Van maandag 13 april tot en met zondag 19 april 1998 (lig-)fietsten de Zaanini's zo'n 625 kilometer door Nederland, voor het grootste deel vergezeld van Minko, voor het kleinste deel vergezeld van Rik. Hieronder de verslagen van de etappes, die per e-mail aan de Melige Krekkers verstuurd werden. Ook een aantal leuke foto's.

Klik op het kaartje voor een overzicht 
van de gefietste route

We vertrokken omstreeks half elf vanuit de Peperstraat en kwamen onderweg eerst nog Frank (zwager) met nichtjes Iris en Merel tegen. Het begon zachtjes te regenen. Op de pont vroeg de veerman nog waar we heengingen. "Misschien zijn we over een uur al terug", maar ja, je laat je door een regenbuitje niet kisten, laat dat maar aan de kalveren over. In Amsterdam trok ik mijn fantastische neopreen handschoenen aan, die schijnen met regen aardig te isoleren, maar dat bleek een pertinent onjuiste bewering te zijn.
Koude kluiven het gevolg. Via een onbekende route door Amsterdam, en ter hoogte van Diemen begon het echt te plenzen. Bij Driemond, de brug over het Amsterdam-Rijnkanaal won ik de eerste punten voor de bolletjestrui. Donkere wolken dreven over, maar nog donkerder wolken pakten zich samen boven de liggende Zaanini's. Na Weesp komt Bussum, en we laten de weg langs Lage Vuursche rechts liggen vanwege de te verwachten modderpoel op de onverharde wegen. Op het moment dat we Hilversum binnenrijden is het eindelijk droog, het zonnetje breekt door, de kleding droogt, heerlijk fietsen dus. Maar ja, al na een half uurtje is het weer weer omgeslagen en nu (Soest) begint het te hagelen met flinke hageljongens. De lol gaat er nu een beetje vanaf, afwisselend hooshagelbuien en hoos-regenbuien. Het enige dat meezit is de wind. We zijn blij als we Amersfoort binnenrijden. Zonder problemen vinden we de straat waar tot grote verrassing Ma Krekker de drie Oh brothers vergezeld. We mogen ons drogen en krijgen warme hapjes en drankjes. De Oh family haalt ons over de nacht in Amersfoort door te brengen en eigenlijk was hier weinig overredingskracht voor nodig. We bellen Rik, die van plan was ons in Harskamp tegemoet te rijden, en hij meldt vervolgens naar camping straat te komen. Rens en ik rijden tussen de buien door nog even naar Leusden om zijn Oom Wim en Tante Rennie (tegen maagzuur) te bezoeken. Als we in Amersfoort terug zijn is Rik net gearriveerd en vertrekt Ma Krekker weer huiswaarts. We zetten de tenten op (het schijnt een frisse nacht te worden) en Minko en Luddo halen wat Chinees voedsel in huis. Na de maaltijd kijken we wat krekker-movies ("ligfietsen in Bergen" en "The Wizard & the Horse"). Morgen rijden de Zaanini's samen met Minko naar Hengelo en loodst Rik ons door Ohpeldoorn. Morgen iets beter weer???

Tot kreks!

Een verzopen Hurri

Hi krekkers

Hoewel ik het eerst niet wilde geloven begint het er toch op te lijken dat de rose drankjes van de Oh's toverkracht hebben. Ondanks alle waarschuwingen besloot ik om er toch een te proberen terwijl ik wist dat ik de volgende dag richting Heliloh zou fietsen. Het zijn drankjes met vreemde bijwerkingen!

Harry belde me om te zeggen dat ze in Amersfoort zaten en nog niet wisten of ze door zouden rijden naar Natkamp. Wat later belde hij dat ze in Amersfoort zouden kamperen. Voor mij het sein om ook naar Amersfoort te vertrekken. Het zonnetje scheen heerlijk, een beetje schamper lachend over de slecht weer verhalen van de hurries ging ik mij fiets opladen. Dat lachen verging mij al heel snel, toen ik buiten kwam viel de regen met bakken uit de lucht. Dat vond ik een goede reden om de kortste weg te nemen, langs de Naald en het Loo de Amersfoortse weg op. Op het steile stuk vlak voor het pretpark de 'Juliana Toren' ging het echt mis met het weer, behalve regen kreeg ik nu ook hagel, heel natte sneeuw en harde wind recht tegen. In Amersfoort kon ik eindelijk Ma Krekker ontmoeten. Ik weet niet of ze die onmoeting wel zo leuk vond, toen ik binnen kwam ging zij weg.

De invloed van het rose drankje werd snel duidelijk, ik was niet wakker te krijgen. De eurobikers stonden al klaar en hadden het ontbijt al achter de kiezen. Bij het afbreken van mijn tent zag ik iets geks. Op de plek waar mijn matje had gelegen was het verder mooie zachte groene grasveld geel verkleurd. Het leek alsof ik daar wel een week gelegen had. Eenmaal onderweg bleek dat ik net hard genoeg kon rijden om niet om te vallen. Zodra het iets harder ging kreeg ik een rose waas voor mijn ogen. Gelukkig voor mij waren de hurrie's en de krekmaster zo aardig om het tempo wat aan te passen. Na een goede 20Km was Minko zelfs zo aardig om mij een half uurtje rust te gunnen. Een korte sultana stop in Kootwijk maakte hij beduidend langer door een demonstratie binnenvoorband verwisselen. Daarvoor had hij met veel moeite een stevige steen door de brekerlaag van z'n conti voorband geduwd. Eerst liet hij zien dat een 26" band niet goed in een 20" wiel past. Daarna werden alle beginners fouten duidelijk gedemonstreerd. Dank voor de uitleg maar nog meer voor de rust. Het uitrusten hielp mij niet veel maar Apeldoorn was dichtbij. Wat er op de klim naar Hoog Soeren gebeurd is heb ik helaas niet kunnen waarnemen. Minko demareerde daar zo snel dat dat hij gelijk uit beeld verdwenen was. Op de afdaling kon ik gelukkig wel bij blijven.
Na de koffie was bij mij de koek op. Toen ik in de lift stapte kreeg die ook al een rose waas voor de ogen, gelijk begon het bordje overbelasting te knipperen.

Samenvattend wil ik het nuttigen van rose drankjes in huize Oh ten sterkste afraden, het heeft onbekende maar verstrekkende gevolgen.

Groeten Rik

Lek!

Zo!
Zoals Rikh van de Krekh al schreef was het een leuk, gemoedelijk tochtje tot Apeldoorn. Na de koffie met boterhammen te huize v.d.Krek, konden we gedrieën verder. De wind blies immer nog vanuit westelijke richting. De luchten bleven vervaarlijk zwart van kleur.
We reden over een snelle weg, minder interessant dus, naar Twello en door naar Deventer. Vlak na Deventer reed Rensje zijn voorband lek. Het bleek een noodstop ten behoeve van een rustpauze, want kei,spijker noch kiezel werden in de band aangetroffen.

Wel was hij met het verwisselen een dertiental minuten rapper dan de krekmaster. Alras verscheen vervolgens de majestueuze Holterberg aan de horizon. Nog even zoeken om de zwaarste zijde, via Bedoin, te befietsen. We zullen er hier niet verder over krekkemelen, maar de Wizard of Oh sprintte naar de top, een gedesillusioneerde Kale man achter zich latend. Nadat we Rens opgelapt hadden, konden we afdalen. De regen begon nu lichtjes uit den hemel te komen. We maakten nog wat video-opnames en reden richting Rijssen. Iets voor Rijssen moesten we nog tehulp schieten bij het doven van enkele paaschvuuren.
Vervolgens werden we achterna gezeten door een horde jongelingen. Goed, we vervolgden de weg richting Enter (Return). Verder weet ik weinig meer van de resterende kilometers, de hongerklop sloeg toe, en dan helpt zelfs 1 sultanatje niet meer. We hadden er ook al meer dan honder kilometer opzitten. Na Delden reden we Heliloh binnen, en warempel konden we de weg naar de Bachstraat heel snel vinden. Omstreeks half zeven, na 124 km., waren we bij het huis van de bolle. Hijzelf was er niet, maar we hadden de sleutel. Boven in zijn nederige stulpje gingen we als uitgehongerde Indurains wanhopig op zoek naar wat te eten, maar afgezien van 1 pak SanFrancisco's en 1 pak mergpijpjes, konden we niet veel vinden. Toen we Marten op zijn werk belden, wist hij ons gelukkig nog naar een zak chips in de melkbus te leiden.
Marten kwam omstreeks acht uur thuis, met boodschappen. Inmiddels hadden wij zijn t.v. ontregeld, op zoek naar Ned. 1/2 of 3 (die zaten niet voorgeprogrammeerd). Het bleek in het westen nogal slecht weer te zijn geweest, sneeuw hebben we vandaag niet gehad.
De vooruitzichten voor woensdag zijn ook niet al te florissant te noemen. We bezinnen ons op de plannen voor morgen, woensdag, als het heel slecht is, blijven we in Hengelo. Rens en ik nestelden zich op de zolder, terwijl Minko op Christl's kamer mocht liggen.

Tot kreks, tot straks,
vanuit een zonnig Diphoorn, groet u,

Hurri Zaanini

Hennie Kuiperberg

At 23:14 14-04-98 +0200, Alwin van Ee wrote:
>Bedankt voor het verslag van dag1. Het is nu dinsdagavond kwart over
>elf, en ik wacht met spanning op de wederwaardigheden van dag 2.
>Woensdag wordt het een zeer natte dag, dus sterkte!

Woensdag beloofde dus een erg natte en regenachtige dag te worden, reden om maar een dagje extra bij de Bolle te blijven. 'sOchtends moest de gastheer in z'n nette kloffie naar Den Haag afreizen hopende op een flinke subsidie van Minister Ritzen. Helaas voor de Bolle bleek er van de weersverwachtingen niks te kloppen, het was nog steeds droog en zelfs een mager zonnetje brak door. Tijd dus om op te stappen en per ligger Dipwaarts te trekken. Over stille Twentse wegen via Deurningen en Reutem bereikten we de eerste col van de dag die meetelde voor het bolletjestruien klassement, de (Hennie) Kuiperberg. De kale moest nog de nodige punten pakken om zijn groteachterstand in het klassement goed te maken en ging als een bezetene tekeer.
De wizard kon maar amper zijn wiel houden en gaf zich gewonnen. Helaas voor de Kale had hij het routeboek niet goed bestudeerd en dacht al als 1e op de top te zijn gearriveerd, toen de Wizard en zelfs Hurri als eersten het uitzichtsplateautje betraden. Hiervandaan genoten we van een fraai uitzicht over het Twentse landschap. Na een korte stop daalden we af naar Ootmarsum, waarna we in Lattrop de LF-route (LigFietsroute) no. 14 opdraaiden. Deze route was uitstekend bewegwijzerd, zodat we nauwelijks nog de kaart hoefden te raadplegen. Intussen bevonden we ons in Duitsland, waar het warempel begon te miezeren. Afgezien van een kudde melkunie-koeien en wat Umleitungen verliep de tocht door Duitsland probleemloos. Vlakbij de grens maakten we nog even tussenstop. In ons beste Duits bestelden we "Kaffee und Kuchen", maar de ober sprak alleen plat-Drents, dus we zaten meteen met een behoorlijk taalprobleem. Bij het naderen van de Nederlands grens hield het prompt op met regenen, en zowaar deed de toeter van hurri het weer. Konden we de laatste kilometers flink oefenen om in Diphoorn onze komst al van verre te verkondigen. En ja hoor, Ma krekker was al naar buiten gesneld om ons te verwelkomen. Na plm. 95 kilometer zat deze geslaagde etappe er ook weer op.

Groetjes,
De Wizard of Dip

Hel van het Noorden

Gedag, allen tezamen,

Op veler verzoek hierbij het verslag van de vierde dag van onze tocht door den lande. Om 9 uur kwamen Harry en ik bij onze positieven. Niet veel later sloot ook Minkoh zich bij ons aan. We ontbeten op zijn Diphoorns, zeer overvloedig dus, er was zoveel dat ik bij elk broodje dat ik ging smeren ongeveer een half uur moest nadenken wat erop te doen. Ma Krekker ging ons na de koffie verlaten. Ze deed haar enorme rugzak om (die door Minkoh nog even dichtgeritst en gesnoerd werd) en verliet ons om te gaan wandelen in de Achelse Kluis (ik snap nog altijd niet dat je een paar dagen in een kluis kunt rondlopen). Het regende eerst nog, maar al snel werd het beter weer. Zelfs de zon deed voor het eerst in drie dagen haar intrede. We besloten een tochtje te gaan fietsen door het Drentsche land en 's avonds wederom in Dip te slapen. Om half één waren we eindelijk zover. We hervonden de LF14 iets voor Emmen en volgden deze schilderachtig mooie route door de Drentse bossen (Noordbarger bos, boswachterij Borger, boswachterij Gieten) tot aan de bossen bij Gasselte, in de welke we afsloegen richting Grolloo (Harry, lollig als altijd: bedenk goed wat je met je laatste Grolloo doet!) en Schoonloo.

We besloten ook Jan Eggens in Schoonoord met een bezoekje te belonen. Deze rasechte Drenth vond ons bezoek meer dan geslaagd, zeker nadat we hem van een bus Teflon en een binnenbandje verlost hadden voor f 25,-. We mochten rondneuzen in zijn winkeltje: een hok van 5 bij 6 helemaal gevuld met liggers van zijn makelij behalve een Geit en een M5 Streetlegal. We mochten nog proefrijden op een Jouta driewieler en zijn eigen fiets, een JE ligger met lange wielbasis en een alarm-toeter erop. Na ongeveer een half uurtje met de enthousiaste vent gebabbeld te hebben werd hij door vrouwlief naar binnen geroepen om te eten en moesten we dus verdwijnen. We fietsten door bossen en landerijen langs Noord-Sleen en Sleen weer naar Dip. Na enige lafenis en het aanschouwen van de videobeelden (met een geïmiteerd stukje Parijs-Roubaix zonder valpartijen-een stuk kasseien in de Hel van het Noorden moest eraan geloven-) werden de fietsen onder handen genomen. Een schoonmaakbeurtje met een kettingbeteflonnering waren wel op zijn plaats. Ik draaide nog een moer dol op Harze fiets zodat we bijna Apeldoorn moesten bellen, maar gelukkig vond Minko binnen nog eenzelfde moer. We hebben 76 km gefietst vandaag en ik begin alweer aardig rozig te worden.

Eet gerust Krekkers!

Rens

Dwingelose Plassen

>> De route voor vandaag: via de VAM (afval)berg (voor het
>> bergpuntenklassement), over de DwinglOhse heide (mogelijk een
>> tussenstop te Doldersum bij Frank van Rijn?) en Giethoorn.
>> Daarna ergens kreperen in de NO-polder (Shoarma in Urk?).

Inderdaad werd het Urk. Helaas zijn de shoarma Turken reeds met de noorderzon vertrokken en moesten we onze honger stillen bij een Urkse snackbar.

Na het ontbijt vertrokken we omstreeks half elf richting westen. De wind blies ons in de rug en het zonnetje daarbij maakte het een zeer aangename dag. We reden een deel van de route die we vorig jaar met andere krekkers bereden (Boswachterij Gees). Na Nieuw Balinge kregen we de immense VAM (compost-) berg in zicht, tot mijn grote verrassing toch een flinke klim. Helaas mochten we het paadje niet op (het liep zeker 15% omhoog), er zat een slot op het hek. Via Wijster en Spier lieten we Pesse (waar de Pinxterhuis roots liggen) links liggen en doken we de Dwingelose bossen en Heide in. Voor we de heide opreden werden we nog door een passant gewaarschuwd "er liggen plassen hoor!". En inderdaad, op bepaalde plaatsen was het pad niet meer te zien, gans ondergelopen. Dat leverde nogal spectaculaire beelden op: een hurri in het wassende water. Misschien moeten we hier eens met Ben Baron gaan fietsen, die ligt dan in het water. Na de plassen kregen we een kudde schapen op ons af gestuurd, die nieuwsgierig aan mijn tassen sabbelden. Via Ansen en Uffelte kwamen we in Havelte, waar we de C1000 binnenstapten en wat sap en taart aanschaften. Na Nijeveen en Wanneperveen lieten we Giethoorn en de Fanfare rechts liggen en reden over een te drukke weg, met aan beide zijden water (Beulaker Wijde), naar de woonplaats van Evert van Benthem, St. Jansklooster. In Pieter van Vollenhove staken we over naar de Noordoostpolder, waar we in een strak tempo, zonder afgeleid te worden door mooie natuur, door reden naar Urk. Leuke camping in het Urker Bos. Zoals gezegd aten we in Urk centre ville, waardoor de instant macaroni de gehele reis Zaandam -Zaandam meemaken.

De melige groeten van de Wizard & de Zaanini's.

De nacht was nat, en de ochtend ook, tot het moment dat de Wizard of Oh wakker werd, en de wolken verdwenen. We ontbijtten in een recreatiezaal, ten grootte van een sportzaal of kerk.

Vetrekken vanuit Urk, met het voornemen langs de dijk te gaan fietsen, maar vinden de goede weg niet. Worden zelfs omgeleid en rijden zo zeker 6 kilometer teveel. Helaas zijn het ook niet de meest interessante wegen. De strijd om de bolletjestrui wordt vervolgd als we de brug naar Flevopolder oprijden. De maximum snelheden die vandaag gehaald worden, worden dan ook heuvel op en niet in de afdaling gehaald. De wizard sprintte ogenschijnlijk naar een te verwachten zege, maar kranige Rens weet hem toch nog bij en in te halen, waardoor 3 punten naar hem gaan. Na de brug rijden we ook nu weer niet over de dijk (Volgens Peng kun je wel de dijk op, moet je alleen even over of onder een hek heen/door). De rechte wegen van Flevoland beginnen ons weer te vervelen. Het weer is daarentegen zeer opbeurend te noemen, het regent weer niet.

Als we in Lelystad aankomen, moeten we even zoeken naar het centrum, de fietsbordjes staan niet erg logisch geplaatst en al helemaal niet consequent, dus het wordt een soort puzzeltocht. Als we dan bij het Lely-centre staan, moet Minko even op een FietsInfo bord kijken, en dan blijkt dat Bastion recht achter ons ligt, we reden er al een tijdje langs/doorheen. Op nummer 368 wonen Ina en Peng. Na een hartelijk welkom en wat gekeuvel moeten we alweer Op Pad, naar de tentenshow in het Larserbos. Ina gaat ondertussen aan het werk en Peng gaat voorbereidingen treffen voor het eten, bovendien moet hij om 6 uur al volleyballen (d.w.z. als wissel, joker, op de bank zitten!). In het bos trekken wij op de ligfiets meer bekijks dan de tenten. Veel fietsers zijn er niet, iedereen is met de auwto gekomen. We zien weer veel moois, maar Minko blijft bij zijn voorkeur Terra Nova SolarI, (of de Macpac versie hiervan). We fietsen weer terug en het begint een klein beetje te regenen. Wonder boven wonder rijden we in een keer naar het Pinxter-huis, zonder verstrikt te raken in het Lelyweb. De thee en de warme douche wachten op ons. (Om over de sinaasappel-vlaai maar te zwijgen; Yvoz, wist je wel dat er in Jus d'orange teveel Fructose zit, hetgeen je gezichtsvermogen aantast??).

'sAvonds eten we een overheerlijke Peng-steamer (Chinese fondue), die door houtskool wordt verwarmd. De sauzen die gebruikt worden stellen onze magen danig op de proef. Het toetje is "Gehaktbal", een gefrituurd bolletje ijs, met het uiterlijk van een oerhollandsche woensdag gehaktbal. Na al dat lekkers is het alras 01.00 uur en kruipen we onder de wol, c.q. dons.

groetjes,
Harry

Ina doet 't liggend

Na een nachtrust van een uur of acht en een kopje koffie is het tijd voor Ina om een rondje te gaan ligfietsen. Zonder enig probleem rijdt ze op de Wizard weg, en later zelfs ook op de Hurricane.

Peng is ondertussen druk bezig met het poffertjes bakken. Deze inmiddels vermaarde maaltijd doet menig krekker smachten naar een volgend bezoek aan Lelystad. Als de giga-berg poffertjes verorberd is, kunnen we ons gereed maken voor de tocht huiswaarts. Ina en Peng rijden een stukje met ons mee, hoewel? Peng is plots spoorloos, hij ging zijn banden oppompen bij de pomp, maar we hebben hem daarna niet wedergezien. Hopelijk is alles goed met hem? Ina reed dus met ons een stukje richting Almere. Zij wist ons over prachtige paadjes te leiden, die er dus weldegelijk zijn, maar je moet ze weten te vinden. Ina rijdt ook nog een stuk op de Wizard (en laat door Peng binnenkort een triplex lowracer bouwen). De wind is matig en komt uit het westen, dus tegenwind. Nadat we afscheid hebben genomen van Ina, rijden we naar Almere. Enkele kilometers voor Almere worden we vergezeld door een ligfietser op een bukfiets, een soort Luddo, de man rijdt namelijk op een Cannondale racefiets. We rijden in een hoog tempo (27 / 28 km./u met wind niet mee) om Almere heen, overigens ook een aardige route, waardoor we van de stad niets zien.

Na de brug naar het vasteland, draaien we richting Muiderberg, naar de van Mierislaan 2, huize Toxopeus. Helaas is er niemand thuis. Als we omdraaien en afscheid nemen van Minko komt daar plots toch nog Pa Tox aan, die ons prompt een portie soep met brood aanbiedt. Ook kijken we de finale van Luik-Bastenaken-Luik. Nadat Minko en ik de afwas gedaan hebben, en Rens PaTox geholpen heeft met wat sjouwwerk, kunnen we huiswaards rijden, Tita richting Amersfoort, wij naar Zaaniniland. We rijden in Amsterdam dwars door een kudde Ajacieden heen, die een onterecht kampioenschap vieren. Om half zeven zijn we thuis, maar zeer voldaan na een geslaagde paastocht.

Nogmaals onze dank aan de Masterkrekker, voor zijn gezelschap gedurende de afgelopen week. Ook uiteraard de dank aan de gastvrijheid van de andere krekkers, allereerst Luddo en Jeroen (Jeroen, welkom op de krekkerlijst!) in Amersfoort, Rikh voor het gezelschap op maandag en dinsdag en het hapje en drankje in Apeldoorn; Bolle, voor de overnachting te Helilo; Ma Krekker uiteraard voor de onovertroffen gastvrijheid in Diphoorn, Ma Krekker die het "in de watten leggen" lijkt te hebben uitgevonden. Ina en Peng voor de overnachting en de geweldige maaltijden! Wanneer kunnen we Peng als steamer-koerier bestellen?

De Zaanini's