[Terug] [Verder]

Deel 1: Vancouver, BC - Prince Rupert

Washington/Idaho/Montana, USA

Regen, zwaar bewolkt en fris (12 C). Ik pak de veerpont van 10.30 naar Port Angeles. Geen problemen of lastige vragen bij douane. De klim naar Hurricane Ridge valt letterlijk in het water. Na 5 km klimmen door het regenwoud keer ik om en wacht tevergeefs enkele uren in het Olympic National park visitorcenter. Het blijft echter regenen... Ik keer terug naar de camping (Lincoln County Park). Veel vliegtuiglawaai, geen douches. Nergens een beheerder te zien, dus kampeer ik gratis ;-)

Nog steeds is het fris en bewolkt, maar gelukkig droog. Over een drukke highway 101 fiets ik naar het oosten door een heuvelachtige beboste streek. Pas bij Port Townsend, een aardig stadje, breekt de zon door en wordt het aangenaam warm. Oak Harbor's library heeft geen internetaansluiting. Deception Pass State park heeft een goede camping met warme douches en hiker/biker sites. Chuck uit North Carolina maakt een fietstocht van Seattle naar Montana. Hij volgt de Adventure Cycling (voorheen Bikecentennial) "Northern Tier" route en heeft net als ik een fietsverslag "Seattle to Chicago" van het internet geplukt. Hij twijfelt echter nog of hij eerst de San Juan eilanden zal bezoeken dan wel rechtstreeks de bergen in zal trekken.

Chuck is al vertrokken als ik de nauwe zee-engte van Deception Pass passeer in dichte mist (een lichte deceptie). Aan de hand van routekaartjes van Adventure Cycling kan ik nu de drukke "20" vermijden en via fraaie rustige binnenwegen verlaat ik de kust. In Burlington's bieb weer geen internet. Onderweg zie ik in de verte Chuck fietsen. Helaas is Mount Baker in nevelen gehuld. In Marblemount ga ik op zoek naar de gratis Cascade Islands camping. Helaas is deze opgedoekt, overwoekerd en overstroomd, veel muggen. Ik kampeer even buiten Marblemount bij Alpine Campground voor $5. Slecht onderhouden, zonder douches maar een mooi grasveldje.

Schitterende bergrit door het North Cascades National Park. Bij het visitor center kom ik Chuck weer tegen. Samen rijden we de lange beklimming naar Rainy en Washington pass. Vooral op de laatste pass erg fraai uitzicht op spitse pieken. Chuck verheugt zich al op Mazama. In het internet verslag had hij namelijk gelezen:

"We stopped in Mazama, the first town from the Pass, to eat. There was a restaurant with a tantalizing barbecue smell that turned out was closed due to a power outage"

Helaas voor Chuck, geen barbecue, maar naast de winkel annex cafe /tankstation /postkantoor /campingshop was wel een kraampje waar hamburgers werden gebakken... De elektriciteit deed het gelukkig wel, zodat ik even een telefoontje naar LA kon plegen om verslag te doen van mijn tocht.
Na de hamburgers mochten we onze tenten gratis opslaan achter het community gebouw.
Hier troffen we een mooi grasveldje aan met picknicktafels, water uit de pomp en een aantal (brandschone) mobiele wc's (pit-toilets).

In Winthrop, een aardig dorp in western style, houden we een koffiestop. Na Twisp begint de soms 6-8% steile klim naar Loup Loup. Lastiger dan verwacht, bovenop de top geen uitzicht. Onderweg passeren we nog een al wat oudere fietser, blijkt ook een Nederlander, hij is op weg naar Minneapolis en doet het rustig aan. We horen regelmatig dat andere fietsers voor ons uitrijden, oa een heel gezin met 4 kinderen. Na de afdaling belanden we in een totaal ander landschap: dor en droog, bijna woestijnachtig! In onze "internet reisgids" hadden we over Okanogan het volgende gelezen:

"... there was an American Legion Park in town with camping and showers for the bargain price of $3 (...) He also advised us that the Mexican restaurant near Omak was great..."

Dat leek ons dus wel wat. Bij de camping aangekomen, schrokken we van de prijs ($15). We bleken echter op een andere camping te zijn (county fairgrounds) maar de vriendelijke baliemedewerkster belde voor ons naar het American Legion park om te informeren of we daar nog steeds konden kamperen. Gelukkig kon het nog en ook de prijs was hetzelfde gebleven. Na 2 dagen weer een warme douche, hierna een wasje in de laundromat (helaas weeer geen internet terminals in de plaatselijke bieb...) en 's avonds uit eten in het Mexicaanse restaurant te Omak, enkele mijlen verderop.

Om half zes op (het wordt steeds vroeger licht naarmate we steeds verder oostwaarts trekken!) Over Omak hadden we in het internetverslag gelezen dat er uitstekende pannekoeken in het Breadline Cafe werden geserveerd. Het bleek een gezellig bluescafe en de pannekoeken smaakten inderdaad prima. Tot Tonasket volgen we een rustige binnenweg die parallel aan de drukkere highway 20 loopt. Meteen na Tonasket begint de klim naar de Wauconda pas met een forse stijging, die geleidelijk afvlakt. De smalle weg was behoorlijk druk (veel logging trucks). In Wauconda, niet meer dan een pompstation annex cafe /supermarkt, komen we even bij van de klim, die daarna nog even doorgaat. Het landschap wordt hier weer wat groener en beboster. In Republic kamperen we op de county fairgrounds op een mooi grasveldje. Omdat niemand geld komt innen kamperen we weer eens gratis.

Meteen een forse, lange klim naar de Sherman pass (5575 ft). Deze is niet al te steil maar erg lang. Het uitzicht is deze keer erg fraai met dit heldere, zonnige weer. Achteromkijkend zie ik in de verte de besneeuwde pieken van Cascade range, enkele honderden kilometers naar het westen, waar vandaan we enkele dagen geleden kwamen! Bovenop de col nog sporen van een bosbrand uit 1988. Na een lunchstop in Kettle Falls besluiten we in Colville maar te eindigen waar we kamperen op de county fairgrounds ($5). Zoals gebruikelijk is er een vliegveld in de buurt. In deze uithoek van de VS blijken bijna alle winkels in het centrum gewoon nog normaal dicht te gaan op zaterdag(na)middag.

Door een fraai glooiend landschap vermijden we de drukke "20". Via binnenwegen stijgt de weg totdat deze parallel de Little Pend Oreille river volgt. Bij een fraaie waterval van de Crystal Rapids maakt Chuck een fotootje van mij

Slechts drie uur later dan mijn planning bereiken we Beaver Lodge Campground (Lake Gilette), waar ik eigenlijk het einde van de vorige etappe had gepland. Een bochtige afdaling verder ligt Tiger, niet meer dan een verzameling van 3 huizen: een winkel van sinkel, postkantoor en tankstation. De 20 is niet zo druk (het is zondag) zodat we op de rechteroever blijven fietsen in plaats van de rustige weg aan de linkeroever te nemen (en kilometers om te rijden). Bij Usk steken we de rivier over en volgen de binnenweg. We worden ingehaald door een pas getrouwd stel, op huwelijksreis op de tandem van west naar oostkust. In Oldtown, Idaho komen we weer een beetje in de bewoonde wereld en kamperen voor de verandering weer eens op een dure 'private campground'. Hier bel ik weer mijn verslag door, een bericht dat weer in no-time per E-mail de oceaan overgaat:

Date: Sun, 30 Jun 1996 21:30:33 ­0700 (PDT)
From: itan
Subject: mail from minko

Hi,
Vandaag heeft Minko zich gemeld; hy is nu op de grens van Idaho en 
Washington aangekomen, dus alles nog volgens schema: Newport. 
Tot nog toe vry weinig geld besteed aan kamperen, slechts $20 voor 
de hele week en dus de rest gebruikt om buiten te eten, alhoewel hy 
af en toe nog wel zelf kookt. Alle zware passen zyn achter de rug
(1 per dag )onderweg weer een andere Nederlander gezien, 
maar die is wat ouder en doet het wat rustiger aan. 
Het landschap is veranderd, meer woestynachtig, grappig.
Tot nu toe heel goed weer gehad, 25 graden C.Vele fietsers schynen
dat zelfde schema te volgen van het internet, met gevolg dat ze
allemaal de zelfde kampeerterreinen opzoeken. (zoek maar op de
computer onder "Seattle-Chicago" op). Hy blyft dus verder
highway 20 te volgen. Zyn message machine heeft hy nog niet beluisterd,
dus als er telefonische boodschappen zyn, zal hy pas hierna beantwoorden.
Verder niet veel te vermelden. Zyn medefietser gaat hem overmorgen
verlaten, hy gaat dan naar het noorden en Minko gaat verder naar
het oosten.
Groetjes en tot de volgende mail. R.

De binnenweg naar Sandpoint staat anders aangegeven dan op de Adventure Cycling routebeschrijving. Daarna langs een drukke 95 met fietspad over het Lake Pend Oreille. In Sandpoint, een druk toeristenplaatsje, struinen we de nodige fietsenzaken af. Chuck moet een nieuwe buitenband en nieuwe moertjes van zijn SPD clips. Ik ga op zoek naar de kaarten Adventure cycling (helaas zijn deze uitsluitend via postorder leverbaar). Ook ga ik opzoek naar een internet terminal. De plaatselijke bieb heeft zowaar een internetcomputer, maar helaas uitsluitend voor leden. Gelukkig slaag ik erin om alcohol voor mijn brander te kopen. We besluiten de hectische verkeers chaos van Sandpoint maar weer zo snel mogelijk te verlaten. 'Little LA' noemt de lokale bevolking het ook wel, vanwege de grootsteedse gestresste mentaliteit die er tegenwoordig in Sandpoint (een dorp van slechts 5000 inwoners) heerst. Chuck ziet het fietsen niet meer zo zitten, zijn tocht zit er feitelijk op. De weg blijft druk en gevaarlijk tot Hope. Bijna word ik van de weg bedrukt door een RV. Tegen de avond verlaten we Idaho weer en fietsen Montana binnen. No speed limits, no taxes. Dit is werkelijk het wilde westen. De camping te Noxon (splitsing 200/56) kost $6 voor ons tweeen, wat weer erg schappelijk is.

Ik laat de "Northern Tier route" letterlijk links liggen, om op tijd in Glacier national park te komen. Via het internet had ik nl. begrepen dat deze route gevaarlijk druk en smal werd tussen Eureka-Whitefish. Ik zocht daarom naar een alternatievere (kortere) route.

Een vraagje op de mailing list van Touring leverde het volgende antwoord per e-mail op:

Date: Wed, 29 May 1996 22:30:30 ­0700
Subject: Re: Cycling in Montana
From: Gery

Minko Oh writes:
>On my trip from Vancouver, BC to Glacier NP, Montana I will follow 
    roughly the Adventure Cycling route from Seattle to Glacier NP.
    From Libby, NW Montana, I can take either the  37 and 93 to West Glacier
    or stay on Hw. 2 to Kalispell. According to some reports Hw.93 south
    of Eureka seems to deal with lots of traffic and has small to 
    no shoulders. Which one is recommended?

I've not been on the routes you mention, but let me offer another suggestion.
This is a route that worked for us last summer. From Sand Point, Idaho take
RT 200 which skirts the north shore of Lake Pend Oreille and follow
it all the way through Thompson Falls to Plains. At Plains pick
up SR 28 and  follow  it through to join 93 at Flathead Lake,
then north on 93 to Kalispell. The roads are reasonable, the traffic's
light (except around Kalispell), the scenery wonderful and there's
a great descent to Flathead lake.

Na afscheid van Chuck (die de Northern Tier verder vervolgde) te hebben genomen fiets ik verder over de "200" tot Plains. Een smalle, maar niet zo drukke weg en af en toe fraaie uitzichten. Na Thompson Falls krijg ik te kampen met een forse tegenwind, het is bovendien bloedheet, tegen de 35 C. In Plains kampeer ik (gratis) in het citypark, middenin het dorp!

Meteen na Plains begint de steile klim naar Hot Springs. Na de klim een kale, onherbergzame en onvruchtbare hoogvlakte (niet toevallig een Indian Reservation?) met lange rechte wegen. De afdaling tot Elmo is maar kort, prachtig uitzicht over Flathead lake. De brede highway 93 volgt echter niet meer de oevers van het meer, maar blijft daar een beetje boven, wat neerkomt op stijgen en dalen, erg vermoeiend fietsen. Soms kan ik de oude highway volgen, een fraai bosweggetje langs het meer liggend villa's.

Ten noorden van het meer is het landschap erg plat, met indrukwekkende bergen op de achtergrond. Via landweggetjes bereik ik Kalispell. Het is nog steeds bloedheet. Meteen maar de bibliotheek gezocht, weer geen internet. Men verwijst me door naar de computerwinkel aan de overkant, waar ik eindelijk weer eens kan Emailen....

Zo lees ik in mijn e-mail het volgende bericht uit Nieuw Zeeland, dat Ashley mij niet in Glacier zal ontmoeten en al ruim voor op zijn schema fietst.....

On Sun, 30 Jun 1996 gwright@central.co.nz wrote:

Hi,
We have been having problems with
our connection, which we have now fixed.  As of 30/6/96 ashley
is arriving at West Glacier, and will leave a message  for you
at the West Glacier post office, care of General delivery.He intends
 to continue on to Banff but maybe via a different route than
his itinery.  This will be explained in the letter he intends
to leave for you. He is  about 2 days ahead of schedule. We hope
you enjoy your trip, Wright family. 

Date: Wed, 3 Jul 96 17:53:12 ­0600
From:(minko)
Subject: reply from Kalispell, Montana

Ik type nog een mailtje naar het thuisfront

Date: Wed, 3 Jul 96 17:53:12 ­0600
From: (minko)
Subject: reply from Kalispell, Montana

Hallo iedereen!
Ik zit nu in Kalispell, Mt in
een computershop te internetten voor $5/uur. Ik heb net al mijn
Email gelezen, alleen het beantwoorden via telnet ging niet goed
(trage verbinding). Nu gebruik ik Eudora, dat moet wel werken,
ik kan echter geen Email rechtstreeks beantwoorden. Het kost wel
5 bucks per uur, maar in ieder geval heb ik net op tijd kunnen
lezen dat Ashley twee dagen voor op schema ligt en mij dus morgen
niet in Glacier zal ontmoeten! Kunnen jullie mijn voice mail nr.
aan z'n ouders doorgeven voor het geval ik zijn brief niet in
West glacier kan oppikken, het postkantoor is nl. dicht morgen.
Een vertaling in het Engels aan hun is ook wel handig. Daar heb
ik nu helaas geen tijd voor. In ieder geval, het is nu knap warm
buiten, zo'n 35 C! Gisteren heb ik afscheid van Chuck genomen,
hij wilde nog verder noordwaarts fietsen. Ik moest op tijd in
Glacier zijn om A. te ontmoeten. Helaas gaat dat nu niet door,
maar nu kan ik mijn eigen  plan trekken. Afgelopen week hebben
we veel bergpassen bedwongen, iedere dag  wel eentje. Washington
pass was de mooiste en de langste, leek een beetje op de Dolomieten.
De andere waren niet zo zwaar, maar toch wel lastig. We volgden
telkens het internet verslag Seattle to Chicago. Chuck had dit
verhaal ook van het internet geplukt, en had exact hetzelfde schema
als ik uitgestippeld!  De route die we volgden is een Bikecentennial
fietsroute. We komen telkens andere fietsers tegen, de meesten
trekken coast to coast. De campings zijn erg goedkoop, zo'n 3­5
dollar per plek, dus per persoon bijna voor nix, en soms zelfs
gratis. Gisteren was ik niet in Libby, maar heb de "200"
verder vervolgd tot Plains (een gehucht op het kruispunt met hw
28). Ik mocht mijn tent gratis in het "stads"park opzetten.
Het park lag pal naast een goederenspoorlijn, maar dat is beter
dan een vliegveld (al 4x eerder kampeerde ik naast het vliegveld).
Het weer is tot nu toe uitstekend geweest, nu echter een beetje
te warm...

Ok, tot zover maar weer. Ik heb
geen idee wanneer ik weer kan mailen. We zien wel. Groetjes uit
een warm en heet Montana,
Minko

PS: Morgen ga ik naar west glacier,
overmorgen probeer ik zeer vroeg de Logan pass te bedwingen.Deze
pas is nl. na 11 uur verboden voor fietsers! 

Na afloop hoefde ik niet eens te betalen! Op aanraden van de computerman is het goed(koop) eten in het Golden Nugget casino. Na eten en gegokt te hebben zoek ik een (dure) camping op in de stad. Het is te heet en te ver om nog verder naar Whitefish te fietsen. De camping viel niet tegen, schoon sanitair, wasmachine om een wasje te doen, een grote Fred Meyers supermarkt op loopafstand... Later ontving ik een email van Chuck, die inmiddels dezelfde (?) dag in Whitefish was gearriveerd.....

Chuck wrote:
Minko, you should have come with me to Whitefish.
The manager of the campground at Bull River was right, route 56
was the absolute best of the trip.  It was wide, smooth, 
very little traffic, almost flat, and the scenery was great. 
Snow­capped mountains all the way to route 2. Route 2 was also very
easy to ride, as it had a 3­meter shoulder the whole way to Libby. 
Route 37 was also very beautiful, except that I was disappointed that
it was not flat as the Bikecentennial maps said.
Route 93 from Eureka to Whitefish was OK except for the last 5 miles.
The last 5 miles was narrow, bumpy, hilly, and very busy. 
But I would say that the rest of the route more
than made up for the last 5 miles.

I stayed at the Lake Koocanusa Resort on SR 37 the night we parted. 
It was a long, 75­mile day, but a satisfying day.  The next day
I pedaled 95 miles, which was very long, but it did not seem like it.  
I also met four cycle­tourists on the last day, including one man
on a recumbent. He said that  he had been out for a month, cycling
around British Columbia, and he was not able to switch to cycling
shorts until 3 days before I met him, because the weather in BC was
so bad.
 However, when I met him, it was already getting too hot. He
told me that you are correct to take a bus from Prince George
to  Prince Rupert, since the wind is almost always from the West
in that area. By the way, I didn't have any more shoe or tire
problems the rest of the way.  I also saw in one of my magazines
at home that the Conti tire (that you have, and that I bought
in Sandpoint) was rated the best tire for touring.  Works for
me!

I'm following the Tour de France on the Web every day.
It is certainly one of the most unusual in a long time!
Good luck on the rest of your trip...
Chuck

Op US' nationale feestdag fiets ik vanuit Kalispell noordwaarts over de Whitefish Stageroad, een erg rustig landweggetje. In Columbia Falls kom ik weer een fietser met bepakking tegen, de 62 jarige Jack uit Pennsylvania. Ook hij volgt de Adventure Cycling route en in de supermarkt maak ik een kopietje van de route naar Glacier National Park. Via een verkeersarme '486' en een fraaie gravelroute over Blankenship bridge kan ik de drukke '20' vermijden en arriveer ik tegen 2 uur in het park. Aangezien de weg langs Lake McDonald van 11 tot 4 verboden is voor fietsers moet ik nog een tijdje wachten in Apgar visitor center. De tijd vul ik met telefoneren ter gelegenheid van Sylvia's verjaardag, mijn voicemail beluisteren en het sturen van ansichtkaartjes.

In de namiddag fiets ik naar Avalanche creek campground, sla mijn tent op de hiker/biker site en wandel langs Avalanche creek naar het bergmeertje Avalanche lake. Terug op de camping blijkt Jack inmiddels ook gearriveerd.

[Verder]