Sylvia is van plan met een stel vriendinnen een autotochtje te maken richting het noorden van Californië (Yosemite, Lake Tahoe). Uiteraard heb ik geen bezwaar om ook mee te gaan. Vrijdag struin ik de bibliotheek en de AAA voor boeken en kaarten van onder andere Sequoia, San Francisco. De fiets gaat ook weer mee, want vanaf SF ben ik van plan langs de kust terug naar LA te fietsen. Solo, want Sylvia en haar vriendinnen hebben verplichtingen elders en rijden vanuit SF direkt weer terug naar huis.

De bedoeling was om acht uur 's ochtends te vertrekken, maar uiteindelijk wordt het 10 uur wanneer we met de tot de nok toe vol junkfood geladen huurauto San Marino verlaten. De tocht gaat over "toothpick" rechte freeways door de vlakke San Joaquin vallei, een agrarisch gebied met fruitteelt, waaronder veel wijngaarden, op weg naar Sequoia National park. Na Visalia klimt de weg het gebergte in. Van de Sierra Nevada is tot nu toe door het bijzonder heiige weer niets anders dan geel verschroeide heuvels te zien. Na het binnenrijden van het park klimt de smalle weg, steil en vol haarspeldbochten, naar een hoogte van 2000 m. Hoe hoger we stijgen, des te dikker de bomen worden. Nog even wordt gevreesd dat de benzinetank bijna leeg is. Gelukkig halen we het volgende pompstation in Giant Forest Village, waar we een lange picknickstop maken. Na de lunch maken we een fraaie wandeling over het Congress trail. Hier zijn de meest indrukwekkende Sequoia's te bewonderen, indrukwekkend hoge (tot 100 meter), brede (160 m in doorsnee) en oude woudreuzen (>2000 jaar). Ook schijnen er in het bos beren te lopen, we zijn ze helaas niet tegengekomen.... Daarna gaan we op zoek naar een geschikte kampeerplaats. Even buiten het park vinden we een veldje in de "Big Meadows". Het terreintje is langs een beekje gelegen, het is er bijzonder rustig. De meegenomen grill komt goed van pas voor de barbecue, maïs met kip. Het kampvuur en de geroosterde marschmellows als toetje completeren deze typische Amerikaanse kampeersfeer. 's Avonds worden we geplaagd door de vele muggen. In de loop van de avond verdwijnen ze echter en koelt het erg af. We spelen nog een spelletje "Uno", totdat de batterijen van de zaklantaarn op zijn.

Sequoia National park 

San Francisco

De volgende ochtend doe ik per ongeluk de autodeur op slot, terwijl de sleutels nog in de auto liggen! Ik ga op de fiets op zoek naar een telefooncel die gelukkig niet ver van de camping is gelegen. Helaas kan de ranger ons niet helpen en zijn we dus aangewezen op de wegenwacht die nog een tijdje op zich laat wachten. We doden de tijd met wat rondwandelen, fietsen of vissen. Fong heeft haar hengel meegenomen maar de forellen wilden echter niet bijten. Pas 's middags arriveert de wegenwacht. De deur is binnen een paar seconden weer open en we breken ons kamp op om naar San Francisco te rijden. Van Kings Canyon zit meer dan een kort bezoekje aan het visitorcenter en een vluchtige blik in de canyon en de omringende besneeuwde pieken er helaas niet in. Weer een reden om hier nog 'ns terug te keren.... 

Tegen zonsondergang (halfacht 's avonds) arriveren we in San Francisco. Van de Oakland Bay bridge een prachtig uitzicht op de skyline en de Golden Gate bridge. We zoeken eerst een motelletje even buiten het centrum. Goedkoop, want we betalen voor twee personen en delen met z'n vijven de kamer. In Chinatown dineren we en beklimmen daarna de Telegraph hill, waar we vanaf de Coit Tower van een fraai panorama van de verlichte stad genieten. Van slapen kwam daarna niet veel, want de buren maakten een hoop lawaai met hun ghettoblaster. 

Onder leiding van onze onvermoeibare gids Catherine verkennen we uitgebreid de stad. Ze heeft hier een half jaar gewoond en gewerkt kent alle straatjes en steegjes als haar broekzak. Bussen rijden er zeer frequent en zijn redelijk goedkoop: een ticket van $1 is goed voor 3 uur en 2 transfers. De auto laten we dus achter bij het motel. We bezoeken Chinatown, brunchen in een drukbezocht dimsum restaurant, kopen ansichtkaarten (15 voor $1!) en beklimmen de bijzonder steile streets of San Francisco, zoals Lombard street. Vervolgens dalen we af naar Fisherman's Warf. Helaas is de boot naar Alcatraz al dagen volgeboekt. Via Japantown bezoeken we de buurt waarin Catherine heeft gewoond, gelegen aan Alamo Square (hét beroemde postcardview: Victoriaanse huisjes met op de achtergrond de San Francisco skyline). We dineren Mexicaans in het Haight-Ashbury district, eens de bakermat van de Flower Power uit de jaren zestig. Sylvia kan haar enorme cactus burrito niet op en geeft haar leftovers aan een van de vele zwervers die daar rondhangen. 's Avonds gaan we op zoek naar een ander motel, want de eerste nacht beviel niet zo. Uiteindelijk vinden we er een in South San Francisco, vlakbij het vliegveld. Gelukkig geen overlast en uitgeput van de sightseeing valt iedereen rap in slaap. 

Hoewel de meiden al de volgende dag thuis moeten zijn, bezoeken we natuurlijk ook nog de Golden Gate Bridge. Deze is nog volledig in mist gehuld. Een uurtje later trekt de mist wat op en worden de pijlers zichtbaar. Daarna nog eventjes shoppen in little Chinatown. Het eventjes wordt al gauw enkele uren. De brochures hadden gelijk: San Francisco heeft slechts één nadeel: het kost moeite te vertrekken.

New Brighton State beach

In de namiddag verlaten we dan uiteindelijk de stad. Het loopt al tegen zessen als ik gedropt word op een aardige camping even ten zuiden van St. Cruz, 100 km ten zuiden van San Francisco. Het lijkt me een aardig startpunt voor de fietstocht. De meeste campings langs de kust hebben zgn. hiker/biker sites, waar fietsers voor slechts $3 kunnen kamperen. Ik ben niet de enige fietser op de camping. Veel fietsers volgen momenteel dezelfde route langs de kust, beschreven in het boek "Bicycling the pacific coast" van Tom Kirkendall en Vicky Spring. Zo ontmoet ik een geschiedenisleraar uit San Diego, die op weg is van San Francisco naar Santa Barbara. Een muzieklerares uit Long Beach is reeds vanaf Oregon onderweg, ook naar Santa Barbara. Verder staat er nog een fietsend echtpaar op de hiker/bikersite. Dezelfde nacht probeert een raccoon (een soort wasbeertje) voedsel uit mijn tent te roven. Gelukkig weet ik deze lastige beesten buiten de tent te houden. 

Golden Gate bridge, SF

Monterey

Lone tree

Big Sur (149 km) 

Van New Brighton fiets ik over bewegwijzerde (!) fietspaden naar Monterey. Monterey is een aardig toeristenplaatsje met een leuke Fisherman's Wharf. De 17 miles drive langs de kust is zelfs het meest vermaarde stuk langs de gehele kuststrook van Californië. De beroemde 'Lone tree' bijna misgereden, want halverwege de 17 mijlen worden fietsers letterlijk het bos ingestuurd! Kennelijk bezorgden ze de automobilisten teveel overlast, gezien de smalle bochtige kustweg..... Op weg naar Big Sur wordt de kust ruiger, à la Bretagne. Veel zeehonden zijn te bewonderen in Point Lobos State Park. Even voor Big Sur verlaat de PCH (Pacific Coast Highway) de kust en rijd ik door een dicht woud vol Redwoods. Hier bevindt zich ook een groot aantal campings, allemaal volgeboekt, maar voor een fietser is gelukkig altijd plaats. 

Morro Bay (161 km) 

 De PCH heeft ten zuiden van Big Sur een bergachtig karakter. Door de dichte mist waan ik me in het hooggebergte. Het zicht is minder dan vijftig meter en ergens beneden me hoor ik de branding van de Pacific. Soms trekt de mist weg en wordt de fraaie ruige kust zichtbaar. Wanneer de kustweg boven de mist uitstijgt wordt het weer behaaglijk warm. Het is kortom een stevige bergetappe waarin veel geklommen en gedaald moet worden. Na tachtig kilometer vlakt de weg af en vliegen de mijlen voorbij. Ik passeer een bejaarde fietser, ook met bepakking zuidwaarts trekkend. In de verte ligt het hooggelegen Hearst Castle, een pseudo Spaans/Moors kasteel. Voor de doorsnee Amerikaanse toerist misschien de moeite waard, maar ik heb wel fraaiere en echte exemplaren gezien in Spanje. Wanneer ik in Morro Bay de tent opzet, komt de mist weer op. Helaas, van het fraaie uitzicht op Morro Rock valt niet veel te genieten. Door de potdichte mist fiets ik naar het dorp om mijn was bij een laundry te droppen en inkopen te doen. Terug op de camping tref ik op de hiker/biker site een groep Engelse (?) fietsers aan. Ze zijn in Vancouver gestart en op weg naar Mexico! 

Lake Cachuma (170 km) 

Bij het verlaten van Morro Bay fiets ik nog een tijd lang door de mist. Het is fris en de fraaie zandduinen van Pismo Beach laat ik dan ook maar links (beter: rechts) liggen. Bij de afslag naar Vandenberg Air Force Base word ik door de bordjes misleid en de verkeerde kant opgestuurd. Zo rijd ik weer kilometers om. Omdraaien gaat niet meer, want ik bevind me nu eenmaal op een 4-baans freeway. Hopelijk is deze omleiding minder steil dan de alternatieve route volgens de gids. Ik besluit de kustweg te verlaten en de alternatieve Santa Inez valleyroute te volgen. De route is echter bepaald niet prettig. Bijzonder druk autoverkeer, meerdere keren word ik bijna de berm ingedrukt. Gelukkig bereik ik heelhuids Solvang, een Deense nederzetting, weliswaar zeer toeristisch, maar wel aardig na al die saai Amerikaanse steden. Na een korte pauze stap ik weer op de fiets en ga op weg naar het Lake Cachuma, waar volgens de gids een aardige camping moet liggen. Het loopt al tegen zonsondergang, even na zessen. De laatste kilometers gaan over een smalle weg, waarover vele LA'ers zich na het weekend huiswaarts begeven. Het is al donker wanneer ik op de camping arriveer. De hiker/biker site is nergens te vinden en dus sla ik zomaar ergens mijn tent op. 

Leo Carillo State Beach (143 km) 

 De dag begint met een zware zeven kilometer lange klim naar de St. Marcos pas (700 m). Het autoverkeer is nog even druk en gevaarlijk als de vorige dag. Met deze bulten heb ik meer moeite dan het hooggebergte in Colorado. Het doet me denken aan mijn fietstocht langs de kust van Corsica: de hoogte en lengte van de klim lijken op het eerste gezicht niks voor te stellen, maar ondertussen... Gelukkig vergoedt de afdaling veel: fraaie uitzichten op Santa Barbara en de kust. Eenmaal in de stad parkeer ik mijn fiets en ga uitgebreid op sight seeing. Vanaf de toren van het gerechtsgebouw heb je een fraai overzicht over de stad. Ook het winkelcentrum in Spaanse stijl ziet er heel wat gezelliger uit dan de monotone malls in LA. Tussen Santa Barbara en Ventura worden fietsers via bordjes richting freeway geleid. Bij de oprit aangekomen blijkt fietsen over de autoweg niet toegestaan. Merkwaardig, soms is nergens langs de route de PCB (Pacific Coast Bikeroute) aangegeven, en als er wel een bordje is geplaatst, klopt de route vaak niet. Gelukkig loopt er nog een parallelweg langs de freeway. Na Ventura fiets ik over drukke, saaie wegen langs industrieterreinen en militaire bases Slechts de laatste kilometers naar Leo Carillo State Beach (15 km ten westen van Malibu) volgt de route weer de fraaie kustlijn. 

San Marino (120 km) 

Vanaf Leo Carillo Beach laat ik de kust nu definitief achter me en trek richting het bergachtige binnenland. De klim begint meteen goed: een zeer steil en smal weggetje voert me de Santa Monica Mountains in. De wegen zijn hier bochtig en smal en derhalve verkeersarm. Zo vlak bij LA valt me op dat hier nauwelijks autoverkeer is. Via de Mulholland Highway passeer ik vele gevangenissen. Een aardig excursiepunt is Paramount Ranch, een Wild Weststadje, waar veel filmopnames plaatsvinden. Even verderop volg ik de 10 km lange onverharde Mulholland highway. Hoewel het wegdek te wensen overlaat, is het er heerlijk rustig fietsen. Boven Hollywood en Beverly Hills aangekomen, is de Mulholland highway weer geasfalteerd. De laatste mijlen gaan weer over bekend terrein. Na Griffith Park eet ik een spotgoedkoop ijsje van 20 cent bij MacDonalds en tegen vijven arriveer ik na een fietstocht van 750 km weer in San Marino.

Los Angeles Skyline

I've come a long way
I've come a long way
I've gone 500 miles today
I've come a long way
I've come along way
And never even left L.A.

(Lyrics by Michelle Shocked)

Ruige kust van Big Sur

Solvang

St. Marcos pas

Mission Santa Barbara

Paramount Ranch

Mullholland drive

Dagtochtje Long Beach (162 km) 

Vanuit San Marino pik ik na een rustpauze de Pacific Coast Bike route weer op. Deze keer maak ik een tocht langs de kust van LA. Via de Univerity of Southern California fiets ik door vervallen wijken naar Culver City, waar vandaan een fietspad langs de rivier stroomafwaarts naar de kust (Marina Del Rey) voert. Langs de kust volg ik een prachtig fietspad dat langs het strand tot aan Palos Verdes loopt. Onderweg bezoek ik de gezellige Fisherman's Wharf in Redondo Beach. De bochtige, heuvelachtige weg door Palos Verdes is ook erg scenic. Het is er helaas wat minder groen dan in het voorjaar. Bij Long Beach ontmoet ik een fietser met bepakking tegen. Hij is al sinds februari onderweg en maakt een tocht van Texas dwars door de States. Nu volgt hij de Pacific Bike Route van noord naar zuid. In de buurt van de haven kom ik op drukke wegen terecht, veel vrachtverkeer. Uiteindelijk in Long Beach aangekomen, wilde ik de tram terug naar LA nemen, maar het meenemen van een fiets is zonder permit niet toegestaan. Bovendien kampte de tram met veel vertraging. Ik besluit daarom maar weer via het geheel vrijliggende fietspad langs de Rio Hondo terug te fietsen naar San Marino. 

Fisherman's Wharf

Uitstapje naar Tijuana, Mexico 

 Ik besluit de Pacific coast route met een dagtochtje Mexico, per auto weliswaar... Downtown San Diego is een verademing in vergelijking met LA: schoon, rustig. Hier laten we de auto achter en nemen de tram tot aan de Mexicaanse grens. Vanaf de grens pakken we een taxi naar het centrum van Tijuana. Achteraf bleek het centrum op loopafstand vanaf de grens te liggen, maar ja... Tijuana is een stoffig en druk toeristisch grensplaatsje, volledig ingesteld om van de rijke Amerikaanse toerist flink wat dollars af te troggelen. Overal worden we aangesproken om in een van de vele winkeltjes een kijkje te nemen en vooral wat te kopen. 

"Hey Amigos, have a look, cheap, good prices, 50%... 100% off!" Sylvia heeft wel belangstelling voor zo'n (nep) lederen portemonnee. Een verkoper biedt er een aan voor $25, maar Sylvia heeft hier nog geen $10 voor over. OK, omdat jij het bent $15, maar lager kan echt niet. Wanneer we weglopen, daalt de prijs tot $11. Na veel kijken, kijken, niets kopen lopen we terug naar de grens en keren per tram terug naar San Diego. 's Avonds bezoeken we de Fishermans Warf en eten in de fraaie Mall bij de plaatselijke Griek.

Tijuana