Maandag 2 juli, 90 km Å-Reine-Ramberg-Nussfjord-Nappstraumen
tunnel-Utakleiv
Op de camping in Å hebben zich intussen veel fietstoeristen verzameld.
Ook de Zwitserse fietser Mats is inmiddels
gearriveerd. Hij blijkt ongeveer hetzelfde
traject te hebben gefietst en is één dag eerder
in Bodø aangekomen.
Å
Omgeving Å - Reine -
Nussjord
Na op zondag van een rustdag te hebben genoten,
verlaat ik het pittoreske vissersplaatsje en trek
noordwaarts over de fraaie E10. Ondanks de
dreigende bewolking blijft het droog en valt er
veel van de omgeving te genieten. De Lofoten
hebben wat weg van het hooggebergte, met dit
verschil dat de wegen vrijwel op zeeniveau
blijven waardoor je nauwelijks hoeft te klimmen.
De lastigste obstakels zijn de indrukwekkende
bruggen (soms wel 10% steil) en de Nappstraumen
tunnel, een tunnel onder de zeespiegel die de
eilanden Flakstadøya en Vestvågøya verbindt.
In Utakleiv vind ik een primitief
kampeerterreintje aan een fraai gelegen, verlaten
zandstrand. Helaas valt er vanwege het bewolkte
weer niet van de middernachtzon te genieten.
Strand van Utakleiv
Dinsdag 3 juli, 85 km
Utakleiv-Leknes-Stamsund-Lyngvær
De volgende ochtend wordt mijn
tent geteisterd door regenbuien en windstoten. De
tent klapt door de rukwinden regelmatig in elkaar,
waardoor ik mijn spullen inpak om een evacuatie
voor te bereiden. Gelukkig gaat de storm in de
loop van de ochtend liggen en kom ik met de
schrik vrij. Via Leknes volg ik met een forse
wind in de rug via Stamsund een zeer fraaie
kustroute. Het weer is intussen opgeklaard zodat
nog meer van het indrukwekkende landschap valt te
genieten. Ondanks het ontbreken van bossen is de
plantengroei hier opvallend weelderig, iets wat
je niet snel verwacht in deze noordelijke streken.
Onderweg kom ik telkens weer het groepje
fietsende meiden tegen die ook op Å kampeerden.
Enkele kilometers voorbij de indrukwekkende
Grimsøystraumbrug stop ik bij een fraai gelegen
en goed uitgeruste camping. Erg aangenaam op
dergelijke campings is een keuken annex
verblijfsruimte, waar je uit de gure wind kunt
koken en eten. Op de camping ontmoet ik een ander
stel fietsers die ook vanuit Å zijn vertrokken.
Ook kom ik de ANWB controleurs weer tegen die ik
in Nesna ben tegengekomen. Ongetwijfeld zal deze
uitstekende camping goed door de beoordeling
komen.
Brug over Grimsøystraumen
Woensdag 4 juli, 77 km
Lyngvær-Henningsvær-Svolvær-Laukvik
Het begint een beetje eentonig te worden, maar
ook de weg naar Henningsvær, het Venetië van de
Lofoten, is weer bijzonder fraai. Na een kort
bezoek aan dit fraaie vissersplaatsje kom ik bij
de plaatselijke Coop supermarkt in Svolvær weer
het fietsende stel van de Lyngvær camping tegen.
Halverwege het fraaie Austnestfjord verlaat ik de
E10 en met het oog op de middernachtzon zoek in
Laukvik een camping op aan de westkust. Helaas is
het 's nachts is bewolkt en regenachtig, zodat ik
nog steeds geen middernachtzon heb kunnen
bewonderen. Sinds mijn vertrek vanuit Denemarken
is het met uitzondering van de tunnels, ook 's
nachts niet meer donker, iets waar je al snel aan
went.
Lyngvær - Henningsvær
Svolvær -Austnestfjord
Donderdag 5 juli, 79 km
Laukvik-Fiskebøl-Melbu-Stokmarknes-Sortland
De weg van Laukvik naar Fiskebøl blijkt
onverhard maar goed te berijden gravel. Helaas
niet voor lang, want al gauw komt een enorme
machine me tegemoet die bezig is het wegdek om te
ploegen. Het wegdek verandert hierdoor in een
vieze bruingrijze modder, waar ik me met grote
moeite doorheen worstel. Gelukkig wordt het
wegdek door het autoverkeer gaandeweg wat beter
berijdbaar. Na 2 uur ploeteren over de 25
kilometer kom ik precies op tijd in het
regenachtige Fiskebøl aan voor de ferry naar
Melbu. Bij de veerpont ontmoet ik het fietsende
stel van Lyngvær weer. Zij hebben de E10
gefietst in stromende regen, terwijl ik over een
weliswaar slechtere weg langs de westkust, het
gelukkig grotendeels droog heb kunnen houden.
Melbu is gelegen op het eiland Hadsel, behorende
tot de eilandengroep Vesterålen. Mede door het
grijze weer lijken de Vesterålen minder
indrukwekkend dan de Lofoten. Over een saaie weg
langs het Hadselfjord fietsen we gezamenlijk naar
Stokmarknes, waar het stel een camping opzoekt.
Via de saaie en drukke E10 fiets ik verder tot
Sortland, waar ik de Zwitser Mats voor de derde
keer tegenkom. Hij blijkt te kampen met een
kapotte velg en moet een aantal dagen wachten op
een nieuwe, voordat hij verder kan op weg naar de
Noordkaap.
Vrijdag 6 juli, 98 km
Sortland-Sigerfjord-Kaljord (ferry)-Hanøy-Fiskebøl-Vatterfjord
Ik besluit niet verder naar het noorden te
fietsen en terug te keren richting Svolvær via
route 822 over het eiland Hinnøya. Omdat het
veerpontje naar Austvagøya pas laat in de middag
vertrekt heb ik nog even de tijd om in het
winkelcentrum van Sortland rond te kijken. De weg
langs het Sigerfjord is een stuk rustiger en veel
fraaier dan de E10 aan de overzijde. Bovendien is
de wind nu gedraaid naar het oosten en heeft de
bewolking plaatsgemaakt voor mooi zonnig weer.
Met de wind weer in de rug bereik ik al vroeg
Kaljord, waar ik nog een tijdje moet wachten op
het vertrek van de veerboot. De overtocht naar
het woeste Austvagøya is wederom bijzonder fraai.
De brede, splinternieuwe snelweg naar Fiskebøl
staat niet op mijn kaart aangegeven en vormt
onderdeel van een geplande veerpontvrije
verkeersader tussen de Lofoten en het vasteland.
Omdat deze verbinding nog in aanleg is, is het
erg rustig op de weg. Vlak vóór Fiskebøl
bevindt zich een tunnel die onverwacht lang en
snel daalt. Halverwege de tunnel beland ik onder
de zeebodem om vervolgens in enkele moeizame
kilometers terug naar zeeniveau te klimmen. Door
het fraaie weer ziet de omgeving van het
Austnesfjord er totaal anders uit dan een aantal
dagen geleden. Een tiental kilometers voor
Svolvær kampeer ik op een klein
kampeerterreintje aan het Vatterfjord.
Grimsøystraumen
Zaterdag 7 juli,
106 km
Svolvær-Borge-Leknes-Flakstad
Ter afwisseling volg ik op de terugweg op het
eiland Vestvågøya de E10 i.p.v. de zuidelijke
kustweg 815. De route is echter veel minder
spectaculair. Na het passeren van de Nappstraumen
tunnel kampeer ik op een aardige, drukbezette
camping aan het strand van Flakstad op het
gelijknamige eiland. 's Nachts is het helder,
zodat ik volop kan genieten van de middernachtzon.
Zondag 8 juli, 70 km
Flakstad-Ramberg-Fredvang-Selfjorden-Fredvang-Reine-Sørvågen-Å
Via een aantal steile bruggen over een
azuurblauw fjord bereik ik Fredvang op het eiland
Moskenes voor een ritje over een doodlopend
gravelweggetje langs het Selfjord. Dankzij het
fraaie zonnige weer wordt het een spectaculaire
rit langs uitbundige bloeiende oevers van het
fjord met de grillige spitse bergpieken van
Moskenes op de achtergrond.
Ook de terugweg via het idyllisch gelegen
Reine naar de camping in Å is wederom een waar
genoegen.
Reine
Maandag 9 juli
Å-Moskenes-ferry-Bodø-Trondheim (trein)-Oslo
(dinsdag)
De fietstocht zit er feitelijk op. Na geruime
tijd wachten in het zonnige Moskenes vertrekt de
veerboot naar Bodø met enige vertraging. Bij
aankomst in de namiddag regent het, prima weer om
meteen maar met de eerstvolgende trein naar Oslo
te vertrekken. Ruim bemeten slaapstoelen in een
vrij lege coupé. De fiets kan probleemloos mee
in de bagagewagon. Het eerste deel van de
treinreis voert langs een fraai onherbergzaam
traject over de Saltfjellet parallel aan de E6.
Als het landschap wat saaier begint te worden
probeer ik de slaap te vatten. De volgende
ochtend in een regenachtig Trondheim een overstap
op de trein naar Oslo. Geen problemen met het
vervoer van de ligfiets, die weer in de
bagagewagon mee kan (zelf laden en lossen). Bij
aankomst rond 15u is het in Oslo het zonnig en
warm. Bij de Stena Line terminal is het een
drukte van belang. Wanneer ik na lang wachten bij
de kassa een kaartje probeer te bemachtigen
blijkt de nachtboot naar Frederikshavn,
Denemarken al voor enkele dagen te zijn
volgeboekt. Aangezien een hut verplicht is, is er
zelfs voor een fietser geen plek mee vrij. Dan
maar bij de veel duurdere concurrent Color Line
proberen. Enkele kilometers verderop in de haven
vind ik de vrijwel lege terminal, waar ik nog wel
een kaartje voor de nachtboot naar Hirthals kan
kopen. Zoals verwacht tweemaal zo duur en dan ook
nog eens zonder hut.
Woensdag 11 juli, 98 km
Hirthals-Hjørring-Tårs-Hjallerup-Ålborg
Aankomst vroeg in de ochtend in het Deense
Hirthals. Op het station blijkt er geen directe
trein naar Nederland te zijn met de mogelijkheid
om de fiets mee te nemen. Een alternatief is de
fietsbus, maar ook die blijkt volgeboekt. Moe van
het reizen per trein en boot besluit ik in
Denemarken nog een stukje naar het zuiden te
trappen tot Ålborg, waar ik nog een
overnachtingsadres van een gastvrije ligfietser
heb. Mijn route stippel ik uit aan de hand van de
lokale fietsroutes. De provincie Noord-Jutland
geeft gedetailleerde brochures uit van de lokale
fietsroutes, gratis te verkrijgen bij bibliotheek
of VVV. De ligfietser blijkt helaas op
fietsvakantie, zodat ik de plaatselijke camping
maar opzoek.
De volgende dag regent het pijpestelen,
waardoor ik maar meteen besluit op een trein naar
Hamburg en vervolgens Leer te stappen. Het
opzetten van de tent in het nachtelijk duister is
na een maand lang continu bij daglicht te hebben
gekampeerd een zeer vreemde gewaarwording. In
alle vroegte verlaat ik de volgende ochtend de
niet al te frisse camping, om even na twaalven te
arriveren op bekend Drents terrein.
|