming te blijven.

Via de rimdrive en een heerlijk lange afdaling bereik ik Diamond Lake. Bij de camping kan ik een douche nemen. Vlak voor de afslag naar Lemelo lake sla ik de gravelweg naar de Windigo pass in. Het eerste stuk is nogal stoffig met veel wasbord. Gelukkig is er nauwelijks verkeer. De route is echter nauwelijks spectaculair, veel bos. Na Crescent Lake kom ik op de '58' richting Eugene. Na de Willamette pass volgt een bijzonder snelle en lange afdaling. Even voorbij de dure National Forest campground ($8 voor een primitieve plek zonder drinkwater!) vind ik een aardig picknickplaatsje langs de Salt Creek waar ik gratis m'n tent op kan zetten.

De rit tot aan Eugene is vrij eenvoudig en voornamelijk bergaf. In de universiteitsbibliotheek kan ik eindelijk eens ongestoord surfen en mijn email checken op een snelle pentium.

Date: Mon, 9 Sep 1996 13:38:43 -0700
From: Minko <moh@hacom.nl>
Subject: Re: Minko's whereabouts...

Hoi,
Ik ben net aangekomen in Eugene, en zit nu m'n mail te lezen
(voor het eerst sinds Alaska) in de universiteitsbibliotheek!
Ik ben na een lange fietstocht van een dag of 10 uiteindelijk
terecht gekomen in eugene, waarvandaan ik (hoop) morgen de bus
te pakken terug naar Seattle. Even een kort verslag...
(....)
Gisteren en vandaag afgedaald naar Eugene. Ik heb hier nog
geen camping gezien, vanavond maar 'ns zien waar ik mijn tent
opsla (begraafplaats, bos of park?). Oh ja, ook nog even de bus
opbellen om te kijken of deze nog een plaats vrij heeft. De bus
vertrekt morgen om 13 uur, dus nog voldoende tijd om nog 'ns mijn
mail te checken en de stad te bezichtigen.Tot de volgende mail!

Minko

Date: Mon, 9 Sep 1996 13:58:28
From: Minko Oh <moh@hacom.nl>
Subject: Re: Minko's whereabouts...

> Heh, heh, eindelyk een teken van leven, ik dacht dat je ons al bent
> vergeten

nee hoor, telkens wanneer ik een bibliotheek tegenkwam, hadden
ze of geen internet, of het werkte niet... Ik heb ook geprobeerd
te bellen, maar geen gehoor. Meestal waar ik kampeerde waren er
geen telefooncellen in de buurt.

Het is hier 80 F, zonnig en warm. Eugene heeft veel fietspaden,
het is hier goed toeven, je word niet zoals in Anchorage uitgescholden,
of in Seattle, waar opeens de fietspaden ophouden en je op de
freeway beland... Helaas is de dichtsbijzijnde camping 5 miles
buiten de stad. 

Morgen pak ik de Green Tortoise bus, die vertrekt om 13.15, aankomst
20.30 in Seattle. Kost $35, incl. fiets (hoeft niet in een doos).
Morgenochtend heb ik nog zeeen van tijd om te shoppen...

Maandagochtend de 16e vertrek ik vanuit vancouver. Vrijdag
denk ik van Seattle naar V. te fietsen, tenminste als het weer
meezit... Ok, tot zover maar weer. Ik heb sinds vanochtend nog
niets gegeten, ik stop maar even met mailen!
Minko

Date: Tue, 10 Sep 1996 13:26:42 -0700
From: Minko Oh <moh@hacom.nl>
Subject: Re: Minko's whereabouts...

Hoi,
Ik ben zojuist terug van de kapper, op 5 min. van deze bieb
en de plaats waarvandaan de bus vertrekt is tussen de bieb en
de kapper... Verder is naast de kapper een goede cd­shop
met veel used stuff, toen ik op mijn beurt wachtte, ben ik even
gaan kijken, REM kost daar 15 bucks, da's even duur als de camping
die ik gisteren heb uitgespaard... Gisteravond nadat ik een douche
bij het zwembad (ook op de campus) heb genomen, ben ik naar het
park gefietst. Geen goede kampeerplek, teveel zwervers... Toen
maar de stad uitgefietst. Uiteindelijk na 10 mijl, het was al
donker, op een recreatieterrein a la strand horst mijn tent opgezet.
Het was niet toegestaan, maar ik ben vanochtend niet betrapt...
Overigens, die andere cd's heb ik nog niet gezien.

> Een mooi t­shirt met greetings from florence lijkt me ook wel aardig, 
> zitten daar veel Italianen???
Kom nou, Ik ga niet meer terug naar Florence om effe een Tshirt
te kopen! Ik ben geen Italiaan tegen-gekomen, wel veel Duitsers.
Zo, nou weer even de andere emailtjes van jou beantwoorden...

> Eugene moet een bezienswaardige plaats zijn volgens Internet,
> heb je al een overnachtingsplaats gevonden, volgens het www 
> moet er bij Fern Ridge Lake, iets buiten de stad, te kamperen zijn. 
> Overige lodgings op www gaven alleen dure hotels/mtels.

Klopt, ik ben bijna tot het meer gefietst, kon niets vinden.
Overal hekken met "keep out" of "no trespassing".

Helaas ontbreekt een goede en goedkope camping of hostel hier
in Eugene, een stad ter grootte van Amersfoort (120.000 inw).
Ok, verder niet veel te melden. Ik denk dat ik maar weer ga shoppen,
de bus vertrekt over 2 uur. Misschien later nog even mijn email
checken (voor het laatst?).
Groetjes,
Minko

Om half twee vertrekt de groene schildpad, de halte is tegenover de bibliotheek van de universiteit. Een Nederlands meisje stapt uit de bus. Waar woon je ergens, vroeg ze. In Amersfoort. Hee, da's ook toevallig, daar heb ik ook gewoond. Bleek ze ook nog op dezelfde school (Eemland Noord) te hebben gezeten...

Mijn fiets hoeft niet in een doos onderin de bus, maar kan gewoon op het dak.
De busrit naar Seattle verloopt vrij geruisloos. Onderweg zie ik allemaal imposante vulkanen, Mt Adams, Mt. Hood, Mt St.Helens en bij Seattle zelfs Mount Rainier....
's Avonds word ik opgehaald bij het busstation door Pamela en Lee met de pickup truck.

Per fiets verken ik down town Seattle. Een aardige binnenstad met gezellige winkelpromenades. Ook ga ik weer eens op cd jacht. Het best slaag ik nog in het universiteitsdistrict, waar talloze cd zaken zijn te vinden. Met veel moeite kan ik in de universiteitsbibliotheek een internet computer vinden. Met het telnet programma dat ik op diskette heb gekopieerd in Eugene, kan ik toch nog even inloggen op de server in Amersfoort om mijn emailtjes te lezen. Helaas kan ik geen pine draaien om mijn e-mail te beantwoorden want het type monitor wordt niet ondersteund. Via netscape lukt het toch nog een berichtje te sturen:

Date: Wed, 11 Sep 1996 16:17:32 ­0700
Subject: Greetings from Seattle

Hoi!
Ik zit nu in de bibliotheek van de universiteit van Seattle,
waar ik m'n email wel kan lezen, maar niet direkt kan beantwoorden
(met wat kunstgrepen kan ik wel mail zenden hoop ik). Gisteren
met de green tortoise aangekomen, een grappige bus met matrassen
ipv banken.
....
Vandaag geshopt, oa cd's voor deze en gene gekocht.
Morgen zien we wel weer. Erg veel cd stores hier in het university district! 
Ik heb je mail gelezen, de meeste zaakjes heb ik gevonden (op de kaart, nog niet
allemaal bezocht). Tot de volgende (?) mail, anders wordt ik misschien
weggestuurd als ik hier te lang zit te mailen... Minko

Vandaag fiets ik naar het zuiden van de stad, waar in Tukwila een groot winkelcentrum is. Bij een van de vele computerzaken koop ik een 28.8 k modem ter vervanging van mijn oude 14.4. Via White Center, waar ik bij de bloemist een bloemstukje voor de familie R koop, fiets ik weer terug naar de 2nd Avenue.

's Ochtends regent het nog behoorlijk, maar na tienen klaart het gelukkig op, zodat ik huize R verlaat met een volledig bepakte fiets. Een alternatief was de bus naar Vancouver, met alle bezwaren als fietsdoos ed. De bikemap van Seattle komt nu wel erg van pas, want over fietspaden en rustige lanen ko ik vrij eenvoudig de stad uit. Na ruim 60 km kom ik aan in Mulkiteo, waar ik de ferry naar Whidbey Island pak. Aan de overkant begint het weer te druppelen. Wanneer ik bij een bushalte wil gaan schuilen, valt mijn oog op de dienstregeling. Da's mooi, er gaat over 5 minuten een bus naar Oak Harbor (60 km verderop). Bovendien zijn (bijna) alle bussen in Washington State voorzien van een fietsenrek! Helemaal meegenomen is het feit dat de bussen op het eiland geheel gratis zijn!! Anderhalf uur later stap ik uit de bus in Oak Harbor en fiets door de motregen het laatste stukje naar Deception Pass. Na bijna 3 maanden kampeer ik weer op dezelfde plek! Ook deze keer is er een andere fietser (uit Seattle, op weg naar huis), aan wie ik mijn avonturen vertel en mijn foto's laat zien. Er is veel vliegtuiglawaai van de nabijgelegen militaire basis. Hopelijk geen voorproefje van wat me te wachten staat op de vliegveld camping in Richmond :-(

Net als zo vaak regent het in de ochtend waarna het in de middag opklaart. Bij Bayview State park laat mijn crank weer los. Toch niet zo goed vastgedraaid. Ik loop naar de dichtsbijzijnde woning. Gelukkig heeft men het juiste gereedschap, zodat ik weer gauw op de fiets zit. De weg volgt de kust en is af en toe fraai. Aan het uitvallen van de bladeren kan je duidelijk merken dat het ook hier al herfst begint te worden. In Bellingham, een aardig universiteitsstadje, begint het weer te regenen en overweeg ik wederom de bus (slechts $1) naar Blaine te nemen. Het blijft deze keer droog, dus fiets ik verder tot Birch Bay, een verlaten badplaats. Bij het gelijknamige state park kan ik voor weinig geld kamperen.

Achteraf had ik beter in de hostel kunnen slapen, want door de vele regenbuien stroomt het water weer mijn tent binnen. Onderweg weet ik net op tijd Blaine te bereiken voor de volgende bui. Na de regen steek ik zonder problemen voor de 4e keer de Canadese grens over. Ik geef mijn paspoort aan de immigratiebeambte. Hoelang blijft U? 1 dag, ik ga naar huis. Terug naar Hong Kong zeker? Over drukke maar niet al te vervelende wegen bereik ik Ladner, waar ik weer de bus pak naar Richmond. Niet omdat ik geen zin heb om door de regen te fietsen (het is gelukkig zonnig) maar omdat de tunnel verboden is voor fietsers. Zelfs op zondagmiddag blijft de bieb van Richmond open! Het is erg druk, maar gelukkig kan ik eventjes terecht op een internet pc om voor het laatst een mailtje te sturen.

Date: Sun, 15 Sep 1996 14:34:46
From: Public <public@rpl.richmond.bc.ca>
To: all
Subject: almost back home...

Hoi,
Ik zit nu in de bieb van Richmond, waar ik wel email kan zenden
(hoop ik) maar geen email kan checken. Ik ben vrijdag vanuit seattle
vertrokken, erg veel regen gehad. :­(
Ik ben naar Mulkiteo gefietst, daar de pont naar Whidbey Island
genomen. Toen ik daar aankwam, regende het en zag ik dat er een
gratis bus naar Oak Harbor (40 mijl verder) ging! De bus had ook
nog een fietsenrek! Van Oak harbor naar Deception Pass, waar ik
al eens eerder had gekampeerd drie maanden geleden. De volgende
dag naar Birch Bay State park gefietst, 10 mijl van de Canadese/US
grens. Vanochtend erg veel regen, m'n tent is weer ondergelopen.Vandaag
de grens zonder problemen gepasseerd en naar Richmond gefietst
(zo'n 30 mijl). Laatste stuk met de stadsbus (want de tunnel is
verboden voor fietsers).

Gelukkig is het nu droog, zodat ik mijn natte tent een beetje
kan luchten. OK, ik ga maar eens de camping opzoeken en mijn tent
opzetten. Morgenochtend vroeg naar het vliegveld en naar huis....Dat
was het dan! Tot ziens dan maar!
Minko

Op de vliegveld camping in Richmond kampeer ik weer op dezelfde plaats. Ook mijn fietsdoos hebben ze nog altijd keurig bewaard. Inmiddels zijn ook 2 andere fietsers aangekomen. Het zijn Mario en Els uit Tilburg. Ze zijn 4 weken geleden in Calgary vertrokken en gaan net als ik morgenochtend terug naar huis met Canada 3000.

Het vliegtuig- en treinlawaai is stukken minder dan de vorige keer, Deception pass was veel erger! Om half zeven ingepakt en om zeven uur fiets ik met de doos achterop naar het vliegveld (10 km verder). Het vliegtuig vertrekt op tijd, ca. 10 uur in de ochtend. Na een uurtje landen we in Calgary, fraai uitzicht op de Rockies en de stad. In Kevlavik is het inmiddels nacht, veel vertraging opgelopen. Zoals gewoonlijk regent het op Ijsland...

Uiteindelijk landen we met een uur vertraging even na achten weer op Schiphol, waar ik lang moet wachten op de bagage en de fietsen. Tot mijn ergernis zijn mijn beide banden lek! De eerste lekke band van de tocht is waarschijnlijk veroorzaakt door een nietje in de fietsdoos.... Gelukkig hoef ik niet naar huis te fietsen, want Jeroen haalt me op.

[Home]