De fietsvakantie begint met een lange treinreis richting Oostenrijk. Ik neem deze keer mijn Challenge Wizard ligfiets mee. Deze is al sinds 2010 niet meer als vakantiefiets ingezet en heeft al jaren stilgelegen. Pas tijdens de pandemie van vorig jaar heb ik er weer veel ritjes op gemaakt en dat beviel erg goed. Inmiddels heeft de Wizard ook een upgrade gekregen. Een nieuwe trapasbuis met voorderrailleur van een afgedankte Wizard van Marktplaats. Tot dan toe schakelde ik altijd met de hand door de ketting te verplaatsen, maar met een voorderrailleur gaat dat natuurlijk veel makkelijker. Ook het schuim van het zitkussen dat al helemaal uit elkaar viel, heb ik vervangen door een zelfgemaakt matje van “Ventisit” achtige stof uit China. De ligfietstassen zijn al die jaren ook niet meer gebruikt, maar die zagen er nog prima uit. Vlak voor vertrek nog even testrondje met volle bepakking gemaakt en het fietste nog prima. Sterker nog, ik merkte niet eens dat ik met bagage fietste!
Zondagochtend dus met de bepakte ligfiets op de (lege) trein gestapt naar Utrecht, waar Luddo al op het perron is gearriveerd met zijn vertouwde Cannondale Touring 2. In de volgende trein naar Arnhem staan er maar liefst 5 fietsen in de coupé, er is gelukkig voldoende ruimte. In Arnhem aangekomen is het plan om een Quer-Durchs-Landticket uit de Duitse treinautomaat te halen. Deze bevindt zich niet op het perron (waar de Regional express trein naar Duitsland vertrekt) maar in de hal, achter de uitcheckpoortjes. Het blijkt helaas niet mogelijk de ticket uit de Albelio automaat te halen (kan kennelijk alleen bij een DB automaat). Ook het pinnen blijkt defect, dus dan maar een los ticket tot Oberhausen à €15 pp met cash geld.
Om dergelijke stress te voorkomen, is het voor een volgende keer handiger om online via de D-bahn app een Quer-Durchs-Landticket te kopen, die is immers geldig vanaf Arnhem en met zo'n ticket mag je na de ochtendspits (9.00u) door heel Duitsland de regionale treinen nemen voor maar €49 met 2 personen. Fietsen mogen mee voor €6 en op dergelijke treinen is altijd veel plaats, véél meer dan in de Nederlandse intercities.
Enfin, uiteindelijk stappen we dan in de Albelio stoptrein voor het ritje van ongeveer 2 uur tot Oberhausen. Ook deze trein is zeer rustig en er is genoeg plek voor de fietsen, de tassen kunnen we er gewoon op laten zitten. Via de reisplanner wordt aangeraden om pas in Düsseldorf over te stappen op de trein naar Koblenz, maar ervaring leert ons dat daar de liften bijzonder krap zijn, een fiets past er nauwelijks in. Bovendien kunnen we dezelfde trein naar Koblenz al eerder in Oberhausen pakken, met een overstap op hetzelfde perron, veel gunstiger dus. In Oberhausen hebben we nog een half uur de tijd om een kaartje uit de automaat te trekken.
In de Duitse treinen zijn mondmaskers verplicht, maar aangezien velen ook huis-tuin en keukenkapjes dragen kunnen de verplichte FFP2 maskers in de tas blijven. De trein naar Koblenz heeft helaas veel vertraging dus een aansluitende trein naar Frankfurt halen we net niet. Alternatief is de trein later naar Mainz en dan Frankfurt. Overstap in Mainz (12 minuten tijd) ging gelukkig vlot, grote liften. In Frankfurt de volgende trein richting Würzburg (45 min overstap). Trein naar Würzburg heeft geen wifi, redelijk druk maar veel plek voor de fietsen. Het traject na Asschaffenburg in het noorden van Bayern voert door een mooie heuvelachtige streek. Aanvankelijk was het plan om hier ergens uit te stappen en vlakbij een station een camping op te zoeken, bijvoorbeeld in Karlstadt. De volgende dag vervolgen we dan de treinreis tot Salzburrg, dat te bereiken is met een regionale Bayern-ticket (€33 voor 2 personen). Het weer is echter dusdanig slecht dat we maar doorreizen tot Würzburg, waar we een kamer hebben geboekt in het Babelfish hostel tegenover het station. De hostel blijkt een beetje spartaans, we moeten zelf de bedden opmaken. Er is wel een erg grote seniorenbadkamer en de fietsen kunnen we stallen in de kelder. In de hostel is het dragen van een FFP2 masker verplicht, incl. een incheck via de Corona check app en alle persoonsgegevens worden genoteerd. Na negenen wandelen we naar de Altstadt om een hapje te gaan eten. In de Weibstube Juliusspital bestellen we een forel en Cordon Blue schnitzel. Die smaken prima en ook het glas witte wijn uit de regio bevalt prima. Na de maaltijd nog even een blokje om door de verlaten maar fraaie Altstadt, na elven weer terug naar de hostel want morgen volgt weer een lange reis per trein richting Salzburg.
Maandag 30/8 Treinreis Würzburg naar Werfen, Oostenrijk
Goed geslapen in hostel Babelfish, prina bedden en weinig verkeerslawaai. Na het inpakken en uitchecken fietsen we nog een rondje door de binnenstad. Om 9:41 uur de trein naar Nürnberg waar we maar 14 minuten hebben om over te stappen. De lift doet het niet, dus zeulen we de fietsen met bagage trap op en af, maar we halen gelukkig nog net op tijd de trein. In de trein veel fietsers met bepakking. Er zijn echter genoeg fietswagons, we moeten echter wel alle tassen eraf halen om door de binnendeur te kunnen. Wat wel opvalt is dat treinen in Beieren geen wifi hebben. Aankomst om 12:50 op München Hbf, volgende trein naar Salzburg vertrekt pas om 13:38 dus nog genoeg tijd voor een overstap. Die is trouwens op dit station vrij makkelijk, want München heeft een kopstation dus geen gedoe met liften of trappen hier. Op het station kom ik een ligfietstandem met bepakking tegen. De treinrit naar Salzburg voert na Rosenheim door een mooie heuvelachtige streek, hier heb ik op een vorige ligfietstocht naar de Dolomieten ook eens gefietst, erg mooie omgeving.
De Alpen zijn niet zichtbaar vanwege het dikke wolkendek waar af en toe een stevige bui uitvalt. Bij het uitstappen in Salzburg worden alle passagiers door de douanebeambten gecheckt op de corona app of een negatief testbewijs. Mijn mobiel is offline en zonder internet blijkt de app niet meer te werken (!). Gelukkig heb ik ook het gele boekje bij me en dat voldoet ook. Later verneem ik dat de app niet meer werkt als je niet regelmatig de QR code ververst.
In Salzburg was het plan om naar de camping te fietsen (valkbij het station) en vandaaruit de fietstocht te beginnen, maar ook dat plan kan door het weer de prullenbak in. We besluiten meteen door de treinen naar Werfen, waar we de volgende dag sowieso van plan waren de Eisriesenwelt grot te bezoeken. We hebben nog genoeg tijd om kaartjes te kopen voor de trein naar Werfen van 16:22. De treinreis naar Werfen kost €23 voor 2p en 2 fietsen en ook die kaartjes halen we uit de automaat. Het Salzachdal waar de spoorlijn doorheen voert is erg smal en ruig.
Ook kamperen in Werfen is gezien de vele natte dagen geen optie, dus hebben we een kamer geboekt bij Pension Weisses Rössl in het dorp. Vriendelijke ontvangst en de mondmaskers mogen gelijk af. De kamer is wat klein maar wel met gemakken. Vanaf het dakterras fraai uitzicht op het dal, de burcht en de omringende bergen. De fietsen kunnen we beneden stallen in een ongebruikt zaaltje. 's Avonds verkennen we het dorp en eten bij hotel Werfenerhof. Ik bestel een gerookte forel met aardappelsalade en L. hertenragout met rode kool. Na de maaltijd lopen we naar de parkeerplaats waar de shuttlebussen vertrekken richting de ijsgrot 'Eisriesenwelt' naar men zegt de grootste ijsgrot ter wereld. Dit uitstapje gaan we morgen doen, het wordt weer een regenachtige dag, geen weer om te fietsen.
Dinsdag 31/8, Eisreisenwelt Werfen (wandeling ~15 km)
Na het ontbijt om 8:30 naar de parkeerplaats gelopen waar de shuttlebussen om het half uur vertrekken. Het is niet al te slecht weer en aangezien er nog geen bus is te zien besluiten we de 5 km klim te gaan lopen. De asfaltweg is bijzonder steil, veel haarspeldbochten tot 21%. Lopend gaat sneller dan hier de fietsen te duwen. We snijden een stukje af over een onverhard bospad. Op de fiets is dit niet te doen, te rotsig en te steil. Na 1 uur bereiken we om 10 uur het bezoekerscentrum. We hebben al een online ticket geboekt à €30 pp, die geldig is binnen een bepaald tijdsslot (10-10.30) dus we zijn ruim op tijd. Hier moeten we ook de corona check app tonen en de tickets scannen. De drukte valt nog mee en het weer blijft ook prima. Vanaf het bezoekerscentrum is het nog 20 minuten lopen tot de kabelbaan. Ook hier moeten we de tickets scannen. Als haringen in een ton worden de bezoekers naar boven vervoerd, bepaald niet coronaproof (😷 mondmasker wel verplicht).
Na de kabelbaan volgt nog een fraaie klim van 20 minuten door gallerijen tot de grot, een indrukwekkend pad. Bij de grot gaan de warme jas (speciaal meegenomen voor de grot), muts en handschoenen aan, want binnen is het rond het vriespunt. De groep wordt in een Duitstalige en Engelstalige groep gesplist, wij volgen de Engelstalige gids. Gelukkig mogen er toch wel foto's en video's gemaakt worden! 👍 De wandeling duurt meer dan een uur, 700 treden omhoog langs fraaie ijsformaties tot een hoogte van ruim 1700m en 700 treden weer omlaag. Van het ruim 40 km lange gangenstelsels hebben we maar 1 km gezien, maar erg indrukwekkend. De terugweg vanaf de grot hebben we ook helemaal lopend kunnen doen, het blijft de hele dag vrijwel droog, beter dan verwacht. Vanaf het bezoekerscentrum staat er al een kilometer lange rij van geparkeerde auto's, blij dat we vroeg waren vertrokken. Om 14 uur zijn we weer beneden. In het hotel lekker uitrusten, Vuelta kijken en morgen begint de fietstocht! 's Avonds eten we pizza in restaurant Bella Grotta onder het pension. Hier negeert men alle Corona protocollen, itt het vorige restaurant geen mondmaskers of incheck-procedures.
Zwaar bewolkt maar droog. Na uitgecheckt te hebben verlaten we Werfen. Het is nog frisjes dus veel laagjes kleding aan. We volgen de fietsroute langs de rivier de Salzach. Vervolgens oostwaarts tot Radstadt waar de klim naar de Tauernpas begint, een klim van ruim 20 km tot een hoogte van 1738m en gemiddeld 5% steil, op papier niet al te steil dus een leuk opwarmertje voor wat komen gaat, dachten we. Het weer is inmiddels opgeklaard, het zonnetje begint te schijnen en de jasjes en lange broek kunnen uit. Via een leuke fietsroute door het dal van de Enns begint de klim na Radstadt langs het riviertje de Nördliche Taurach. Eerst nog geleidelijk over goed befietsbare gravelpad langs de river. Vanaf Untertauern begint de echte klim en gaat de fietsroute over een drukke weg steiler omhoog, 7 km à 10% gemiddeld. Hier fiets ik dermate langzaam (3-4km/u) dat ik moeite heb om de Wizard in evenwicht te houden en ik vraag me vertwijfeld af of ik wel de juiste fiets heb meegenomen voor deze tocht. Lopend gaat sneller en is veiliger op deze drukke weg, maar ook dat is vermoeiend. Gelukkig ben ik niet de enige die moeite heeft met deze vreselijke rotklim, zelfs Luddo kruipt op zijn Cannondale moeizaam vooruit. Er zijn veel wegwerkzaamheden, zodat af en toe de weg rustig is en dan weer erg druk. Het zwaarste stuk is tot de Obertauern Felseralm, hierna vlakt de klim iets af en lukt het me beter de ligfiets in balans te houden. Aan mijn conditie ligt het niet, maar op de Santos klimt het aanzienlijk makkelijker dan op de ligfiets. Bovenop de pas bereiken we het skioord Obertauern. Bergaf blijkt de Wizard dan weer veel beter in zijn element, het afdalen gaat als een speer en ik voel me veel veiliger en stabieler dan op de Santos. Ik wilde de Wizard al bijna aan de wilgen hangen, maar elk nadeel heb dus z'n voordeel!
Na Mauterndorf verlaten we de hoofdweg en via kleine mooie weggetjes door het dal van de Südliche Taurach bereiken we de Waldcamping in Tamsweg (€26). Een kleine en rustig gelegen camping aan de rand van het dorp. De camping heeft een grote recreatiezaal waar we onze apparatuur kunnen opladen en ons 's avonds over het oorspronkelijke routeplan buigen. Die eerste zware Alpencol blijkt namelijk vies tegen te vallen en de geplande route via de Turacherhöhe naar Villach en verder door naar Slovenië over loodzware cols als de Mangart en Vrsic gaat 'm dus niet worden. We besluiten deze loop af te snijden en meteen richting het vlakkere Salzkammergut en Tsjechië te fietsen. Voor de volgende dag wordt een rustig dagje langs de Mur ingepland om de dag daarna de minstens even zware Sölkpas te kunnen bedwingen.
Het is vannacht behoorlijk afgekoeld, 4°c en 's ochtends hangt er mist boven de camping. We ontbijten lekker binnen in de verblijfsruimte van de camping. Internet is ook snel, kortom een prima camping. Voor vandaag doen we het rustig aan en volgen de Murtal Radweg vanuit Tamsweg oostwaarts. Een op papier vlakke rit maar ook de Murtal radweg blijkt verre van vlak, continu op en af met venijnige korte steile hellingen. Moet een paar keer de fiets duwen op de steilste klimmetjes die veelal onverhard zijn. We worden regelmatig ingehaald door senioren op e-bikes. Ook op de grindpaden scheuren ze omhoog en omlaag op hun ATB's. Een wat oudere vrouw kan het tempo van haar tochtgenoten niet volgen en gaat vlak voor mijn neus onderuit, gelukkig zonder erg. Ik vraag of het een beetje gaat maar krijg geen antwoord, erg vriendelijk zijn ze hier niet, ook wordt er niet of nauwelijks gegroet. Landschappelijk is het Murtal ook niet erg spectaculair, een bebost dal met een fietspad langs een spoorlijntje, de rivier de Mur volgend en af en toe een leuk dorpje. In Murau doen we wat boodschappen bij de Lidl en bij een volgend zijdal bij Katschberg verlaten we het Murtal en vinden bij Peterdorf camping Bella Austria waar we de tenten opzetten. We zijn er al vroeg, rond vier uur en het is nog zonnig en warm dus prima om een wasje te doen. Morgen verder noordwaarts over de 13 km lange Sölkpas (1788m).
's Ochtends is het nog bewolkt en de tenten vochtig van condens. Wel iets minder koud dan de vorige nacht. We verlaten de camping en halen brood en Kuchen in het volgende dorp bij een kleine supermarkt. De weg klimt geleidelijk tot Baierdorf waar de klim naar de Sölkpas begint. Meteen stijgt de weg fors met percentages van rond de 10%. Inmiddels weet ik mijn cadans te vinden op de ligfiets en hoef gelukkig niet af te stappen. Het is een smalle weg met veel vakantieverkeer, vooral veel motorfietsen. Halverwege vlakt het wat af maar het eind is weer superzwaar tot 15%. Ik fiets 3 km/u en door het vele verkeer ga ik het laatste stuk maar weer lopen, veel veiliger dan slingerend over de weg fietsen en het gaat even snel zo niet sneller. Op de pas lunchen we en we dalen af naar het dal van de Enns. Hier fraaie uitzichten over het Dachsteingebergte. Via de Ennstalradweg, die gelukkig niet zo vermoeiend op en af gaat als de Murtalradweg van gisteren, bereiken we om een uur of vijf de fraai gelegen camping “Im Dörfl anno 1873” bij Irdning (€28).
Zaterdag 04/09 Irdning-Sankt Wolfgang in Salzkammergut (83 km, 764 hm)
's Ochtends hangt er weer een dichte mist over de vallei, de omringende bergen zijn nog onzichtbaar. Pas als we rond een uur of negen op de fiets stappen breekt het zonnetje door en lost de mist geleidelijk op. De dag begint meteen na Untergrimming met een 4 km korte maar steile klim (7%, max 15%) het dal uit. Al gauw moet ik afstappen en lopend de berg op, ik ben het inmiddels gewend. Bovenop de klim fietsen we over een hoogvlakte. We volgen hier de Salzkammergut fietsroute (R19). Erg druk met fietsers, vooral weer veel E-bikes. Het landschap is erg indrukwekkend. We fietsen in de richting van Bad Mitterndorf, waar we een bakker opzoeken voor brood en Kuchen. Daarna richting Bad Aussee, de fietsroute volgt een riviertje maar nergens is het vlak, continu op en af over gravelwegen. Ik moet meerdere keren afstappen om de fiets duwend boven te krijgen, de Oostenrijkse hellingen zijn supersteil. Geen wonder dat iedereen hier op een e-bike fietst.
Na Bad Aussee gaat het bergaf via de Koppenpass tot de Halstattersee, een fraai gelegen bergmeer, heeft wel wat van een Noors fjord. We fietsen langs en zelfs een stukje boven het meer via een soort van vlonderpad. Na het meer verder noordwaarts tot Bad Ischl, een druk toeristisch plaatsje. Daarna westwaarts tot het volgende meer, de Wolfgangsee waar we op een zeer drukke (volgeboekte) camping de tenten opslaan tussen de campers. Morgen gaat de route verder door het fraaie Salzkammergut.
Zondag 5/9 Sankt Wolfgang – Seefeld (60 km, 419 hm)
Vandaag doen we het rustig aan, een rondje langs diverse meren van Salzkammergut. We fietsen naar het dorp Sankt Wolfgang, een paar km van de camping. Dit blijkt een zeer toeristisch plaatsje, erg druk. De weg houdt hier ook op, maar we kunnen wel een veerpontje naar de overkant nemen, fietsen mogen mee aan boord. De ferry kost meer dan verwacht, €23,60 voor 2 personen. Vooral het fietsticket (2x €7,50) blijkt erg duur. De boottocht is echter erg fraai, net een cruise, prachtige uitzichten op de omringende bergen. Aan de overkant in Gschwand blijken ook campings, die er veel rustiger gelegen en minder vol uitzien. Via St Gilgen en een kort klimmetje dalen we af naar een volgend meer, de Mondsee. Langs de zuidoever gaat de fietsroute door een lange verlichte Kienbergwand fietstunnel. Het volgende meer is de Attersee, wat minder spectaculair als de vorige meertjes maar ook erg toeristisch. Het is erg druk op de smalle weg langs het meer. Er loopt ook een fietsroute, de R2, maar die gaat meer het binnenland in via steile hellingen. Die laten we maar links liggen en volgen de drukke kustweg rechtsom de Attersee. Bij Seefeld zetten we de tenten op bij camping Grabner (€29), een rustiger en kleinere camping dan de vorige.
Vanochtend is het zoals gewoonlijk bewolkt en de bergen om de Attersee nog in nevelen gehuld. Als we om half negen vertrekken breekt de zon door en wordt het weer een stralende dag. We fietsen nog een km of vijf naar het zuiden langs de drukke weg rond de Attersee tot Weißenbach, waar we via de fietsroute R15 door het Weißenbachtal het meer verlaten richting de Traunsee. Het fietspad is een goed geplaveide gravelpad en stijgt niet al te veel. Af en toe fietsen we over de hoofdweg, die gelukkig niet te druk is. Pas bij het dal van de Traun wordt het echt druk op de N145, maar gelukkig loopt er een fietspad naast. Bij Ebensee bereiken we de Traunsee, erg fraai gelegen met hoge bergpieken rond het meer. Tot Traunkirchen is de route erg fraai, ondanks de zeer drukke kustweg. Af en toe duikt de hoofdweg een tunnel in en fietsen we over de oude weg langs de oever en is het er heerlijk rustig. We fietsen verder noordwaarts richting Gmunden, de heuvels vlakken af.
Gmunden is een toeristisch stadje met een heuse tramlijn, vermoedelijk de kortste tramlijn ter wereld. Na Gmunden fietsen we richting Vorchdorf over een niet al te drukke weg, we laten de Alpen nu achter ons. De weg gaat wat op en af. Bij Kirchham verlaten we de hoofdweg en pikken de R13 fietsroute Traunviertel Radweg op. Mooie kleine weggetjes door een glooiend landschap. Iets ten noorden van Pettenbach vinden we camping Almtal, mooi gelegen in een kasteeltuin. Erg prijzig (€34) maar je krijgt wel waar voor je geld. Een ruime plek met uitzicht op het kasteel, luxe sanitair en een stroomkast vlakbij de tent waar we al onze apparaten kunnen opladen.
Dinsdag 7/9 Pettenbach – Dreieggwald, Habruck (108 km, 1062 hm)
Via kleine landweggetjes verlaten we de kasteeltuincamping en proberen de fietsroute R13 op te pikken. In de verte zijn de Alpen nog mooi te zien. De R13 volgt het dal van de Krems stroomafwaarts, via Kremsmünster bereiken we het dal van de Traun, een wat bredere rivier. Dit stuk is veel saaier en voert langs de industriegebieden van Linz tot de Donau. We passeren de beoogde camping, maar het is nog te vroeg om te stoppen. We besluiten door te fietsen en ergens in een Gasthaus te overnachten, want campings zijn er niet meer ten noorden van Linz. We steken de Donau over bij een sluizencomplex en volgen nu de Eurovelo 7 fietsroute richting Tsjechië. Via Sankt Georgen en Katsdorf zoeken we een hotelletje, wat echter niet zo eenvoudig blijkt te zijn dan verwacht. In Gallneukirchen blijkt het gasthaus te zijn opgedoekt en hotel Waldheimat gesloten. Volgens Google is er ook een jeugdherberg bij Schloss Riedegg. Dit blijkt bovenop een steile rots te zijn. Na het steile weggetje zijn omhooggefietst / gelopen, blijken er alleen maar kantoren en dokterspraktijken te zitten. Volgens een oud-beheerder van de hostel die we toevallig treffen is de jeugdherberg enkele jaren geleden opgedoekt. Dan maar in een volgend dorp (Reichenau im Mühlkreis) 15 km verderop, proberen. Het is een stuk hoger gelegen maar de klim verloopt geleidelijk. Ook daar blijkt de plaatselijke Gasthaus dicht (Ruhetag) en eentje verderop is ook al opgedoekt. Het gebied ten noorden van Linz is dus duidelijk minder toeristisch dan Salzkammergut, daar zagen we in ieder dorp meerdere “Zimmer Frei” en Gasthaüser. Het is inmiddels al tegen zonsondergang en we hebben niets gevonden. Dan maar wild kamperen, hoewel dat verboden is in Oostenrijk. We slaan even buiten het dorp een zandweggetje naar een bos in, maar daar is het te steil en teveel wandelaars. Terug naar de hoofdweg en een stuk verder buiten de bebouwde kom bovenop het plateau een ander landweggetje ingeslagen. Achter een maïsveld tegen de bosrand vinden we een gemaaid stuk grasland, vlak en uit het zicht van de bebouwing, perfect om wild te kamperen! Net voor donker zetten we de tenten op en koken een eenvoudige maaltijd. Morgen verder zien of we niet betrapt worden door een boze boer...
Woensdag 8/9 Habruck – camping Štilec, Kamenný Újezd (69 km, 876 hm)
Vannacht was het heerlijk rustig in het Dreieggwald. Om een uur of acht hebben we alles ingepakt en verlaten de wildkampeerplek. Na 6 km fietsen we Bad Leonfelden binnen, een leuk plaatsje met wél een Gasthof (of deze gisteren open was of nog plaats had is een andere vraag). Daarna volgen we de Eurovelo 7 via steile onverharde gravelwegen tot de Europese waterscheiding (waar de beekjes aan de zuidkant richting Donau/Zwarte Zee stromen, en noordwaarts richting Moldau en Elbe naar de Noordzee). Iets verder bereiken we de Tsjechische grens. In Tsjechië verandert er in eerste instantie niet veel, de fietsroute is ook hier een ruig ATB pad met forse keien. Wel groeten de fietsers elkaar in tegenstelling tot Oostenrijk en is er veel minder autoverkeer op de weg. Na zo'n 10 km bereiken we een stadje van enige omvang, Vyšší Brod waar we Tsjechische Kronen kunnen pinnen. Daarna volgt een heel rustig asfaltweggetje, dat geleidelijk klimt door een bosrijke Ardennenachtige omgeving. Heel anders dan Oostenrijk. Dan volgen we een tijdje de secundaire weg langs de Moldau (Vlatva), die gelukkig niet al te druk is. Wel druk bezet zijn de vele campings, vol met kano kampeerders. Het is warm nazomerweer, ideaal voor een kanotochtje. Bij Větřní fietsen we door een armoedige industriegebied met veel Roma die in vervallen flatgebouwen wonen. Iets verder bereiken we Český Krumlov. De stad ligt in een lus van de rivier Moldau. De fraaie oude binnenstad met kasteel staat op de Werelderfgoedlijst van UNESCO en is erg toeristisch. We volgen weer de Eurovelo 7 die via een steil klimmetje de stad verlaat. Na wat op en af wegen fietsen we richting een camping bij Kamenny Ujezd. Om de camping te bereiken moeten met gevaar voor eigen leven nog wel een zeer drukke en smalle N-weg (39) oversteken. Hoewel het fietsen over deze weg niet verboden is, lijkt het me zeer onverstandig, levensgevaarlijk. Camping Štilec ligt aan een gelijknamig meertje ingeklemd tussen de 39 en de nog drukkere E55 richting České Budějovice en maakt een vervallen indruk. Maar schijn bedriegt, ondanks het lawaai van de autowegen blijkt het een prima camping, mooi gelegen aan een meertje, niet druk, erg goedkoop (€10) en met een gloednieuw sanitairgebouw doet het zeker niet onder qua voorzieningen vergeleken met de Oostenrijkse campings die 3x zo duur zijn.
Donderdag 09/09 Štilec – Koloděje nad Lužnicí (60 km, 481 hm)
Via een voetgangers/fietsbrug over de drukke E55 verlaten we camping Štilec en doen boodschappen bij een supermarkt in Kamenný Újezd. Vervolgens volgen we weer de Eurovelo 7 richting České Budějovice (Budweis). Onderweg stuit de EV7 op wegwerkzaamheden, we zien een verbodsbord over het hoofd, worden bijna gesandwiched tussen twee kieptrucks en stranden bij een enorme bouwput van een autoweg in aanleg. We moeten weer een stuk terug fietsen naar Boršov nad Vltavou om via Včelná weer terug op de EV7 te komen, een omweg van zo'n 6 km.
Uiteindelijk komen we op een prima fietspad langs de Moldau/Vltava die ons naar het fraaie oude centrum van České Budějovice voert. We verlaten de stad weer via de EV7 die over een vlak fietspad langs de rivier loopt. De omgeving wordt erg bosrijk en de route verkeersarm, weinig autoverkeer, af en toe fietsers of wandelaars. Soms wijkt de route wat van de rivier en volgen wat klimmetjes en afdalinkjes, een leuke afwisselende route. In Týn nad Vltavou doen we boodschappen bij een grote Lidl en zoeken een camping op even ten noorden van het stadje. Het wordt camping Prima, een prima klein campinkje in Koloděje nad Lužnicí, niet druk en met prima voorzieningen (€12). De campingbaas had ooit ook een fietstocht gemaakt van Gent naar Barcelona op een gewone fiets zonder versnellingen.
Vrijdag 10/9 Koloděje nad Lužnicí – Cholin (83 km, 1107 hm)
Vanaf de camping beginnen we meteen met een onverhard pad langs de Lužnice rivier. Een single track MTB route, niet echt de specialiteit van de Tovenaar, eerder iets voor Bergfietser. Daarna volgen rustige asfaltweggetjes door een glooiend landschap, een beetje te vergelijken met Zuid-Limburg. Veel appelbomen langs de weg vol met rode appeltjes. Het is zonnig en warm en we maken 's ochtends veel kilometers. In Bernartice doen we boodschappen bij de Top of Flop super. Verder erg veel boswegen, goed verhard en weinig verkeer. In Milesov is het tijd voor de lunch, in een parkje bij een vijver. We gaan op een bankje in de zon zitten om de was te kunnen drogen. Het is weer erg warm, de klim naar Krásná Hora is pittig. Daar weer wat voorraden ingeslagen bij een Top of Flop super. Er nadert onweer en even later moeten we schuilen. Al onze regenkleding is diep weggestopt in de tassen, hier hebben we helemaal geen rekening mee gehouden, want het is al sinds het vertrek uit Werfen 10 dagen geleden mooi weer geweest! Gelukkig blijven de buien beperkt tot wat druppels en kunnen we de laatste kilometers tot de camping Cholin aan de Moldau droog afleggen. De camping (260 CzK ~ €10) is behoorlijk groot en erg vol. Erg weinig sanitaire voorzieningen voor zo'n volle camping. We hebben weer douchemuntjes nodig en er is geen internet, kortom geen aanrader deze camping.
Zaterdag 11/9 Cholin – Praag (58 km, 586 hm fiets) 10 km (wandeling)
's Ochtends is het weer mistig. Via verkeersarme wegen beetje op en af tot Slapy, daarna afdalen tot de Moldau via een onverhard pad dat afdaalt via een mooie kloof. Daarna een stuk langs Moldau langs de linkeroever. De fietsroute gaat langs de rechteroever maar maakt nog een extra lus door de heuvels. Onderweg wanneer we pauzeren voor het maken van een foto zien we nog een groepje vakantiefietsers waarvan eentje op een ligfiets fietst. “Hé, een collega ligfietser” lijkt een van de fietsers naar ons te roepen. Vanwege wegwerkzaamheden kunnen we de makkelijkere route via de linkeroever niet vervolgen, dus zijn we genoodzaakt de fietsroute aan de overkant te nemen die weer een extra lus heuvelop maakt. De route gaat over een zwaar onverhard en steil mtb pad vol muggen. Zelfs Luddo moet hier van de fiets en lopend naar boven. Via een asfaltweg dalen we weer af tot de Moldau. Het zwaarste stuk zit erop, vanaf hier is het alleen maar vlak langs de rivier over een breed fietspad naar Praag cruisen. We boeken tijdens een pauze alvast een hotelletje in het centrum, hotel Adler.
Wanneer we in Praag aankomen begint het licht te regenen. Het hotel is nog maar een paar km fietsen en al gauw is het weer droog. Het hotel is snel gevonden, we fietsen zo de lobby binnen. De fietsen kunnen in een berghok worden gestald. Kamer is niet al te groot maar voldoet. 's Avonds maken we voor het eten nog een rondje door de binnenstad. We eten een traditionele Boheemse schotel in restaurant U Matějíčků vlakbij het hotel Adler. Luddo besteld eend met een soort knödel, ik een enorm stuk varkenspoot. Smaakt een beetje naar babi pangang. Na de maaltijd weer terug naar het hotel.
Na een goede nachtrust en uitgebreid ontbijtbuffet gaan we weer de binnenstad in. Eerst nog even langs wat highlights die we gisterenavond hadden gemist. Allereerst Kafka's Head, vlakbij hotel Adler. Dit is een grappig kunstwerk door David Cerny, een kop die door moet gaan voor Franz Kafka en is opgebouwd uit verschillende lagen die allemaal onafhankelijk avn elkaar regelmatig ronddraaien. Daarna naar het Wenscesclausplein. Met een lengte van 750 meter behoort het Wenceslausplein tot de grootste in Europa. Op dit plein vond in 1989 de Fluwelen Revolutie plaats, wat het einde betekende van het communistische tijdperk.
Aan het eind van dit plein, meer een brede boulevard, ligt het Nationaal Museum. Die was vandaag gratis toegankelijk dus even naar binnen. De tentoonstellingen waren niet erg interessant, maar het gebouw zelf wel fraai van binnen.
Via het Centraal Station terug naar het centrale plein van de Oude Stad, waar we de Astronomische Uurwerk gisteren over het hoofd hadden gezien. Helaas te laat voor de parade van Apostellen die ieder heel uur voorbij trekt. Daarna over de Manes brug (Mánesův most) die ten noorden van de Karelsbrug ligt over de Moldau waar we een mooi uitzicht hebben over de stad. We zijn op weg naar de heuvel waarop de Petřín toren met observatieplatform is. Het is inmiddels 12 uur dus nog even Skypen met thuisfront via een open wifipunt. Helaas is er teveel verkeer en valt de wifi weer weg. Op de helling lunchen we in het zonnetje met mooi uitzicht over Praag. Als we verder omhoog lopen begint het te regenen. We schuilen een tijdje onder een boom en wandelen na de bui verder omhoog tot de top. Bij de Petřín-uitkijktoren is het gelukkig weer droog. Een kaartje kost 150 Czk pp (€6). Mondkapje is verplicht en heel erg druk, 2m afstand kan hier niet gegarandeerd worden. Via een lange wenteltrap bereiken we een hoogte van 60m met mooi uitzicht over de stad. Daarna dalen we weer af en begint het weer te druppelen. Via het Dancing House (niet erg interessant, van de bekende architect Frank Gehry, oa bekend van het Guggenheim museum in Bilbao) nog even naar de Billa supermarkt in de shoppingmall en dan weer terug naar het hotel.
Na een uitgebreid ontbijtbuffet verlaten we hotel Adler om iets voor negen, fietsen dwars door het centrum van Praag en over het Plein van de Oude Stad. Het verkeer is opvallend rustig, vrij snel bereiken we het vrijliggende fietspad langs de Moldau en verlaten we de stad. Na 18 km veranderd het brede snelweg fietspad tot een karrespoor, een ATB pad met grove keien vlak langs de rivier. Een Eurovelo route onwaardig. Gelukkig is het onkruid pas gesnoeid en niet al te modderig anders was het onbegaanbaar. Er zijn hier ooit wereldfietsers in het water beland (een ligfietser NB!). In Kralupy doen we wat inkopen bij de Penny supermarkt en verlaten na een tijdje de rivier. De EV7 route gaat nu over verkeersarme vlakke landbouwwegen en we maken heel wat kilometers. Na Mělník verlaten we de EV7 route en trekken weer de heuvels in. Via onverharde paden bereiken we Želízy. Hier wandelen we een paar honderd meter naar boven om de Čertovy hlavy (Devil's Heads) te bewonderen. De Čertovy hlavy zijn 9 meter hoge rotssculpturen gemaakt door Václav Levý in 1841-1846. Na de lunch fietsen we door het Kokorin natuurpark langs fietsroute 010, een erg leuke route over verkeersarme asfaltwegen door een Ardennenachtig landschap. De rotskloven lijken op Klein Zwisterland in Luxemburg. De afdaling bij het kasteel van Kokořín met veel haarspeldbochten is ook erg fraai, tot nog toe de mooiste route van wat we van Tsjechië hebben gezien. Na wat op en af bereiken we de camping Nedamov in Dubá. De camping ziet er goed verzorgd uit maar oogt verlaten, geen tentjes of caravans, alleen wat huurders van de vakantiehuisjes. Geen beheerder te bekennen. Er staat wel een telefoonnummer bij de receptie dus die maar gebeld. De beheerder heeft geen tijd en komt pas morgenochtend maar het is ok om de tenten op te zetten. Douches zijn wel open maar werken alleen met muntjes en die hebben we niet. De opvouwbare water jerrycan biedt uitkomst: gevuld met warm water uit het keukentje maken we een geïmproviseerde douche, dit werkt prima! In het keukentje dat is voorzien van gasfornuis, magnetron ijskast en waterkokers koken we de maaltijd, pasta met tonijnsalade en kipkerry saus. Morgen wordt ook nog goed weer voorspeld, daarna veel regen. We proberen dan ergens in Duitsland te geraken en dan woensdag een trein te pakken tot Göttingen.
's Ochtends nog geen beheerder te zien, we laten het geld maar achter bij de schoonmaakster, die alleen Tsjechisch spreekt. Via rustige bosweggetjes fietsen we naar Holany en dan verder over drukkere wegen naar Česká Lípa, een wat grotere stad waar we een supermarkt opzoeken om proviand in te slaan. Vanuit Česká Lípa loopt een geasfalteerd fietspad over een oud spoorwegtracé naar het hoger gelegen Kamenický Šenov, het Varhany (Orgel) fietspad. Orgel vanwege de orgelpijp basaltrotsformatie Panská skála. Er is ook een 5 km kortere maar steilere weg naar Kamenický Šenov, maar we kiezen voor het spoorweg tracé die om de berg heengaat en veel minder steil is. De fraaie 30 meter hoge basaltformatie Panská skála bestaat uit duizenden veelhoekige basaltzuilen van soms 12 meter lang, met een doorsnede van 20 tot 40 cm. De zuilen zijn vermoedelijk ontstaan in het Tertiair door vulkanische erupties. Bij de rotsen veel andere fietsers, oa twee driewiel ligfietsen met hulpmotor. Een lange afdaling langs allerlei dorpen voert ons naar een mooie toeristische streek met veel rotsformaties, hotels en campings. Deze regio met veel zandsteenrotsformaties is een voortzetting van de Sächsische Schweiz, het Nationale park Boheems Zwitserland. We fietsen vlak onderlangs de Pravčická brána (Prebischtor), de grootste natuurlijke zandsteenbrug van Europa. Deze is helaas niet vanaf de weg te zien, alleen bereikbaar via een steil en zeer druk bevolkt voetpad. We dalen verder af tot Hřensko aan de Labe (Elbe), een tourist trap met talloze kraampjes vlakbij de Duitse grens. We fietsen de (onbewaakte) grens over en fietsen tot Bad Schandau langs de rechteroever van de Elbe. Daar houdt de Radweg op en via de brug fietsen we tot Königstein langs de linkeroever. De campings hier zien er overvol uit en liggen pal naast het spoor. Niet aantrekkelijk, dus we nemen het pontje naar Halbestadt, waar Ferdinands Homestay hostel met kampeerveldje ligt aan het eind van een doodlopende weg. Erg rustig (al hoor je hier ook de spoorlijn) maar wel 2x zo duur als in Tsjechië (€24). Internet is er niet en mobiel ook slecht bereikbaar en jawel, mondkapjes zijn binnen verplicht. Dat waren we niet meer gewend in Tsjechië, waar het alleen in de winkels verplicht is.
's Ochtends op de gewone tijd (9 uur) weer op fietse, terug naar het veerpontje. Deze gaat continu heen en weer (voor €5) dus geen lange wachttijd. Het is nog mooi weer en we hebben nog even de tijd dus we stappen nog niet direct op de trein in Königstein maar fietsen nog een halte verder naar Kurort Rathen waar we op de trein naar Dresden stappen met een Quer-Durchs-Landticket (€60 voor 2p en 2 fietsen). We proberen met 'Nur Nahverkehr' zover mogelijk door Duitsland te reizen via Leipzig, Magdeburg, Braunschweig, Herford tot Hengelo. Als alles meezit zitten we rond half elf 's avonds in Hengelo.
Alle treinen in Duitsland stipt op tijd deze keer. Alleen in Leipzig een wat krappe overstaptijd maar dat is gelukkig een kopstation dus alle perrons zijn te bereiken zonder liften. In Braunschweig wordt het station verbouwd en doet de lift het niet maar daar hebben we ruim 40 minuten om over te stappen. In Herford slechts 7 minuten wat erg krap is maar ook dat ging goed. De trein is vrijwel leeg als we in Henglo rond half tien aankomen. Vanwege een defecte trein bij Rijssen rijdt de intercity naar Deventer niet en moeten we omreizen via Zwolle. Na diverse sein- en wisselstoringen missen we ook nog een aansluitende trein in Zwolle en zijn pas na middernacht thuis.
