Verslag van een fietstocht langs
de LF4/R1/Weser (Nederland-Duitsland)
Maandag 26 mei
Amersfoort-Wageningen-Arnhem-Dieren-Zutphen-Warnsveld
(106 km)
Uiteindelijk is het dan toch nog op tijd
gelukt en verlaat ik met een volledig
gereviseerde Giant Tourer bepakt en gezakt
Amersfoort, op weg naar Duitsland. Op een
ongelegen moment had mijn oude Giant Expedition
randonneur het een week eerder begeven (gescheurde
achtervork bij het achterpad). Gelukkig beschikte
Jeroen nog over een stadfiets, een Giant tourer,
die ik zo lang wel even mocht lenen. Het is een
fiets met vrijwel hetzelfde frame als mijn oude
Expedition, alleen afgemonteerd met minder
kwaliteit onderdelen. Ik ging gelijk aan de slag.
Vrijwel alle bruikbare onderdelen van mijn oude
fiets plante ik over op de Tourer. Voorvork (met
cantilever remmen) en lowriders, wielen en conti
top touringbanden, Shimano Deore DX voor- en
achterderailleur, leren Ideale zadel, SPD pedalen
en cranks, het gewone toerstuur vervangen door m'n
eigen krom racestuur. Kortom, alleen het fraaie
rode frame deed nog herinneren aan de oude fiets.
In feite was het een reïncarnatie van mijn Giant
Expedition.
Het eerste deel van de tocht voert langs het
fietspad van het Valleikanaal, waar ik de Landelijke Fietsroute (LF) 4
oppak. Deze bewegwijzerde fietsroute loopt dwars
door Midden Nederland, van de Noordzeekust tot de
Duitse grens. Hier sluit de route aan op de
Duitse fietsroute "Radweg 1 (R1). Een 275 km
lange bewegwijzerde route die eindigt bij Höxter
aan de rivier Weser. Het regenachtige weer van de
afgelopen dagen heeft plaatsgemaakt voor zonnig,
zij het wat fris weer. Volgens de
weersvooruitzichten zou het de komende tijd zo
blijven, prachtig fietsweer dus. In Wageningen
fiets ik langs Yvonne, die afhankelijk of ze
hersteld was van een zware randonneurbrevet, me
op deze tocht zou vergezellen. Ze besluit toch
maar mee te gaan en half slaperig pakt ze haar
spullen in. Na het checken van haar e-mail op de
universiteit wordt het toch nog laat (half drie)
wanneer we Wageningen uitfietsen om via Arnhem de
LF4 route op te pakken. Ik heb in de heuvels van
het Nationaal park Veluwezoom nog weinig gefietst
en het valt me op hoe heuvelachtig het hier is.
Na een avondmaal op een terrasje in Brummen
blijkt het veerpontje over de IJssel op dit
tijdstip (na achten) niet meer te varen. De
omleiding voert nu over de brug bij Zutphen door
de uitgestrekte buitenwijken van Warsveld, waar
geen einde aan lijkt te komen. Tijd om een
camping op te zoeken.
Krek, dat is 't, een bordje wijst ons naar een
leuk kampeerveldje bij de boer. Rustig en
goedkoop (voor de 2 tenten betaalden we slechts
13 piek). Prima sanitaire voorzieningen inclusief
een warme douche.
Dinsdag 27/5
Warnsveld-Lochem-Borculo-grens-Stadtlohn-Coesveld-Darfeld
(109 km, gem. 16 km/u)
Al om vier uur word ik gewekt door een
luidruchtige veestapel van de kampeerboer.
Boerendochter Yvonne heeft hier kennelijk geen
last van en slaapt ongestoord verder. Het wordt
dus weer laat voordat we op de fiets stappen op
weg naar de Lochemse berg. Dit gedeelte van de
Achterhoek met het glooiende stuwwallen landschap
doet al een beetje aan het buitenland denken. Bij
de Witte Wieven van Zwiep maken we een terrasstop
om de plaatselijke Bolussen te proeven. De
uitspanning is in sprookjesachtige sferen
opgetrokken, zelfs tot op het toilet met
prikkeldraad beklede wc bril! Na het inslaan van
wat proviand in Borculo beeindigen we de LF4 bij
de grens en beginnen we aan de Radweg nr 1
fietsroute door Duitsland.
De R1 voert over smalle boerenweggetjes, de
paddenstoelen zijn erg vaak verdekt opgesteld en
van miniscule pijlen voorzien. Je mist hier
makkelijk de route, maar gelukkig bezitten we
over een goede routebeschrijving van de R1, met
duidelijke 1:50.000 topografische kaarten. De
grensstreek met landerijen en vlakke veengebieden
doet wat saai aan. Als de R1 ten westen van
Stadtlohn over beroerde onverharde paden voert en
rare omtrekkende beweging om een vliegveldje
maakt, vrees ik dat de R1 toch niet zo'n
geweldige keuze is geweest. De makers van de
route waren kennelijk naast hartstochtelijke ATB-ers
ook fanatieke vliegtuigspotters. In Op Pad had ik
eens gelezen dat de route over erg smalle, slecht
bewegwijzerde en hobbelige paden voerde. Yvonne
moet zaterdag weer in Nederland zijn en ik vrees
dat we in dit wandeltempo niet eens het eindpunt
kunnen halen.
Mijn voorstel om zo af en toe stukken van de
route af te snijden op Horkiaanse wijze, wordt
niet geapprecieerd. Trainer Yvo heeft haar
opgedragen te gaan 'keutelen', wat neerkomt op
rustig, relaxed fietsen, toeristisch fietsen op z'n
Oh's dus.
Tien kilometer verder laten we de saaie veenwegen
echter achter ons en de prachtige heuvelachtige
bosweggetjes doen het vertrouwen in de makers van
de R1 weer groeien. De route lijkt ons erg
geknipt voor ATB-ers als Ina en Peng. Even na
Darfeld (km 60) slaan we de tenten op in een
bosje langs de route, hoewel wild kamperen
officieel verboden is hier in Duitsland. Er zijn
echter vrijwel geen campings langs de route en de
Duitse fietsers die we in redelijk grote getale
langs de route tegenkomen, overnachten kennelijk
in hotels of pensions.
Woensdag 28/5
Darfeld-Havixbeck-Münster-Warendorf-Harsewinkel-Gütersloh-Verl
(130 km)
We zijn
relatief vroeg op pad, al voor elven. De
gedachte om in Münster, zo'n 30 km
verder, te kunnen internetten, geeft twee
E-mail junkies vleugels. Een straffe wind
uit het westen doet de rest. Münster is
een grote universiteitsstad met een
fraaie, gezellige binnenstad. De
bibliotheek van de universiteit is hartje
stad gelegen en beschikt inderdaad over
computers met toegang tot het internet,
waarvandaan ik de volgende mail naar het
thuisfront stuur:
|
Date: Wed, 28 May
1997 13:11:14 +0200 (CEST)
From: Minko
To: Melige krekkers
Subject: groetjes uit Muenster
Ha die krekkers,
Ik mail nu vanuit Muenster, Duitsland.
Ik zit hier in de UNI bieb en het is
me eindelijk gelukt de telnet funktie
te vinden. Ja, dit is geen 1 april
grap, want ik ben even de herstelde
Giant aan het uittesten. Ik ben
maandag de 26e vertrokken en ben via
Wageningen (Yvonne wilde ook graag
mee) de LF4 tot de grens en
vervolgens de R1 gaan volgen. Het
weer is niet zo best, erg fris maar
gelukkig tot nog toe droog. We volgen
erg kleine weggetjes, vaak zijn deze
onverhard (echt iets voor Ina en Peng).
De route stopt in Hoxter aan de Weser,
nog ca 175 km fietsen. Dit lijkt niet
veel, maar ons tempo ligt vrij laag (15
km per uur). Yvonne moet zaterdag
weer in NL zijn, ik weet nog niet of
ik door zal fietsen, afhankelijk van
het weer en of ik zin heb.
Enfin, we zien wel hoever we komen.
Ik ben bang dat we vandaag niet
verder komen, want Yvonne moet al
haar post nog lezen :-( OK, tot zover
maar weer. Groetjes en tot melens,
Minko
|
Ik heb gelukkig het legen van mijn postbus
gedelegeerd, maar Yvonne niet en het neemt dus
nog de nodige tijd in beslag alvorens ze haar
ruim zestig mailtjes (!) heeft doorgeploegd. Na
onze verslaving te hebben gebotvierd fietsen we
Münster weer uit. Ten oosten van Münster hebben
de heuvels weer plaatsgemaakt voor het vlakkere
dal van de Ems. Met de wind in de rug kunnen we
ondanks het late tijstip nog veel kilometers
vreten. Yvonne lijkt herstelt van haar
randonneurtocht en weet niet meer van ophouden.
Het is al schemerachtig wanneer we in Verl, 90 km
na Münster, een pizzaatje eten, want om straks
ook nog te koken in het donker lijkt niet echt
prettig. Het is al donker en een geschikte
kampeerveld in een donker bos zoeken behoort niet
tot mijn favoriete bezigheden, maar het heeft
toch ook wel iets spannends. Uiteindelijk lukt
het ons een redelijke kampeerplek te vinden.
Donderdag 29/5
Verl-Schloss Holte-Stukenbrock-Detmold-Externsteine-Marienmünster-Höxter
(99 km)
De volgende ochtend blijkt onze kampeerstek
nog zo gek nog niet. Het is nu nog maar zo'n 90
km tot het einde van de R1 en het meest
interessante stuk van de route ligt voor ons. Het
heuvelachtige Teutoburger Wald met 700 m hoge
toppen zijn voor ons laaglanders al echte bergen.
Onderweg komen we nu talloze fietsers tegen, hele
gezinnen. Zou het een feestdag zijn? Inderdaad,
volgens voorbijgangers blijkt het Fronleichnam te
zijn (Sacramentsdag, feestdag in het teken van
het lichaam van Christus) dat op deze zonnige
doordeweekse donderdag in het katholieke
deelstaat Nordrhein-Westfalen massaal wordt
gevierd. De winkels zijn dicht, maar gelukkig
hebben we nog voldoende proviand ingeslagen om
een paar dagen te kunnen overleven.
Rond Detmold voert de R1 over het massief van
het Teutoburgerwald, met een paar flinke
kuitenbijters. De Externsteinen, een rotspartij,
zijn een geliefd doel voor dagjestoeristen en op
een feestdag als vandaag is het er dus bijzonder
druk. Voor ons verwende globetrotters zijn de
stenen niet al te indrukwekkend, maar ach, een
het is een leuk wandelingetje waard. Door een
glooiend landschap laten we de hoge heuvels
achter ons en na een snelle en lange afdaling
zijn we al vrij vroeg in Höxter, het eindpunt
van de R1 en een mooi eindpunt om de dag te
eindigen. Na een aantal dagen wild te hebben
gekampeerd ook weer eens tijd voor een warme
douche. Op een veldje van de kanovereniging
vinden we een aardige en niet al te dure camping
(20 DM).
Vrijdag 30/5
Höxter-Holzminden-Bodenwerder-Hameln-Rinteln-Porta
Westfalica (115 km)
Op de camping heb ik nog wat tijd de fietsen
te inspecteren. De Avaghon van Yvonne is na
zoveel kilometers al duidelijk toe een
onderhoudsbeurt. De derailleur kan ik nog
redelijk goed bijstellen, maar er zit een lichte
speling in de trapas en de kogeltjes van het
lager zijn duidelijk voelbaar. Waarschijnlijk te
weinig vet of de vele kilometers door weer en
wind. Het is echter een fraai fietsje om te zien
en de vele onverharde R1 kilometers heeft de
Avaghon prima doorstaan. De omgebouwde Tourer
heeft zich ook prima gehouden. Het enige euvel
was een zwabberend voorwiel, waarschijnlijk
veroorzaakt door een onevenwichtige verdeling van
de voortassen (tent links, slaapzak rechts).
De laatste echte fietsdag belooft een relaxt
dagje te worden. Prachtig zonnig weer,
stroomafwaarts over een vrijliggend, vlak
fietspad langs de Weser. Het lijkt of alle
fietsers van heel Duitsland hier naar toe zijn
gestroomd, zoveel fietsers met bepakking komen we
tegen, ongelofelijk.
Als een paar wielrenners ons voorbijstuiven,
zoeft Yvonne even later mij in volle
sneltreinvaart voorbij. Dat had ik niet verwacht,
normaal komt ze pas op gang als we lang en breed
op weg zijn, gelijk een stoomlocomotief. Tegen
haar natuur in zet Yvonne er echter al vroeg de
sokken in en probeert ze de wielrenner terug te
pakken die ons net had ingehaald. Even verderop
lukt het haar in het spoor van een peloton
wielrenners te blijven die met een gangetje van
35 in het uur de Weser afstuiven. Ik doe het op
deze smalle fietspaden wat rustiger aan, want een
valpartij is hier niet ondenkbeeldig met al die
losse stenen op het pad. Een van de wielrenners
rijdt dan ook
prompt lek en we laten het peloton ver achter ons.
Weer wat later volgt de volgende splijtende
demarrage. Een wielrenner met lichte bepakking
rijdt ons voorbij, Yvonne fietst onmiddelijk het
gat gemakkelijk dicht en gaat d'r op en d'r over.
Na flink wat zweetdruppeltjes heb ik de
wielrenner ook ingehaald en even later weet ik op
een klimmetje ook Yvonne tot de orde te roepen.
Gelukkig is het niet volledig vlak, want anders
had ik heel wat meer moeite gehad om het tempo
van Yvonne te volgen. De wielrenner is echter
nergens meer te bekennen, kennelijk geschrokken
dat hij er volledig uitgereden is door twee
snelle Krekkers met zware bepakking. Bij
Bodenwerder doen we het weer rustig aan en
fietsen we langs het gebied waar ik tijdens mijn
studie nog veldwerk heb verricht. In de
geboorteplaats van Baron von Munchhausen maken we
een korte "Kaffee mit Kuchen" (in dit
geval Apfelsaft vanwege het warme weer).Even
verder stroomafwaarts eten we een ijsje in het
fraaie stadscentrum van Hameln, bekend van de
Rattenvanger. Na Hameln worden de omringende
bergen lager en moet Yvonne tol betalen voor de
geleverde inspanningen van vanochtend. Ze ontmoet
de bekende man met de Hamer. Tsja, ze blijkt dus
ook maar een mens en geen machine...
We besluiten uiteindelijk niet op de overvolle
campings langs de Weser te kamperen. De vele
wolken muggen en de sleurhutten met lawaaiige
Duitsers schrikt ons behoorlijk af. Toch maar
weer wild kamperen ergens in de bossen rond Porta
Westfalica.
Zaterdag 31/5
Porta Westfalica-Kaiser Wilhelm Denkmal-Bad
Oeynhausen 27 km (trein n. Rheine-Meppen)
Meppen-Emmen (35 km) Emmen-Diphoorn (7 km)
Al om acht uur op de fiets. Een
leuke afsluiting van de fietstocht lijkt me een 2
km lange klim naar de top van de Wittekindsberg.
Vanaf de top hebben we een prachtig uitzicht op
het dal van de Weser, die vanaf dit punt het
heuvelachtige Weserbergland verlaat en door het
vlakke Noord-Duitse laagland stroomt. We hebben
ons ontbijt nog nauwelijks op als de busladingen
toeristen neerstrijken op het monument. Tijd om
op te stappen en naar beneden te fietsen. Op het
station van Bad Oeynhausen schaft Yvonne een
spotgoedkoop treinkaartje aan: het zgn "Schönes
Wochenende". Voor maar 35 DM kan je het
weekend onbeperkt treinen door Duitsland. En
daarnaast mag je nog vier personen gratis
meenemen ook! Enige beperking is dat het
uitsluitend geldt voor de regionale treinen. De
meeste treinen bezitten een speciale wagon voor
fietsen, iets waar de NS een voorbeeld aan kan
nemen. En dat voor slechts 6 DM voor een
fietskaartje, om jaloers op te worden. We nemen
de trein van 12 uur naar Rheine en vandaaruit een
boemel naar de grens. Die boemel blijkt pas 2 uur
later te gaan en Yvonne wilde toch wel bijtijds
bij Annelies in Heerenveen zijn. We besluiten
naar Meppen te reizen en vandaaruit fietsen naar
het NS station van Emmen. Aangezien dat vlakbij
Diphoorn ligt, komt dat voor mij natuurlijk ook
erg goed uit.
|
Ik trap de
fietse deur 't buulzand hen
Op 'n zandpad langs de Duutse grens
ik denk da'k dalijk even kieken gao
in 't buutenland
de gruppe over op naor Schöningsdorf
ik stao even te kieken bij'n
iemenkörf
en ik stao hier even te denken wat za'k
nou doen links of recht deur
want ik wul aal wieder nog naor
Hebelermeer
'n kaorte he'k nie neudig want ik ken
't hier
want a'k daor dalijk over 'n slootie
gao dan be'k weer terug in Nederland
ik wul aal wieder nog naor Barger-Compas
naor Klazienaveen-Noord en 't
Oostersebos
a'k hier zo fietse en 't weijt nie
slim dan giet 't haost vanzölf
(Op fietse- Skik)
|
Meppen-Emmen
blijkt toch ietsje verder dan verwacht en het
laatste stukje naar Emmen moeten we ons op
Horkiaanse wijze nog reppen om de trein van half
zes te halen. Na Yvonne uitgezwaaid te hebben
fiets ik het laatste stukje naar Diphoorn, waar
ik mijn fietstochtje na 638 km beëindig.
|