[Terug] [Verder naar deel 2: Alaska]


Deel 1: Vancouver, BC - Prince Rupert

Jasper-Prince Rupert, Canada

Zo 14/7 Jasper-Mount Robson (85 km) via de Yellowhead highway (16)

Na 2 ˝ maand en 5000 km te hebben gefietst, heeft Ashley weinig zin meer om tegen de wind in naar Prince George te fietsen. Zijn knieën doen zeer en hij zeult teveel bagage mee (o.a. een gitaar, cd speler, voedsel voor een week). Toch besluit hij uiteindelijk toch met me naar Mt. Robson (85 km verder) te fietsen. Parke en Sarah zijn al op weg naar het station (ook hun tocht zit erop) als ik bemerk dat ze wat kleren zijn vergeten. Tegen de middag verlaten we Jasper en fiets ik nog even langs het station om hun spullen af te geven. Op weg naar Mount Robson fietsen we tegen de wind in over de Yellowhead highway. Gelukkig minder druk en gevaarlijk als Marten in zijn email beweerde.

Ashley is met al zijn bepakking (heeft nog even een enorme vracht levensmiddelen ingeslagen in de supermarkt..) nauwelijks vooruit te branden. Ik ga daarom maar in eigen tempo verder en we spreken af bij Mount Robson's visitor center.

Ik kom alleen bij de berg, die spectaculair boven de vallei uitstijgt (top is bijna 4000 m hoog, het dal 800m). Na een tijdje op Ashley te hebben gewacht, hang ik een briefje op het prikbord van het visitorcenter en ga alvast een kampeerplaats zoeken. Ik neem aan dat hij toch een lift heeft gekregen. Ik meende nl. iemand te hebben zien zwaaien uit een auto en bovendien hadden een aantal motorrijders hem niet gezien onderweg.

Op de camping ontmoet ik een Nederlands stel, Mariette en Robert uit Amstelveen, die een fietstocht van een jaar door de VS, Canada, Australie en Nieuw Zeeland maken.. Ze zijn 6 weken geleden in Fairbanks, Alaska gestart! Na een poosje ervaringen met ze te hebben uitgewisseld, kan ik mijn tent op hun site opslaan. Verder kan ik aan hun mijn jaarpas van Banff/Jasper National Park (gekocht voor $35) kwijt, ik krijg er nog $20 voor! Onder het genot van geroosterde marshmallows vergeet ik de tijd en blijkt Ashley inmiddels (in het donker) naar mij op zoek, echter tevergeefs....

Ma 15/7 Mount Robson-Crescent Spur (145 km) Mount Robson-Tete Jaune-McBride-Crescent Spur (Lasalle Lake)

Om vier uur 's ochtends is het al licht. Ik sta al vroeg op om even een paar mooie plaatjes te schieten van de berg. Om half vijf fiets ik het wandelpad op richting Berg Trail en Kinney Lake. Bij het diepblauwe meertje wordt het pad te modderig en steil en keer ik weer terug naar de camping. Daar ontmoet ik Ashley weer, hij is ergens anders op de camping gaan staan (uiteraard zonder te betalen) nadat hij me niet kon vinden. Na het ontbijt fietsen we gezamenlijk naar Tete Jaune Cache. Ashley besluit vanaf hier verder te liften. We spreken maar niets meer af....

Alleen trek ik verder naar McBride, 40 km verder, waar ik zowaar Ashley weer tref, al 2 uur wachtend op een volgende auto die hem verder wil vervoeren!

Na McBride wordt het landschap wat saaier, veel beboste heuvels. Er staat veel tegenwind. Na 130 km ga ik op zoek naar een geschikte kampeerplek, die ik bij een mugrijk meertje vind (Lasalle lake). Gelukkig heb ik op een eerdere picknickplaats al mijn eten gekookt, want de muggen zijn hier niet te harden, bovendien schijnt er een beer rond te lopen volgens andere kampeerders. Ik vlucht mijn tent in en val weldra in slaap

Di 16/7 Crescent Spur-Prince George (170 km)

's Ochtends word ik wakker door het constante getik op het tentdoek. Het regent toch niet? Nee, het blijken de honderden muggen die nog steeds aanwezig zijn. In record tempo graai ik mijn spullen bijeen en in no-time fiets ik weer op de Yellowhead highway op weg naar Prince George. Langs de saaie weg zie ik zowaar een aantal (bruine?) beren in de berm. Ze vluchten echter zodra ik wat dichterbij kom. Na 40 kilometer maak ik een koffiestop bij een truckerscafe bij Dome Creek, waar ik me wat kan opfrissen. Ne nog eens 60 km fietsen lunch ik bij Purden Lake met een wegrestaurant annex camping .

Na 170 km te hebben gefietst bereik ik de bewoonde wereld. Prince George is een lelijke industriestad. De municipal camping is echter prima, warme douche, geen muggen en veel fietsers. De meesten befietsen de Yellowhead highway oostwaarts (wind mee). Een Australisch stel, uit Alaska vertrokken, hadden Robert en Mariette ook ontmoet.

Wo 17/7 Rustdag Prince George  

De volgende ochtend opnieuw constant getik op het tentdoek. Deze keer geen muggen, maar regen. Het regent vrijwel de gehele dag, voor het eerst weer sinds Banff. Uiteindelijk trek ik maar mijn regenpak aan en zak af naar downtown. Om mijn was te doen, post (foto's) bussen, internetten, trein te bespreken. De fraaie bibliotheek heeft weliswaar een freenet, echter uitsluitend voor leden. Dan maar naar de universiteit. Deze ligt hoog boven op een heuvel. Ook hier wel internet, maar email verzenden werkt niet. Uiteindelijk vind ik in de stad een internet café waar tegen betaling van 5 dollar een uurtje gesurft en gemaild kan worden:



Date: Wed, 17 Jul 1996 17:25:03 -0700
To: all
From: moh@hacom.nl (Minko (from Pr George))
Subject: ik zag twee beren...

Hallo allen!
Ik zit nu mijn Email te checken
in een internet café ($5 /hr) in Prince George. Eerst de
universiteit geprobeerd, maar de verbinding gaf daar problemen,
misschien hadden ze op de bibliotheek alleen maar beperkt internet.
Anyway, hier volgt een kort verslag van mijn tocht sinds Jasper.
 (......)
Vandaag weer sinds lange tijd
slecht weer: regen regen en nog eens regen. Gelukkig geen lange
fietstocht gepland, maar zelfs na een kort fietsritje naar downtown
om mijn was te doen, mij foto's op de post te doen naar tante
Renie), te emailen en een treinkaartje voor morgen naar Pr. Rupert
(het station gaat pas vanavond open) ben ik zeiknat.

Op het internet en via de radio heb ik begrepen dat de tour een merkwaardig
verloop kent. Riss in het geel, voor een stel onbekende coureurs! 
Waar is Indurain? Rominger? Berzin? De Nederlanders doen het redelijk
heb ik begrepen.

OK, morgenvroeg op om de trein van half acht (AM) te pakken. 
Tegen de avond ben ik dan in Pr. Rupert. Waarschijnlijk zaterdag de veerpont
naar Alaska. Tot de volgende mail (van Juneau wellicht?)
Groetjes, Minko

Hierna ga ik naar het station, dat slechts een aantal uur per week (!) open is. Tot mijn grote teleurstelling kan ik helemaal niet mijn fiets op de trein meenemen naar Prince Rupert. Ik besluit dan maar de volgende dag te liften dan wel door te fietsen en/of de bus te pakken.

Do 18/7 Prince George-Vanderhoof (100 km)  

Buiten de bebouwde kom van Prince George probeer ik een paar keer tevergeefs te liften. Het weer is echter zonnig en ik besluit dan maar verder te fietsen richting Vanderhoof. De weg is soms smal en erg druk, niet prettig fietsen. In Vanderhoof aangekomen besluit ik maar de bus naar Prince Rupert te nemen. De eerstvolgende bus zou pas de volgende ochtend vertrekken (er was echter nog een om middernacht, 12 am, wat niet 's middags was zoals ik veronderstelde, maar 's nachts, erg verwarrend) .

Het meenemen van een fiets is altijd een groot probleem in een bus. Het moest verpakt worden in een kartonnen doos, maar nergens in dit gat was een fietsdoos te krijgen. Gelukkig kan ik in de doe-het-zelf zaak een aantal grote stukken karton krijgen, waarmee ik provisorisch de fiets kan inpakken.

Ik ga maar eens op zoek naar een camping. Er is er wel een, maar weer zo'n ongezellige RV-park met veel muggen, dat ik maar naar een alternatieve stek ga zoeken. Even buiten het dorp vind ik een verlaten sportterrein met schone wc's en een kraantje, een perfekte plek om stiekum te kamperen. 's Avonds komen een stel mensen een potje honkballen, maar een regenbuitje jaagt hen snel weer weg. Tegen zonsondergang zet ik mijn tent op het meest verafgelegen honkbalveld op, net achter de overdekte tribune zodat mijn tent onzichtbaar blijft. De tribune gebruik ik als keuken/eetkamer annex fietsenstalling! Op een enkele nachtelijke bezoeker na blijft het vrij rustig die nacht op het sportterrein.

Vr 19/7 Vanderhoof-Prince Rupert (bus)  

's Ochtends is het nogal mistig en dat komt goed uit. Ik fiets weer naar het busstation en haal de stukken karton om mijn fiets te verpakken. Ik laat de wielen er gewoon in zitten en wikkel hier en daar wat karton om de fiets. De 'doos' wordt gelukkig geaccepteerd. Wel moet ik maar liefst $23 betalen voor het fietsvervoer, want er wordt per kilo afgerekend (16 kg). Voor mezelf betaal ik $70 wat gezien de afstand, zo'n 700 kilometer, niet eens verkeerd is.Onderweg naar Prince Rupert is het bijzonder slecht weer en de omgeving tot Smithers lijkt me niet erg indrukwekkend. De weg is af en toe behoorlijk druk, veel vrachtverkeer.Af en toe zie ik wat beren in de wegberm struinen. Na Smithers wordt het gebergte aanmerkelijk ruiger van karakter met veel gletsjers. Helaas zijn de bergen vaak in nevelen gehuld. Na Terrace volgt de weg de Skeena River door een indrukwekkend dal dat een beetje op een Noors fjord doet lijken. Prince Rupert is een havenstadje dat veel gezelliger aandoet dan de industriestad Prince George. De camping ligt erg centraal, tussen downtown en de haven in, met goede douches en laundry. Gelukkig is het tegen de avond droog als ik mijn tent opzet.


[Verder]