L heeft sinds kort een nieuwe Cannondale Touring die uitgetest moet worden. Als testgebied lijkt het oosten van Duitsland een mooie lokatie, bereikbaar per trein en met een krachtig hogedrukgebied boven West Europa lijken de weersvooruitzichten prima.
Na 9 uur stappen we op de trein naar Oldenzaal. Helaas is de stoptrein naar Bad Bentheim opgeheven, dus leggen we dit traject af met de fiets. De fietsroute door lommerijke lanen van het Kalheupinkpark vol bloeiende rhododendrons is aardig geaccidenteerd. In het park stuiten we op een afgesloten hek. Vreemd, want de fietsroute zou over dit afgesloten pad moeten lopen. Na een omweggetje bereiken we De Lutte en volgen we de hoofdweg via Gildehaus, een saai stuk maar het schiet wel op want we willen de trein van 12 uur nog halen. Al snel blijkt dat dat niet lukt dus hebben we nog wat tijd om langs de burcht van Bentheim te fietsen, bereikbaar via een lastig steil kasseienweggetje. Daarna dalen we af naar het station en nemen de boemel richting Bielefeld; in Herford volgt een korte overstap op de trein naar Brunswijk. Het perron ligt aan de andere kant dus via de trap en lift kunnen we nog net op tijd de krappe overstap halen. Het stuk naar Braunschweig is lang en saai. Vlakbij het eindpunt lopen we vertraging op dus moeten we ruim een uur wachten op de volgende trein richting Bad Herzberg. Dit traject is wat leuker en loopt langs de rand van de Harz. We komen dus nog een uurtje later aan in Osterode am Harz, rond een uur of acht ‘s avonds. Na een ritje door het aardige centrum met vakwerkhuisjes fietsen we naar de campingplatz Eulenberg (€20) die vanwege het lange Hemelvaartsweekend druk bezet is.
Vanaf de camping volgen we de B498 die niet zo druk is. Daarna fietsen we over de Sösetalsperre naar de fietsroute die half verhard is. De Harzhochstrasse is wat drukker, veel motorverkeer en een lastige klim vanaf de Sösestausee tot de Sonnenberg (8km à 6% gemiddeld). Bij Königskrug missen we een afslag van de fietsroute en belanden op de B4 rondweg rond Braunlage. Verder over deze autoweg te fietsen lijkt ons niet zo aantrekkelijk. Gelukkig zien we vanaf een parkeerplaatsje een pad dat via het talud richting de brug loopt waarover de fietsroute loopt. Het steile pad is echter overwoekerd met braamstruiken, met hangen en wurgen bereiken we uiteindelijk de brug. Vanaf het fietspad dalen we af naar Braunlage, waar we wat inkopen doen bij de Penny’s en in een parkje lunchen. Vanaf Braunlage is het laatste stukje tot de camping bij Schierke niet al te zwaar, alleen vanaf Elend volgt nog een klein klimmetje tot de camping (2 km à 7%). Op de uitstekende camping Am Schierker Stern (€23) slaan we de tenten op. Na een korte rustpauze fietsen we rond half vier zonder bepakking naar de top van de Brocken, een klim van zo'n 10 km à 6% en met een hoogte van 1142 m de hoogste berg van Noord-Duitsland. Na het dorp Schierke is de weg afgesloten voor autoverkeer, veel wandelaars en fietsers op de weg en af en toe een paardentrammetje. De klim is erg onregelmatig, we doen er ongeveer anderhalf uur over. Op de top maken we wat foto’s en na een snelle afdaling maken we nog een wifi-stop bij de touristinfo in Schierke. ‘s Avonds maken we nog een wandeling naar het dorp. Via een steil pad dalen we af naar de Mühlenweg in het Elendstal en via het dorp lopen we weer terug naar de camping.
Vanaf de camping volgen we een lange afdaling via Elbingerode tot het dal van de Bode en het de Rappbodetalsperre. Over het stuwmeer loopt een van 's werelds langste hangbruggen met tokkelbaan, de Gigaswing, die veel bekijks trekt. Na het stuwmeer klimmen we geleidelijk langs het Bodetal tot de Rosstrappe, een uitzichtspunt over de canyon van de Bode rivier. Hier maken we een korte wandeling langs de kloof. Aan de overkant ligt de Hexenstieg. Daarna volgt een korte afdaling tot Thale waar we al rond 12 uur op de Klostercamping aankomen. Na de tenten opgezet te hebben fietsen we over een onverhard pad naar de Teufelsmauer, een fraaie rotsformatie even buiten het stadje. Daarna richting Quedlinburg. Voor een stadje van slechts 25.000 inwoners heeft het een opvallend groot en fraai historisch centrum met veel vakwerkhuisjes.
Terug op de camping vernemen we dat Tom Dumoulin de Giro heeft gewonnen, tot grote vreugde van de vele NL campinggasten. Op de camping ook twee dames die per fiets de R1 volgen van Nederland naar Berlijn. ’s Avonds verkennen we Thale te voet. Het centrum stelt niet veel voor, we komen veel heksen en sprookjesfiguren tegen en vieren we de Giro overwinning van Tom in een restaurant met een goed glas wijn en een lekker vers forelletje. Eentje krijgen voor de helft van de prijs met het couponboekje dat we op de camping hebben gekregen.
Vanuit Thale volgen we de R1 die gemarkeerd is met fietsende heksjes. Het is warm en heet, alhoewel het in de vroege ochtend nog geregend heeft wordt het weer +30c. De route gaat op en af soms over binnenweggetjes soms langs drukkere wegen over de uitlopers van het Harzgebergte. Na Lutherstadt-Eisenberg wordt het wat vlakker en hebben we de Harz achter ons gelaten. Veel dagbouwwinning van bruinkool en lange saaie wegen, maar gelukkig zo af en toe ook wat leukere weggetjes door glooiende koolzaadvelden. Bevangen door de hitte bereiken we na zo’n 100km de camping aan de Geiseltalsee bij Mücheln. Het meer en recreatiegebied bevindt zich in een voormalige bruinkoolgroeve. De camping ziet er in eerste instantie dicht en troosteloos uit met al die bouwketen, maar gelukkig is die open en blijkt een prima camping voor slechts 5€ pp met relatief weinig muggen.
Via een mooi geasfalteerd en meanderend fietspad door het recreatiegebied verlaten we de camping. Het is nu zwaar bewolkt met af en toe een drupje regen en we hebben wind mee. Het is gelukkig ook wat afgekoeld en in de ochtend hebben we al een heel stuk afgelegd. In Weissenfels, een wat grotere stad, begint het wat harder te regenen en schuilen we onder een afdakje in het centrum. Na de stad fietsen dwars door Tagebau Profen, een enorme dagbouwmijn. Het weer klaart hierna op en het wordt weer warm. Na Altenburg, een grote stad met fraai centrum fietsen we over landweggetjes en fietspaden verder richting Chemnitz. Het laatste stuk gaat over een mooi fietspad door het Rabensteiner wald, vnl. afdalend. Rond zessen bereiken we de campingplatz Oberrabenstein in Rabenstein en zetten de tenten op net voordat de buien vallen.
Via fietspaden bereiken we al snel het centrum van Chemnitz, het voormalige Karl-Marx-Stadt. Het centrum dat in 1945 zwaar werd beschadigd, heeft wat weg van de Lijnbaan in Rotterdam, weinig historische gebouwen, veel flats. Na een fotostop bij het monumentale Karl Marx standbeeld verlaten we de stad richting Erzgebergte en de Tsjechische grens. Mooie fietsweggetjes en daarna wat drukkere wegen door het rivierdal van de Flöha. De omgeving is bosrijk, Ardennenachtig. Het weer is nu mooi, niet te warm, zonnig en wind mee. De geplande camping bij Altenberg blijkt te ver, dus gaan we bij Cämmerswalde op zoek naar camping Ölmühle, maar die blijkt niet meer te bestaan. Even verderop, na 85 km vinden we het kleine Erzgebirgscamp in Neuclausnitz. Een klein leuk campinkje (€19) met mooi kampeerveldje aan een vijver, prima voorzieningen, zelfs wifi. Van de vriendelijke beheerder krijgen we nog wat toeristische info, oa een mooie overzichtskaart “Radregion Erzgebirge” schaal 1:175.000 met alle fietsroutes in de grensstreek. “Een GPS is handig, maar je mist het overzicht” zo luidt zijn deskundig commentaar.
Via route 23 fietsen we Tsjechië binnen. Mooie fietspaden en verkeersarme weggetjes met veel bewegwijzerde fietsroutes door een wintersportgebied. Het lijkt hier veel rustiger dan Duitsland, veel minder autoverkeer, veel fietsers (die itt tot de Duitsers elkaar groeten) en veel fotostops. Via de zandsteenrotsen van Tisá (Tiske Stěny) dalen we over een lange afdaling af tot Děčín aan de Labe (Elbe). Via het Elberadweg met fraaie rotsen fietsen we weer Duitsland binnen. Even voorbij Bad Schandau fietsen we langs de tramrails over de Kirnitztalstrasse en kamperen we op de camping Ostrauer Mühle. Een vrij prijzige (€25) en druk bezette camping met norse receptioniste. Ondanks de hoge prijs zijn douches niet gratis, je moet ze à 50 eurocent oploaden mbv een chipkaart. Kan je maar liefst 3 minuten douchen, tel uit je winst.
Van de camping fietsen we verder omhoog over de Kirnitztalstrasse langs en over het tramlijntje tot we bij de afslag naar de Kuhstall komen. Hier fietsen we omhoog over een steil bospad tot de Kuhstall, een natuurlijke poort in de Elbesandsteinrots waar we doorheen kunnen fietsen. We stallen de fietsen echter in het bos achter het café want we zien dat er nog een aantal leuke wandelpaden lopen. Via de Himmelsleiter klimmen we door een nauwe rotsspleet verder omhoog tot een fraai uitzichtspunt over de rotsen, het voormalige Burg Wildenstein. Ook leuk is een nauwe doorgang waar je via stalen traptreden in hoger gelegen een rotskamer, de zgn. Schneiderloch kunt klimmen. Na deze fraaie wandeling zoeken we de fietsen weer op en dalen we weer af naar het Kirnitztal en vervolgen de route tot Sebnitz. Vervolgens over drukkere wegen tot Hohnstein. Via haarspeldbochten af dalend naar het dal van de Polenz en daarna weer steil omhoog fietsen we naar de Bastei waar we de fietsen weer stallen en een wandeling maken langs de fraaie rotsformaties met fraai uitzicht op de Elbe. Alleen bij de Felsenburg Neurathen moet je toegang betalen, de 2 euro entree komt goed van pas om alle muntjes te besteden, dat fietst weer wat lichter. Hierna dalen we af naar Pirna waar we willen inchecken op de Waldcamping. Na lang in de rij te hebben gestaan bij de receptie bleek de camping volledig volgeboekt te zijn vanwege Pinksteren. :( Dus maar op zoek naar een camping in de buurt. Volgens de Openfietsmap zit er een 4 km verder aan de Elbe in een buitenwijk van Dresden. We dalen af en nemen een pontje bij Birkwitz naar de overzijde en fietsen langs de Elberadweg tot camping Wostra die gelukkig nog wel plaats heeft. Dit blijkt zelfs een uitstekende camping te zijn met alle voorzieningen, gratis wifi en een grote verblijfsruimte met keuken, wasmachine, tv en zelfs kluisjes om de mobiele apparaten op te laden. Het stadsplattegrond wat we bij de receptie krijgen is van Openstreetmap. Morgen besluiten we of nog hier een dag blijven of verder te trekken, de weersvooruitzichten lijken gunstig tot morgenavond.
Za 3/6 Dresden-Königstein-trein tot Helmstedt, Niedersachsen 27km, 165 hm
Nadat een mierenkolonie mijn Hexpeak in bezit heeft genomen en de weersvooruitzichten toch niet zo gunstig waren als gedacht (zondag regen voorspeld) besluiten we richting Königstein te fietsen en vroeg in de middag al de trein te pakken om de hele lange treinreis terug naar huis in te korten. Het perron ri. Dresden ligt aan de Elbekant en heeft een lift waar slechts één fiets in past. L’s nieuwe Cannondale is wat langer en past alleen rechtop. Het fietspad langs de Elbe is heel druk met fietsers dus we vrezen overvolle treinen met fietsers. Dit blijkt erg mee te vallen, de trein naar Dresden is gelukkig leeg. Daar stappen we over op de trein naar Leipzig die wel wat drukker is. In Leipzig volgt weer een boemel tot Magdeburg. Volgens de conducteur mogen de fietsen gratis in alle stoptreinen icm het Sachsen/Sachsen-Anhalt/Thüringen ticket (€30 voor 2 personen) dus het fietskaartje a € 5,50 pp was eigenlijk overbodig. Echter niet tot Helmstedt, dat weer in Niedersachsen ligt. Of we met het Sachsen ticket tot deze stad mogen reizen is niet geheel duidelijk, de conductrice doet gelukkig niet moeilijk als we in Helmstedt arriveren. Het stadje maakt weinig indruk en ook de plaatselijke Camping Waldwinkel (€13) blijkt geen aanrader, sanitair vervallen, wc’s smerig maar de douches zijn gratis en wel in orde. De tenten staan op een apart grasveldje naast het hotel/restaurant.
Zo 4/6 treinreis Helmstedt-Bad Bentheim (trein) – Oldenzaal 28 km 121 hm (Niedersachsenticket, €27 / 2p)
’s Ochtends langdurige tijd regen. Uiteindelijk toch maar alles nat ingepakt en in de motregen fietsen we naar het station. De treinreis verloopt verder voorspoedig via Braunschweig, Herford naar Bad Bentheim. De lift blijkt nog niet af te zijn dus weer trap op/af naar de uitgang. Dan per fiets via fietsroutes naar Oldenzaal. Een mooiere route dan de saaie drukke weg via Gildehaus. Het hek dat vorige week nog gesloten was, stond nu open en we kunnen nu wél door het parkje verder fietsen. In Oldenzaal weer verder per trein naar huis.
