Bicycle trip LF4-R1 (NL-D)

 

home

Eng

Verslag van een fietstocht langs de LF4/R1/Weser (Nederland-Duitsland)

Maandag 26 mei
Amersfoort-Wageningen-Arnhem-Dieren-Zutphen-Warnsveld (106 km)

Uiteindelijk is het dan toch nog op tijd gelukt en verlaat ik met een volledig gereviseerde Giant Tourer bepakt en gezakt Amersfoort, op weg naar Duitsland. Op een ongelegen moment had mijn oude Giant Expedition randonneur het een week eerder begeven (gescheurde achtervork bij het achterpad). Gelukkig beschikte Jeroen nog over een stadfiets, een Giant tourer, die ik zo lang wel even mocht lenen. Het is een fiets met vrijwel hetzelfde frame als mijn oude Expedition, alleen afgemonteerd met minder kwaliteit onderdelen. Ik ging gelijk aan de slag.
Vrijwel alle bruikbare onderdelen van mijn oude fiets plante ik over op de Tourer. Voorvork (met cantilever remmen) en lowriders, wielen en conti top touringbanden, Shimano Deore DX voor- en achterderailleur, leren Ideale zadel, SPD pedalen en cranks, het gewone toerstuur vervangen door m'n eigen krom racestuur. Kortom, alleen het fraaie rode frame deed nog herinneren aan de oude fiets. In feite was het een reïncarnatie van mijn Giant Expedition.


Nat. park De Hoge Veluwe

Het eerste deel van de tocht voert langs het fietspad van het Valleikanaal, waar ik de Landelijke Fietsroute (LF) 4 oppak. Deze bewegwijzerde fietsroute loopt dwars door Midden Nederland, van de Noordzeekust tot de Duitse grens. Hier sluit de route aan op de Duitse fietsroute "Radweg 1 (R1). Een 275 km lange bewegwijzerde route die eindigt bij Höxter aan de rivier Weser. Het regenachtige weer van de afgelopen dagen heeft plaatsgemaakt voor zonnig, zij het wat fris weer. Volgens de weersvooruitzichten zou het de komende tijd zo blijven, prachtig fietsweer dus. In Wageningen fiets ik langs Yvonne, die afhankelijk of ze hersteld was van een zware randonneurbrevet, me op deze tocht zou vergezellen. Ze besluit toch maar mee te gaan en half slaperig pakt ze haar spullen in. Na het checken van haar e-mail op de universiteit wordt het toch nog laat (half drie) wanneer we Wageningen uitfietsen om via Arnhem de LF4 route op te pakken. Ik heb in de heuvels van het Nationaal park Veluwezoom nog weinig gefietst en het valt me op hoe heuvelachtig het hier is. Na een avondmaal op een terrasje in Brummen blijkt het veerpontje over de IJssel op dit tijdstip (na achten) niet meer te varen. De omleiding voert nu over de brug bij Zutphen door de uitgestrekte buitenwijken van Warsveld, waar geen einde aan lijkt te komen. Tijd om een camping op te zoeken.
Krek, dat is 't, een bordje wijst ons naar een leuk kampeerveldje bij de boer. Rustig en goedkoop (voor de 2 tenten betaalden we slechts 13 piek). Prima sanitaire voorzieningen inclusief een warme douche.


Krek, dat is het!

Dinsdag 27/5
Warnsveld-Lochem-Borculo-grens-Stadtlohn-Coesveld-Darfeld (109 km, gem. 16 km/u)

Al om vier uur word ik gewekt door een luidruchtige veestapel van de kampeerboer. Boerendochter Yvonne heeft hier kennelijk geen last van en slaapt ongestoord verder. Het wordt dus weer laat voordat we op de fiets stappen op weg naar de Lochemse berg. Dit gedeelte van de Achterhoek met het glooiende stuwwallen landschap doet al een beetje aan het buitenland denken. Bij de Witte Wieven van Zwiep maken we een terrasstop om de plaatselijke Bolussen te proeven. De uitspanning is in sprookjesachtige sferen opgetrokken, zelfs tot op het toilet met prikkeldraad beklede wc bril! Na het inslaan van wat proviand in Borculo beeindigen we de LF4 bij de grens en beginnen we aan de Radweg nr 1 fietsroute door Duitsland.


Start Radweg 1

De R1 voert over smalle boerenweggetjes, de paddenstoelen zijn erg vaak verdekt opgesteld en van miniscule pijlen voorzien. Je mist hier makkelijk de route, maar gelukkig bezitten we over een goede routebeschrijving van de R1, met duidelijke 1:50.000 topografische kaarten. De grensstreek met landerijen en vlakke veengebieden doet wat saai aan. Als de R1 ten westen van Stadtlohn over beroerde onverharde paden voert en rare omtrekkende beweging om een vliegveldje maakt, vrees ik dat de R1 toch niet zo'n geweldige keuze is geweest. De makers van de route waren kennelijk naast hartstochtelijke ATB-ers ook fanatieke vliegtuigspotters. In Op Pad had ik eens gelezen dat de route over erg smalle, slecht bewegwijzerde en hobbelige paden voerde. Yvonne moet zaterdag weer in Nederland zijn en ik vrees dat we in dit wandeltempo niet eens het eindpunt kunnen halen.
Mijn voorstel om zo af en toe stukken van de route af te snijden op Horkiaanse wijze, wordt niet geapprecieerd. Trainer Yvo heeft haar opgedragen te gaan 'keutelen', wat neerkomt op rustig, relaxed fietsen, toeristisch fietsen op z'n Oh's dus.
Tien kilometer verder laten we de saaie veenwegen echter achter ons en de prachtige heuvelachtige bosweggetjes doen het vertrouwen in de makers van de R1 weer groeien. De route lijkt ons erg geknipt voor ATB-ers als Ina en Peng. Even na Darfeld (km 60) slaan we de tenten op in een bosje langs de route, hoewel wild kamperen officieel verboden is hier in Duitsland. Er zijn echter vrijwel geen campings langs de route en de Duitse fietsers die we in redelijk grote getale langs de route tegenkomen, overnachten kennelijk in hotels of pensions.

Woensdag 28/5
Darfeld-Havixbeck-Münster-Warendorf-Harsewinkel-Gütersloh-Verl (130 km)

We zijn relatief vroeg op pad, al voor elven. De gedachte om in Münster, zo'n 30 km verder, te kunnen internetten, geeft twee E-mail junkies vleugels. Een straffe wind uit het westen doet de rest. Münster is een grote universiteitsstad met een fraaie, gezellige binnenstad. De bibliotheek van de universiteit is hartje stad gelegen en beschikt inderdaad over computers met toegang tot het internet, waarvandaan ik de volgende mail naar het thuisfront stuur:

Date: Wed, 28 May 1997 13:11:14 +0200 (CEST)
From: Minko
To: Melige krekkers
Subject: groetjes uit Muenster

Ha die krekkers,
Ik mail nu vanuit Muenster, Duitsland.
Ik zit hier in de UNI bieb en het is me eindelijk gelukt de telnet funktie te vinden. Ja, dit is geen 1 april grap, want ik ben even de herstelde Giant aan het uittesten. Ik ben maandag de 26e vertrokken en ben via Wageningen (Yvonne wilde ook graag mee) de LF4 tot de grens en vervolgens de R1 gaan volgen. Het weer is niet zo best, erg fris maar gelukkig tot nog toe droog. We volgen erg kleine weggetjes, vaak zijn deze onverhard (echt iets voor Ina en Peng). De route stopt in Hoxter aan de Weser, nog ca 175 km fietsen. Dit lijkt niet veel, maar ons tempo ligt vrij laag (15 km per uur). Yvonne moet zaterdag weer in NL zijn, ik weet nog niet of ik door zal fietsen, afhankelijk van het weer en of ik zin heb.
Enfin, we zien wel hoever we komen. Ik ben bang dat we vandaag niet verder komen, want Yvonne moet al haar post nog lezen :-( OK, tot zover maar weer. Groetjes en tot melens,
Minko

Ik heb gelukkig het legen van mijn postbus gedelegeerd, maar Yvonne niet en het neemt dus nog de nodige tijd in beslag alvorens ze haar ruim zestig mailtjes (!) heeft doorgeploegd. Na onze verslaving te hebben gebotvierd fietsen we Münster weer uit. Ten oosten van Münster hebben de heuvels weer plaatsgemaakt voor het vlakkere dal van de Ems. Met de wind in de rug kunnen we ondanks het late tijstip nog veel kilometers vreten. Yvonne lijkt herstelt van haar randonneurtocht en weet niet meer van ophouden. Het is al schemerachtig wanneer we in Verl, 90 km na Münster, een pizzaatje eten, want om straks ook nog te koken in het donker lijkt niet echt prettig. Het is al donker en een geschikte kampeerveld in een donker bos zoeken behoort niet tot mijn favoriete bezigheden, maar het heeft toch ook wel iets spannends. Uiteindelijk lukt het ons een redelijke kampeerplek te vinden.

Donderdag 29/5
Verl-Schloss Holte-Stukenbrock-Detmold-Externsteine-Marienmünster-Höxter (99 km)

De volgende ochtend blijkt onze kampeerstek nog zo gek nog niet. Het is nu nog maar zo'n 90 km tot het einde van de R1 en het meest interessante stuk van de route ligt voor ons. Het heuvelachtige Teutoburger Wald met 700 m hoge toppen zijn voor ons laaglanders al echte bergen. Onderweg komen we nu talloze fietsers tegen, hele gezinnen. Zou het een feestdag zijn? Inderdaad, volgens voorbijgangers blijkt het Fronleichnam te zijn (Sacramentsdag, feestdag in het teken van het lichaam van Christus) dat op deze zonnige doordeweekse donderdag in het katholieke deelstaat Nordrhein-Westfalen massaal wordt gevierd. De winkels zijn dicht, maar gelukkig hebben we nog voldoende proviand ingeslagen om een paar dagen te kunnen overleven.

Rond Detmold voert de R1 over het massief van het Teutoburgerwald, met een paar flinke kuitenbijters. De Externsteinen, een rotspartij, zijn een geliefd doel voor dagjestoeristen en op een feestdag als vandaag is het er dus bijzonder druk. Voor ons verwende globetrotters zijn de stenen niet al te indrukwekkend, maar ach, een het is een leuk wandelingetje waard. Door een glooiend landschap laten we de hoge heuvels achter ons en na een snelle en lange afdaling zijn we al vrij vroeg in Höxter, het eindpunt van de R1 en een mooi eindpunt om de dag te eindigen. Na een aantal dagen wild te hebben gekampeerd ook weer eens tijd voor een warme douche. Op een veldje van de kanovereniging vinden we een aardige en niet al te dure camping (20 DM).

Vrijdag 30/5
Höxter-Holzminden-Bodenwerder-Hameln-Rinteln-Porta Westfalica (115 km)

Op de camping heb ik nog wat tijd de fietsen te inspecteren. De Avaghon van Yvonne is na zoveel kilometers al duidelijk toe een onderhoudsbeurt. De derailleur kan ik nog redelijk goed bijstellen, maar er zit een lichte speling in de trapas en de kogeltjes van het lager zijn duidelijk voelbaar. Waarschijnlijk te weinig vet of de vele kilometers door weer en wind. Het is echter een fraai fietsje om te zien en de vele onverharde R1 kilometers heeft de Avaghon prima doorstaan. De omgebouwde Tourer heeft zich ook prima gehouden. Het enige euvel was een zwabberend voorwiel, waarschijnlijk veroorzaakt door een onevenwichtige verdeling van de voortassen (tent links, slaapzak rechts).


Fietspad langs de Weser

De laatste echte fietsdag belooft een relaxt dagje te worden. Prachtig zonnig weer, stroomafwaarts over een vrijliggend, vlak fietspad langs de Weser. Het lijkt of alle fietsers van heel Duitsland hier naar toe zijn gestroomd, zoveel fietsers met bepakking komen we tegen, ongelofelijk.
Als een paar wielrenners ons voorbijstuiven, zoeft Yvonne even later mij in volle sneltreinvaart voorbij. Dat had ik niet verwacht, normaal komt ze pas op gang als we lang en breed op weg zijn, gelijk een stoomlocomotief. Tegen haar natuur in zet Yvonne er echter al vroeg de sokken in en probeert ze de wielrenner terug te pakken die ons net had ingehaald. Even verderop lukt het haar in het spoor van een peloton wielrenners te blijven die met een gangetje van 35 in het uur de Weser afstuiven. Ik doe het op deze smalle fietspaden wat rustiger aan, want een valpartij is hier niet ondenkbeeldig met al die losse stenen op het pad. Een van de wielrenners rijdt dan ook prompt lek en we laten het peloton ver achter ons. Weer wat later volgt de volgende splijtende demarrage. Een wielrenner met lichte bepakking rijdt ons voorbij, Yvonne fietst onmiddelijk het gat gemakkelijk dicht en gaat d'r op en d'r over. Na flink wat zweetdruppeltjes heb ik de wielrenner ook ingehaald en even later weet ik op een klimmetje ook Yvonne tot de orde te roepen. Gelukkig is het niet volledig vlak, want anders had ik heel wat meer moeite gehad om het tempo van Yvonne te volgen. De wielrenner is echter nergens meer te bekennen, kennelijk geschrokken dat hij er volledig uitgereden is door twee snelle Krekkers met zware bepakking. Bij Bodenwerder doen we het weer rustig aan en fietsen we langs het gebied waar ik tijdens mijn studie nog veldwerk heb verricht. In de geboorteplaats van Baron von Munchhausen maken we een korte "Kaffee mit Kuchen" (in dit geval Apfelsaft vanwege het warme weer).Even verder stroomafwaarts eten we een ijsje in het fraaie stadscentrum van Hameln, bekend van de Rattenvanger. Na Hameln worden de omringende bergen lager en moet Yvonne tol betalen voor de geleverde inspanningen van vanochtend. Ze ontmoet de bekende man met de Hamer. Tsja, ze blijkt dus ook maar een mens en geen machine...

We besluiten uiteindelijk niet op de overvolle campings langs de Weser te kamperen. De vele wolken muggen en de sleurhutten met lawaaiige Duitsers schrikt ons behoorlijk af. Toch maar weer wild kamperen ergens in de bossen rond Porta Westfalica.

Zaterdag 31/5
Porta Westfalica-Kaiser Wilhelm Denkmal-Bad Oeynhausen 27 km (trein n. Rheine-Meppen)
Meppen-Emmen (35 km) Emmen-Diphoorn (7 km)

Al om acht uur op de fiets. Een leuke afsluiting van de fietstocht lijkt me een 2 km lange klim naar de top van de Wittekindsberg. Vanaf de top hebben we een prachtig uitzicht op het dal van de Weser, die vanaf dit punt het heuvelachtige Weserbergland verlaat en door het vlakke Noord-Duitse laagland stroomt. We hebben ons ontbijt nog nauwelijks op als de busladingen toeristen neerstrijken op het monument. Tijd om op te stappen en naar beneden te fietsen. Op het station van Bad Oeynhausen schaft Yvonne een spotgoedkoop treinkaartje aan: het zgn "Schönes Wochenende". Voor maar 35 DM kan je het weekend onbeperkt treinen door Duitsland. En daarnaast mag je nog vier personen gratis meenemen ook! Enige beperking is dat het uitsluitend geldt voor de regionale treinen. De meeste treinen bezitten een speciale wagon voor fietsen, iets waar de NS een voorbeeld aan kan nemen. En dat voor slechts 6 DM voor een fietskaartje, om jaloers op te worden. We nemen de trein van 12 uur naar Rheine en vandaaruit een boemel naar de grens. Die boemel blijkt pas 2 uur later te gaan en Yvonne wilde toch wel bijtijds bij Annelies in Heerenveen zijn. We besluiten naar Meppen te reizen en vandaaruit fietsen naar het NS station van Emmen. Aangezien dat vlakbij Diphoorn ligt, komt dat voor mij natuurlijk ook erg goed uit.

 

Ik trap de fietse deur 't buulzand hen
Op 'n zandpad langs de Duutse grens
ik denk da'k dalijk even kieken gao in 't buutenland
de gruppe over op naor Schöningsdorf
ik stao even te kieken bij'n iemenkörf
en ik stao hier even te denken wat za'k nou doen links of recht deur
want ik wul aal wieder nog naor Hebelermeer
'n kaorte he'k nie neudig want ik ken 't hier
want a'k daor dalijk over 'n slootie gao dan be'k weer terug in Nederland
ik wul aal wieder nog naor Barger-Compas
naor Klazienaveen-Noord en 't Oostersebos
a'k hier zo fietse en 't weijt nie slim dan giet 't haost vanzölf

(Op fietse- Skik)

Meppen-Emmen blijkt toch ietsje verder dan verwacht en het laatste stukje naar Emmen moeten we ons op Horkiaanse wijze nog reppen om de trein van half zes te halen. Na Yvonne uitgezwaaid te hebben fiets ik het laatste stukje naar Diphoorn, waar ik mijn fietstochtje na 638 km beëindig.