|
Zaterdag 15 mei, Panguitch-Bryce canyon (49
km)
Gelukkig voor mij staat er de volgende dag een
korte en niet al te lastige etappe tot Bryce canyon
op het program. Bryce canyon is in tegenstelling
tot Zion geen echte canyon, maar een hoogvlakte die
door erosie diep is ingesneden, waardoor talloze
fraaie kloven en pilaar-vormige rotsen zijn ontstaan.
Daar aangekomen, besluit ik op de camping te blijven,
wat uit te rusten en bij de general store de was te
doen, zodat Luddo in de namiddag nog een wandeling
kan maken langs de fraaie rotspilaren.
Zodra de zon is ondergegaan, koelt het op een
hoogte van bijna 3000 meter snel af en zoek ik
bibberend al gauw de tent op.
Zondag 16 mei, Bryce canyon-Hatch (81 km)
Die nacht blijkt het 5 graden te hebben gevroren
en het duurt vrij lang voordat het de volgende
ochtend een beetje aangenaam aanvoelt om te fietsen.
We besluiten de geplande route naar Escalante en Capitol
Reef gezien de resterende tijd en mijn
verkoudheid maar te laten zitten. Na een stukje de
weg door het park zuidwaarts te hebben gevolgd, keren
we bij het uitzichtspunt over een Natural bridge weer
om en dalen via Red canyon af. In Hatch boeken we een
motelkamer en eten een smakelijke en goedkope
Mexicaanse maaltijd bij Escobar.
Maandag 17 mei, Hatch-Kanab (121 km)
De overnachting in een echt bed heeft me goed
gedaan. We besluiten het rustig aan te doen en
fietsen wederom over highway 89, maar nu zuidwaarts
naar Kanab. Na Long Valley junction gaat het
voornamelijk bergaf tot aan Mt. Carmel Junction. De
omweg via de Coral Pink sand dunes lijkt op de kaart
aantrekkelijk, maar de weg stijgt nu voortdurend en
er lijkt geen einde aan te komen. Na een stukje naar
de roze duinen te hebben gewandeld dalen we af naar
het fraai gelegen Kanab, waar we op een RV park
midden in het dorp kamperen.
Dinsdag 18 mei, Kanab-Page (130 km)
De bibliotheek in Kanab beschikt over een groot
aantal pc's met gratis toegang tot het internet. Na
het e-mailen verlaten we Kanab en trekken door het
fraaie park van Grand Staircase Escalante National
Monument over highway 89 richting Page. Het verlaten
landschap met de lage struikjes en de rode rotsen van
de Vermillion cliffs heeft wel wat van de
Australische outback. Na Big water verlaten we Utah
en trekken Arizona in. Na een kort bezoekje aan de
machtige Glen canyon dam in Lake Powell
klimmen we moeizaam naar Page, dat op een plateau
boven het stuwmeer is gelegen. Hier kamperen we op
een sfeerloos RV park.
Woensdag 19 mei, Page-Cameron (142 km)
Voor de klim naar de bijna 2000 m hoge Antelope
Pass moeten 500 hoogtemeters worden overwonnen. Omdat
dit hoogteverschil over een afstand van 40 km is
uitgesmeerd gaat het zeer geleidelijk, echter de
voortdurend aanwezige (tegen)wind maakt het niet
eenvoudig. Vlak na de pas boort de weg zich in een
nauwe kloof door de Echo cliffs en genieten we van
een fraai panorama op het dal van de Colorado rivier.
Na een snelle en korte afdaling gaat het verder
vals plat omhoog en door de sterke tegenwind vorderen
we maar langzaam. We bevinden ons nu in de Painted
desert. Deze woestijn is een reservaat van de Navajo
Indianen en overal langs de weg zien we de armoedige
barakken waar deze indianen leven. Langs de weg staan
vele stalletjes waar ze kleedjes, aardewerk,
spiegeltjes en kralen aan de toeristen proberen te
slijten. Moe gestreden door de constante zijwind en
geteisterd door zandstormen bereiken we tegen de
avond Cameron. Het plaatsje blijkt in feite alleen te
bestaan uit een duur motel en RV park, waar geen
voorzieningen zijn voor tentkampeerders. Bij de
receptie worden we doorverwezen naar 1 mijl verder
gelegen kruising, waar een pompstation, supermarkt en
camping is gelegen. De camping blijkt niet meer dan
een parkeerplaats voor RV's achter het tankstation.
Het stenige terreintje is door de aanwezige
generatoren van de supermarkt verre van prettig, maar
er is nauwelijks een alternatief. We kunnen er in
ieder geval douchen, er is water en een picknicktafel
en we staan enigszins beschut tegen de harde wind.
vervolg: Grand
Canyon >>
|
