| Vrijdag 7 mei, Lone Pine -
Panamint Springs (92 km) Voordat we
Lone Pine verlaten wordt de plaatselijke
bibliotheek bezocht om een uurtje te internetten
en e-mail te verzenden. Na een lunchstop in het
gehucht Keeler aan de zoutvlakte van Owens Lake
klimt highway 190 geleidelijk maar gestaag naar
de Panamint pas (1585 m) door de woeste bergen
van de Inyo mountains. Na een zeer fraaie
afdaling bereiken we de oase van Panamint Springs
in Death Valley National Park.
De verder uitstekende camping heeft helaas geen
drinkwater, dat we moeten aanschaffen in het
tegenoverliggende hotel. Luddo moet door
zouttekort en de verrichte inspanningen van de
vorige dag tol betalen en zijgt uitgeput neer op
de picknick tafel.
Zaterdag 8 mei, Panamint Springs-Furnace
creek (112 km)
Om de hitte vóór te zijn vertrekken we even
na zevenen richting Townes pas. In 21 km moet een
hoogteverschil van ruim 1100 meter worden
overwonnen met enkele lastige passages met
stijgingspercentages van 10-13%. Al gauw na het
vertrek vanuit Panamint Springs komen we
wielrenners tegen die bezig zijn met de Death Valley to Mt. Whitney Road
Race. Deze koers is al om 6 uur van start
gegaan in Stovepipe wells, aan de andere kant van
de bergpas gelegen. Gedurende de beklimming komen
we het hele peloton tegen. Het klimmen gaat me
redelijk goed af en na ruim 2 uur (een gemiddelde
van 10 km/u) bereik ik als eerste de ruim 1500 m
hoge pas.
Niet veel later dan wij komt de laatste
deelnemer, een 60+er, boven. Zijn achterstand op
de koplopers bedraagt dus ruim 2 uur! Bovendien
wacht hem ook nog eens de Panamint pass die we
gisteren al hadden afgelegd, en als toetje de
volgende dag de Whitney Portal road. Voor ons
rest alleen nog een fraaie afdaling tot het op
zeeniveau (!) gelegen Stovepipe Wells. We
bevinden ons nu echt in de Vallei des doods en
het is er met ca 37 graden knap warm. Na
Stovepipe wells gaat het constant op en af en
moet ik de inspanningen op de Townes pas bekopen
met een enorme inzinking; uitgeput door de hitte
bereik ik uitgedroogd de camping van Furnace
creek. Tegen zonsondergang zijn de kleuren in de
vallei op hun mooist en maken we nog een tochtje
richting Artist drive. Door de vroeg invallende
duisternis hebben we helaas te weinig tijd om
deze 'loop' te befietsen.
|
