[Terug] [Verder]

Deel 1: Vancouver, BC - Prince Rupert

Waterton Lakes-Jasper, Alberta Canada

Ik moet vroeg op pad, omdat de Going-to-the-sun-road tot Logan pass voor fietsers na 11 uur 's ochtends verboden is...Als ik opsta, is Jack inmiddels al vertrokken. Voor achten begin ik aan de beklimming van de pas, naar het schijnt een van de mooiste beklimmingen van Amerika. Het weer is erg fraai en de pas is inderdaad bijzonder mooi. Niet steil en (helaas) niet al te lang. De beklimming voelt door de overweldigende uitzichten veel minder zwaar aan dan alle voorgaande passen door Washington State. Onderweg passeer ik een groot aantal fietsers, met en zonder bepakking. Bijna boven haal ik ook Jack nog in, bijna een uur eerder vertrokken. Ruim op tijd (even na 10 uur in de ochtend) ben ik boven. Via een fraaie en snelle afdaling en met een sterke wind in de rug ben ik vroeg in de middag al in St. Mary. Veel te vroeg om hier te stoppen, bovendien is dit een plaatsje van niks, slechts een verzameling souvenirshops. Ik besluit meteen door te fietsen naar Waterton Lakes, wellicht dat ik op Ashley inloop. De Chief Mountain Highway naar het Canadese Waterton park is ook erg fraai en erg verkeersarm. Door de harde zijwind en het glooiende traject wordt het fietsen echter steeds zwaarder. Voor de 2e maal fiets ik Canada binnen zonder problemen. De laatste loodjes wegen het zwaarst, met een forse tegenwind kruip ik de laatste kilometers naar de Waterton camping. Op de drukke (en dure) camping tref ik een groep fietsers aan die vanuit Banff naar Missoula fietsen. Een van hen is 'tourleader' van Adventure Cycling en is erg geinteresseerd in mijn materiaal. Op de camping ontdek ik ook een solo fietser, aan zijn fiets vermoed ik dat het Ashley zou kunnen zijn. Ik vraag hem voorzichtig waar hij begonnen is. "2 maanden geleden in San Diego" luidt het antwoord. Zou kunnen, zou het Ashley zijn? "Kom je toevallig uit Nieuw Zeeland?" vraag ik voor de zekerheid. "Nee, Colorado" antwoordt Andy. Hij is toevallig ook op weg naar Jasper en we besluiten de volgende dag samen richting Banff te fietsen. We waren beiden van plan via de westkant van de Rockies de Adventure Cycling route naar Banff te fietsen (via Radium Hot Springs), maar gewaarschuwd voor de forse tegenwind op Crowsnest pass besluiten we een alternatieve route (highway 22) ten oosten van de Rocky Mountains te volgen.

Met een forse rugwind rijden Andy en ik het park uit. Over een lange rechte weg fietsen we door de groene prairies van Alberta naar Pincher Creek. We doen hier wat boodschappen, want tussen deze plaats en Banff zijn er weinig mogelijkheden om inkopen te doen. Hierna is het tot Lundbreck flink afzien door de forse tegenwind. Wind gusts (wind vlagen):aan de windmolens te zien is dit een winderige streek... Na het dorp draaien we de "22" op, wind mee, een hele verademing! No services until 135 km, we zijn dus gewaarschuwd.

We fietsen over een lange rechte verkeersarme weg met links van ons de Rockies en rechts de uitgestrekte prairievelden van Alberta. Langs de weg slechts af en toe een farm. Voor Lundbreck kwamen we nog vrij veel fietsers tegemoet, want dit is de Adventure Cycling route naar Banff. Op de "22" is het (door het gebrek aan voorzieningen?) een stuk rustiger, we komen er slechts één tegen. We kamperen op de primitieve camping van Chain Lakes.

's Ochtends bedekt een laagje ijs de picknicktafel en onze fietsen. Veertig kilometer verder pauzeren we in Longview, met inderdaad een aardig uitzicht op de Rockies en de met groen gras begroeide heuvels. Via de "541" rijden we Kananaskis Country binnen.

De route blijft vrij eenvoudig doordat de weg steeds de rivier (Highwood river) volgt. Er is nauwelijks autoverkeer over de brede weg, het landschap wordt steeds fraaier. Na een luchstop bij het infocentre, waar heerlijke zelfgebakken rabarber muffins worden verkocht, wordt het landschap zelfs spectaculair met Dolomietenachtige bergen. De marmotten en bighorn sheep langs de weg zien 2 maffe fietsers met bepakking een sprintje trekken op de Highwood pass. We fietsen nu Peter Lougheed park binnen. Ik kan me volledig vinden in de beschrijving die collega fietser Marten me ter voorbereiding van deze tocht per Email heeft toegestuurd:

From: ME_Toxopeus@comprimo.nl
Date: Tue, 16 Apr 96 09:18:00 CET
To: moh@hacom.nl (Minko Oh)
Subject: Route beschrijving Canada

Hallo Minko,
Je vroeg naar mijn ervaringen
met Canada. Ik weet het niet zeker maar er zullen niet zoveel
verschillen zijn met de VS, waar jij geweest bent. Eerst maar
even heel globaal de route. {....} Het Peter Lougheet park, ook
wel Kananaskis genoemd, was pas (sinds een paar jaar) toegankelijk
gemaakt, dus nog weinig "toeristen", voornamelijk 
liefhebbers.
Persoonlijk vond ik dit mooier dan de twee grote Rockyparken.
Ook kregen we weer een echte klim naar een pass: Highwoodpass,
mooi tussen steile rotswanden door, zware wolken lucht, de pass
zelf in de wolken e.d. Kortom heerlijk.

Na de pas zijn we echter nog niet op de camping: geen verwachte lange afdaling maar op en af met lastige klimmetjes. De eerste campground (Elkwood) is zoals in andere parken is deze camping overgeorganiseerd en verscholen tussen de bomen (weinig zicht op het fraaie gebergte). Voor de douche schijn je zgn. "Loonies" nodig te hebben. We gaan op zoek naar de campground host voor de douchemuntjes, maar die is echter nergens te bekennen. We snakken na 2 dagen wel naar een douche en besluiten dan maar naar de volgende camping in het park, Boulton Creek, 5 venijnige klim-kilometers verder te fietsen. Hier ontmoeten we een andere fietser, die ons doodleuk vertelt dat 'n loonie niets anders is dan 1 Canadese dollarmunt!! :-(

Een Canadese familie, bestaande uit pa, ma, kinderen en opa & oma kampeert hier 2 weken en verkennen de bergpaden, met de hele familie op mountainbikes! Ze nodigen ons uit op hun site te kamperen, wat we natuurlijk niet afslaan! De muggen zijn deze keer voor het eerst knap hinderlijk, we wachten met het koken tot na zonsondergang. In de tussentijd probeer ik mijn voicemail maar weer eens te checken. Eindelijk bericht van Ashley! Hij heeft ook door de tegenwind de "22" genomen en zit nu in Banff. Terwijl de muggen al zijn gaan slapen koken we in het duister ons potje .

Na afscheid van de Canadese familie en de muggen te hebben genomen, bezoeken we eerst het spiksplinter nieuwe visitorcentre. Op de kaart lijkt de onverharde Smith-Dorien Spray trail naar Canmore een erg aantrekkelijk alternatief boven de geasfalteerde "40". De parkranger raadt ons de Appel Strudel in Engadin Lodge aan halverwege de trail, wat uiteindelijk de doorslag geeft om voor de stoffige gravelroute te kiezen. Het wegdek is gelukkig niet al te beroerd en de omgeving bijzonder fraai. Onderweg zien we helaas geen wolven of beren maar wel een eland. Genietend van een bak sterke koffie met appel strudel in de berghut met uitzicht op de Matterhorn waan ik me in Zwitserland! De gravelweg wordt na de hut wat lastiger (wasbord, keien) en stoffiger, maar desondanks nog steeds goed te doen.

Na het Spray Lakes stuwmeer volgt een lange steile afdaling naar Canmore. Tijdens de afdaling bereik ik de 2.000 kilometer sinds het begin van mijn fietstocht! Banff ligt dan nog slechts 18 km verder, uitsluitend bereikbaar via de freeway. Ook moet er toegang tot het Banff/Jasper National park worden betaald, kost $5 per dag (!) en aangezien we er een week plannen te fietsen, schaffen we ieder maar een jaarkaart ter waarde van $35 aan. Deze is een jaar lang geldig en misschien kunnen we ze nog verkopen? In Banff kamperen we op de omvangrijke en dure ($16) Tunnel Mountain camping. Zoeken naar Ashley heeft hier geen zin, dus laten we een berichtje achter op het prikbord en ook op de jeugdherberg informeren we, maar helaas geen spoor van Mr. Wright.

Eindelijk een keer uitslapen (nou ja, tot 'n uur of 7...) Daarna naar de laundromat om een wasje te draaien, het postkantoor om overbodig kaartmateriaal op te sturen, fotorolletjes wegbrengen (1 hour service voor slechts $13,50 per rol). Terwijl de was draait ga ik op zoek naar 'n internet cafe. De bibliotheek heeft geen aansluiting, maar in een computerzaak kan ik voor 5 bucks mijn mail downloaden en uitprinten, maar liefst 24 berichtjes! Intussen is de was ook gedaan en in een coffeeshop/bakkerij met goede rockmuziek op de achtergrond lees ik al mijn post en bekijk ik mijn eerste foto's. Zo lees ik dat er een drukke discussie tussen LA, Amersfoort en Nieuw Zeeland gaande is over onze 'achtervolging' op Ashley. Waar die op dit moment zit is ons nog steeds niet duidelijk...

Date: Tue, 9 Jul 96 10:43 PDT
To: all
From: "Minko (now in Banff)"<moh@hacom.nl>
Subject: Greetings from Banff!

Hallo allen,
Ik zit nu in een zonnig Banff, waar ik in een computer zaak kan 
emailen, $4 voor 15 minuten. 
Ik heb zojuist mijn foto's weggebracht, 2 rolletjes. Zijn straks
klaar. Verder overbodige kaarten op de post gedaan. 
Terwijl m'n wasje draait, kan ik even internetten. 
Andy houdt de zaak daar in de gaten. Vanmiddag gaan we de Sulphur
mnt. beklimmen, en met de stoeltjeslift weernaar
beneden. Morgen waarschijnlijk naar Lake Louise. Ik heb zojuist
al mijn emailtjes uitgeprint, ga ik straks lezen. Maar liefst
24 messages! Verder nog geen spoor van Mr. Wright, noch in de
campground, noch in de jeugdherberg. Helaas, misschien is hij al uit 
Banff vertrokken? 
OK, dit was het voorlopig. Tot de volgende mail (Jasper?)
Groetjes, Minko

In de middag wandel ik met Andy naar Sulphur mountain. Net op tijd bereiken we de top, wanneer een flinke onweersbui losbarst. Per kabelbaan keren we weer terug, maar het regent nog steeds als we per fiets naar downtown afzakken. In een van de vele restaurants eten we een hapje en fietsen daarna terug naar de camping.

Over de Bow Valley Parkway fietsen we naar het noorden. Eerste stop is Johnston Canyon, waar we de watervallen bezoeken. Op de fraaie highway 1a komen we veel andere fietsers tegen, vooral veel georganiseerd met bezemwagen. Na Baker Creek chalets volgt nog een pittige klim tot Lake Louise. De camping, waar onze passen gecheckt worden, is weer erg groot en duur ($14, geen douche). Het is echter een aardige kampeerplek in het bos. Voedsel gaat zoals gebruikelijk in de beer bestendige containers. Na de tenten te hebben opgezet fietsen we naar het vermaarde meer, 4 kilometer klimmen over een zeer drukke weg. Het stikt er van de toeristen. Het half bewolkte weer is niet zo gunstig voor een fraaie foto. We maken nog een wandeling om het meer, maar het is echter te laat om nog tot het theehuis in de bergen te lopen. Andy, naast fietser ook rotsklimmer, kijkt verlekkerd naar de vele klimmers die als vliegen tegen rotswand kleven. Na de wandeling nemen we een kijkje in het Chateau, wat op de begane grond een decadente winkelpromenade heeft met veel duur pluche en marmer. Het fraaie uitzicht op het meer is echter gratis.

Vandaag staat de Icefields Parkway op het programma. Het is weer bijzonder koud in de ochtend, mijn thermometer blijft rond het vriespunt steken! In de loop van de ochtend wordt het echter weer een stralende dag. We passeren weer veel fietsers, voornamelijk veel georganiseerde fietsers met bezemwagen. De Icefields Parkway is erg fraai, Dolomieten achtige bergen met gletsjers, prachtige turquoise bergmeren, watervallen. Helaas nog steeds geen grizzlies. We laten de groepen fietsers achter ons op de Crossing en fietsen verder.

Bij Rampart Creek hostel laat ik nogmaals een berichtje voor Ashley achter, voor het geval hij achter ons aanfietst. Na de hostel begint de weg te stijgen naar de Sunwapta pas. Na de Weeping Wall viewpoint begint de tien kilometer lange klim. Het steile deel na een erg wijde bocht valt door de rugwind wel mee, maar na de Bridal Veil Falls wordt het toch wel erg lastig en voor het eerst kan ik Andy in de beklimming niet meer volgen. De gletsjers worden steeds indrukwekkender naarmate we hoger klimmen.

Na de pas volgt een korte afdaling tot de Columbia Icefield camping. Op het prikbord vind ik een briefje voor mij bestemd, van wie zou die nou kunnen zijn???

Net een spannend jongensboek....

Even tussendoor een greep uit de vele e-mails die op dat moment over en weer over de aardbol zijn rondgevlogen:

From: gwright
Date: Wed, 10 Jul 1996 23:30:05+1200 (NZST)
To: Jeroen
Subject: How to find Ashley

It is disappointing that Ashley and Minko have still not met. 
We will now have to wait until Ashley rings again to find his 
exact whereabouts. We hope he will ring tomorrow, but will let 
you know as soon as he does. From Ashley's Mum.

Date: Fri, 12 Jul 1996 13:07:27 +1200 (NZST)
From: gwright
To: itan
Subject: Ashley rang!

Ashley rang at 6:30 on 11/7/96 (Canadian time)and is at Wilcox Pass 
campground (at the top of the 2nd pass on the Icefields Highway); 
he is going to look for Minko in the campground, and if he doesn't 
find him there then he will look for him at the Icefields campground
(about 10km further on). Tomorrow he expects to stay in a campground
just short of Jasper, and the following night he should be in a youth
hostel. He will probably leave Jasper after that via the Yellowhead 
Highway. Minko should look for a tall person with a NZ flag and 
a small guitar on his bike. Ashley has been trying to use Minko's 
voice mail but he finds that it is often full.  Bye Matthew. 

Date: Thu, 11 Jul 1996 22:11:45 ­0700 (PDT)
From: itan
To: gwright 
Subject: Re: Ashley rang!

Good news. They finally met at the columbia icefields campground!! Minko 
arrived there a few hours later and found Ashley's note on the bulletin 
board. They will be leaving tomorrow for Jasper. 
Thank you for your help!
Greetings. I.

Date: Sat, 13 Jul 1996 23:11:27 +0200
To: Jeroen
From: Joy
Subject: Re: Ashley rang!

Fantastisch al deze verhalen.
Net zo spannend als een jongensboek.

Hartelijk dank dat jij mij op de hoogte houdt. Dus zij hebben elkaar dan
eindelijk gevonden :))

J.

Inderdaad treffen we even later Ashley aan, verscholen in de struiken zijn potje te koken.
Na de tenten op te hebben gezet wisselen we elkaars fietsavonturen uit tijdens het eten in de picknick shelter (waar we geen last van de muggen hebben).

Met zijn drieën fietsen we naar het Icefields information center. Een ritje per bus over de gletsjer kost maar liefst $25 terwijl de bus alleen maar tot halverwege de gletsjer rijdt.
Ashley wil erg graag de ijsvelden achter de gletsjer zien. "Kan het niet goedkoper" informeert Ashley bij de balie. "Ja hoor, je kan ook een gletsjertocht onder leiding van een gids maken, kost $27" We besluiten maar de berghelling tegenover de gletsjer op te klimmen, mogelijk kunnen we van bovenaf een glimp van de Icefields zien.

Dwars door struikgewas over een steile helling klauteren we naar boven. Andy heeft geen zin meer en draait (bijna boven) om. Ashley en ik klimmen nog verder helemaal tot op graat. Hier hebben we een fantastisch uitzicht, maar helaas voor Ashley kunnen we nog steeds niet zien wat er nou achter die bergen ligt......
Terug naar het visitor center waar het al behoorlijk druk is. In de mensenmassa's echter geen Andy te bekennen, dus we nemen aan dat hij al naar Jasper is. De weg naar Jasper valt afgezien van het fraaie landschap tegen, geen lange afdaling en een erg beroerd wegdek.
Bij de Athabasca falls maken we nog een fotostop. Pas wanneer we de oude, smalle en hobbelige 93a highway inslaan wordt het weer aangenaam fietsen. We worden ingehaald (Ashley is nogal traag met zijn forse bepakking) door Parke en Sarah uit New York, twee fietsers die we al eerder op de vorige camping troffen. Bij een hellinkje krijgen ze echter te kampen met materiaalpech (gebroken derrailleurkabel). Ashley staat zijn reservekabel af waardoor ze weer verder kunnen fietsen. Het blijkt dat ze Andy ook nog zijn tegengekomen, deze bleek achter ons aan te rijden (maar reed door i.p.v. de 93a omweg te rijden)! Hij bleek nog in het visitorcenter te zitten en zag ons wegfietsen!! Andy troffen we inderdaad even later aan op de dure Whistlers campground ($15). Zelfs voor de douches (eindelijk weer eens na 2 dagen) heb je een 'looney' nodig....

Na het ontbijt met Ashley en Andy naar het bus/treinstation. We winnen informatie in over bussen en treinen naar Prince Rupert. Erg duur, beiden $130, plus voor de fiets nog eens $16 (trein) tot $35 (bus). Slechts als de tickets 1 week eerder worden aangeschaft, scheelt dit maar liefst 40%. Ashley ziet het fietsen naar Pr. George totaal niet zitten, hij is na 2 maanden 'sick of cycling' en wil het liefst zo snel mogelijk naar de kust. Verder bezoek ik de bibliotheek, waar ik zowaar email kan checken, maar liefst 13 berichtjes!

Date: Sat, 13 Jul 1996 14:49:38­0600
To: all
From: Minko (sending email from Jasper)
Subject: greetings from me &Ashley

Hallo allen,
Dit is een kort emailtje vanuit Jasper. Uiteindelijk eergisteren Ashley 
aangetroffen op de camping bij de Atahbasca Icefields! Hij bleek telkens
een dag voor ons (Andy en ik) uit te rijden. Gisteren zijn we dus met z'n
drieën in Jasper aangekomen. Vandaag (zaterdag) voor Ashley en mij een
rustdag. Andy neemt vanavond de bus naar de US, zijn tocht eindigt hier.
Het was een leuk 'n week samen met hem op te trekken. Nu verder met Ashley.
Moet kunnen, want hij lijkt me wel aardig als reisgezel. Alleen zijn
reisschema is nogal krap. we twijfelen nu om de bus of de trein naar 
Prince Rupert te pakken, en wanneer. Ashley prefereert te gaan liften en 
de fiets van te voren op te sturen, i.v.m. met geld; bus en trein zijn
erg duur, tenzij je je ticket een week eerder aanschaft.
Ik prefereer de trein boven de bus, want de fiets mag je zo meenemen 
zonder het van tevoren op te sturen. we hebben nog niets besloten. 
Ok, de rest horen jullie wel later per telefoon.
Groeten. Minko

Andy's tocht zit erop, hij gaat per bus naar huis. Eerst de Canadese Greyhound tot de grens, daarna stapt hij over op de Amerikaanse. Vreemd dat beide maatschappijen niet samenwerken. Na afscheid van hem te hebben genomen, fietsen Ashley en ik naar Maligne canyon, slechts 12 km ver, maar voor Ashley is het laatste hellinkje al teveel...De canyon is echter erg fraai en de moeite van de rit waard. Terug op de camping zetten we de tenten op de site van Parke en Sarah om wat geld uit te sparen. Tijdens het avondeten laat ik hen mijn foto's zien (die ik gelukkig nog steeds bij me had!). Ze herkennen Ruud & Monique, waarmee ik in Vancouver aankwam. Een paar dagen geleden hadden ze hen ontmoet bij Lake Louise!

Verder stonden ze meerdere keren samen met Ashley op dezelfde camping, zonder elkaar gesproken te hebben, grappig die ontmoetingen. We wisselen nog elkaars emailadressen uit, wie weet kan dat nog eens van pas komen?

[Verder]